Nadat
we raadselachtig door waren gegaan in de beker, stond ons nu een pittige
tegenstander te wachten, namelijk Buitenveldert uit de derde klasse.
Vorig jaar zouden we eigenlijk ook tegen hen hebben moeten spelen, maar
door een spelerstekort aan onze kant, hebben we Buitenveldert toen ‘laten’
winnen met 3-0. Misschien was dat deze keer ook verstandig geweest…maar
laten we niet op de zaken vooruit lopen! Een week na het grandioze gelijkspel
kon het contrast niet groter zijn wat het weer betreft. Een mooie 13
graden voelde als lente bij Dames 5 en we huppelden naar het veld toe,
temeer omdat Hugo ons had verteld dat het enige wat we konden doen was
winnen, want ‘we hadden niks te verliezen’. Een redenering à la
Cruijff, maar degenen die Hugo kennen weten dat hij vol onnavolgbare
uitspraken zit! Dus we gingen vol goede moed het veld op en daar is
natuurlijk niks mis mee. Ook was er een kleine schare fans en een hondje,
die van zich lieten horen en voor energierijke Dextro zorgden in de
rust. Go fans! Verder waren we erg blij dat Sophie weer terug was…een
hoofdbotsing in de wedstrijd tegen Benschop had haar met een hersenschudding
twee week thuis gehouden. Ze speelde alsof ze nooit weg was geweest!
Maar
goed, de wedstrijd. Onze opdracht was de goals in ieder geval een kwartier
tegen te houden, om de tegenstander zenuwachtig te maken. Geen onmogelijke
opdracht zou je zeggen, maar na 7 minuten stonden we al met 0-2 achter…Toch
speelden we goed en leken we in ieder geval niet volstrekt kansloos.
Dit was een van de weinige wedstrijden waar we vanaf het begin direct
goed in zaten. Er waren zelfs een paar goede kansen voor Ody, die helaas
niet benut werden en met een counter van Buitenveldert bestraft werden
met een tegengoal en één keer een eigen goal: na een mooie kopbal
van onze centrale verdediger Sandra werd het namelijk 0-3. Ondertussen
heeft de halve verdediging dit seizoen een eigen doelpunt gemaakt, wat
ook vermeldenswaardig is :D Toch bleven we de moed erin houden en we
voelden dat er in ieder geval één doelpunt in zat. Na de rust waren
er wat rommelige en onverwachte wisselingen in de opstelling waardoor
er verwarring ontstond. Desalniettemin waren er ook nu mooie kansen.
In één aanval schoot Anna de bal maar liefst twee keer op de paal
binnen een minuut, wat ook een prestatie is, al moet gezegd worden dat
ze van een erg moeilijke hoek schoot. Gelukkig voor ons maakte ze het
na een paar minuten alweer goed: want na een dieptepass op Hanneke (die
niet buitenspel stond, al dacht de tegenstander daar duidelijk anders
over) gaf ze een perfecte voorzet op Anna en zij schoot ‘m keurig
in. Yes, de eer was gered! De tegenstander was een beetje knorrig na
deze tegengoal en besloot de keeper in te zetten als spits. Een onverwachte
move, maar wel één die zich uitbetaalde: de 7-1 of 8-1 werd door haar
gemaakt. Ondanks het feit dat er natuurlijk acht tegengoals zijn gevallen,
heeft de verdediging een goede wedstrijd gespeeld en werd het niet moe
van alle aanvallen, maar bleven ze proberen de spitsen en opkomende
verdedigers te stoppen. En onze aanval was ook niet te vermoeien: Janneke,
Hanneke en Lara deden hun uiterste best met rushes langs de zijlijn
en mooie voorzetten op Anna. In elke andere wedstrijd waren er vast
meer goals gevallen, maar tja, derde klasse is en blijft derde klasse
en dat is twee klassen hoger dan de vijfde klasse…
Al
met al een mooie wedstrijd en tot slot nog wat historische woorden van
de trainer: het was de beste wedstrijd ooit! We gaan tevreden de winterstop
in.
