Cookie beleid Odysseus'91

De website van Odysseus'91 is in technisch beheer van VoetbalAssist en gebruikt cookies. Hieronder de cookies waar we je toestemming voor nodig hebben. Lees ons cookiebeleid voor meer informatie.

Functionele cookies

Voor een goede werking van de website worden deze cookies altijd geplaatst.

Analytische cookies

Google analytics Toestaan Niet toestaan

Marketing cookies

Facebook Toestaan Niet toestaan

Odysseus '91 6 - VVJ 6

Odysseus '91 6 - VVJ 6

Odysseus '91 6

9 - 5

VVJ 6

Competitie

He6 - Mannen beker reserve zaterdag poule, 6, Groep 2 062

Datum

4 september 2010 10:00

Accommodatie

Onbekend

Marco's verdriet

Door: Frank

 

Hallo,

Ik ben Marco, 46 jaar oud, dakdekker en supporter van FC Utrecht. Ik woon met mijn vrouw en twee kinderen in Utrecht en voetbal bij de plaatselijke VVJ 6. Ik schrijf dit wedstrijdverslag omdat jullie mij dit gevraagd hebben, maar snap niet helemaal waarom. Afgelopen zaterdag was voor mij een buitengewoon frusterende dag die ik zo snel mogelijke wens te vergeten.

Afgelopen zaterdag speelden wij dus uit, tegen de heren 6 van Odysseus '91. Een voetbalvereniging bestaande uit dat irritante volk, studenten, en gevestigd op De Uithof. Om 10 uur ving de wedstrijd al aan, waardoor we maar 10 man op konden trommelen. Om onverklaarbare redenen was de wedstrijd zo'n 5 uur naar voren verplaatst. Hier werden mijn teamgenoten en ik niet bepaald vrolijk van. Gelukkig was het lekker voetbalweer.

Omdat de tegenstander ons geen speler wilde lenen (zij waren met 15 man) moesten we met 10 man aanvangen tegen de 11 van hun. Beide grensrechters werden door Odysseus geleverd, net als de scheidsrechter. Vanaf minuut 1 stonden we onder druk en het was wachten tot we het eerste doelpunt om onze oren kregen. En ja hoor, het was na een minuut of 5 al raak. De roodharige, naar alcohol riekende spits wist de bal vrij makkelijk in het net te leggen. Geen goed begin.

De 2-0 liet niet lang op zich wachten. Uit een vrije trap wist die irritante rooie weer te scoren. Precies in de hoek, keeper had geen kans. De volgende tegenslag liet niet lang op zich wachten. Nog een blessure, dus hadden we nog maar 9 man over. Tot noch toe had ik geen kans gehad tegen het centrale verdedigingsduo. Twee grote jongens, waarvan 1 met een hoofdband die tevens naar alcohol stonk. Blijkbaar hadden de studentjes weer een nachtje doorgezakt. Maar na ongeveer 20 minuten had ik een vrije doortocht naar het goal door een onopletendheid in de verdediging. Met de keeper had ik weinig problemen, dat zal verklaren waarom er 'grabbelton' op zijn shirt gekalkt was. BAM! 2-1. Nu ik wist dat de verdediging te kloppen was had ik weer hoop op een goede afloop.

Maar niks was minder waar. Omdat we met 2 man minder speelden en onze conditie nog niet op pijl was viel er heel veel ruimte achter onze verdediging. Daar profiteerde Odysseus van, maar gelukkig was het buitenspel. De grens en scheidsrechter hadden hier echter malie aan en keurden het doelpunt goed. 3-1, door die vulvadwerg op rechtsbuiten. G*dverd*mme!! Mijn bloed begon te koken. Waarom stapt de aanvoerder, de blonde volidioot, niet naar de scheidsrechter toe? Hij kon toch aangeven dat het buitenspel was?!?! Ik ken mijn jongens; deze wedstrijd zou zomaar kunnen gaan escaleren...

De centrale verdediger kreeg mij steeds vaster in zijn greep. Geen bal kreeg ik meer in de voeten, daar hij me altijd voor was. Met zijn superieure snelheid was hij me ook bij lange ballen te snel af. En dan was ik er een keer doorheen, zet die malloot een sliding in. Tyfus mongool. Gelukkig was hij me even kwijt met een corner, dus schiet ik de 3-2 binnen. Nu vasthouden tot de rust, dan zien we wel weer verder. Maar nee hoor, onze keeper verkijkt zich op een schot van die middenvelder met die bos schaamhaar op zijn kop. Met 4-2 gaan we de rust in.

Tijdens de rust hadden we het voor elkaar gekregen om 2 man extra te regelen. De tweede helft waren we dus met zijn 11en. We zouden die jonge honden eens wat laten zien!! Vanaf het fluitsignaal hebben we de wedstrijd onder controle. Wij delen de lakens uit, in andere woorden: ze weten het niet meer. Af en toe brak er een speler van ze door, maar dit veroorzaakte weinig problemen. Binnen een kwartier stond het 4-4. Ik rook de angst bij die smerige rampetampers.

De scheidsrechter bleef het bloed onder mijn nagels vandaan halen. Hij liet het keer op keer om af te fluiten bij buitenspel en harde tackels. Terwijl de tegenstander nimmer benadeeld werd door de scheids. Mannetje van de club. Hoewel wij keer op keer aanvalsgolven op hun doel afstuurden werd het toch 5-4 voor de tegenstander. Wederom was het die luie bloedmongool die de trekker overhaalde. Door een gat in de defensie wist hij te ontsnappen na een dieptepass van de centrale krulhaar middenman. Niemand in mijn team was het met mij eens, maar ik rook weer buitenspel. Vandaar dat ik de regie in mijn eigen handen nam en een willekeurige jongen langs de lijn de vlag van de grensrechter heb gegeven. O o, wat werd ik agressief van deze dorpsdebielen. Wat een afgezogen bokkenlullen!! Gelukkig kwamen we vrij snel weer gelijk, na een meesterlijke assist van ondergetekende. Het motiveerde me om die centrale verdediger op zijn rug op het veld te zien liggen, vol frustratie. Dit was de uitgelezen kans om voor het eerst vandaag op voorsprong te komen.

Echter was het deze keer één of andere lange darm die het tij deed keren. Ze sneden door de verdediging als een messi door de boter. En daar stond het weer 6-5. G*dverd*mme wat had ik zin om die genitale wratten een paar stompen te geven. Het was dat ik in toom werd gehouden door mijn teamgenoten, anders had ik die lelijke keet en het afzichtelijke sportcentrum Olympos tot de grond doen branden!! Ik was ziedend en schoot de bal bij de aftrap maar gelijk op het goal. Ver naast, ver over en zonder enige kracht. Voor het eerst vandaag lachte de keeper mij uit. Ik zakte door de grond.

Vervolgens besloot het rode verdriet er nog één bij te prikken. Die man was irreëel in vorm, getuige zijn vierklapper. Het dieptepunt was echter nog niet bereikt. Die rode pijphomo scoorde nog maar een keer uit een vrije trap. Deze keer rechts in de bovenhoek, geen kans voor de keeper. 8-5. De vierklapper werd dus een vijfklapper. Mijn bloed was inmiddels ver over het kookpunt en er spoot as uit al mijn poriën. Uiteindelijk werd het nog 9-5, omdat de blonde breezerslet die me deed denken aan een teddybeer er ook nog één maakte. Die snotkut werd besprongen alsof hij voor het eerst ooit gescoord had.

 

De wedstrijd was eindelijk ten einde. Tijd voor mij om me op de plee huilend in slaap te masturberen. Bij thuiskomst was ik weer veroordeeld tot het regime van mijn vrouw. Ik hoop dat die scheiding er snel doorheen gedrukt kan worden. Wat een kutwedstrijd. Wat een kutweekend. Wat een kutleven.

Marco

Delen

voeg je eigen gadgets toe aan deze pagina!