Aangezwengelde Duifjes

83' - na een nauwkeurige dieptepass van Shan komt Lau 1 op 1 met de keeper! In de eerste instantie weet de keeper het schot te weren, waarna Laura nog een kans krijgt en schiet dan op de paal!

En zo geschiedde de grootste doorbraak sinds het fluitsignaal van de scheidsrechter.

 

DIRECT laat CSW zich horen met een rebound door slordigheid vanuit onze kant en valt de bal achter Keeppien in het net. 

 

1-0 achter in minuut 83.

De coach van de tegenpartij was, zacht uitgedrukt, erg scherp. Zo luidde een van zijn vele qoutes 'we hebben nog niets'. 

 

Wat is dat goed verwoord want zoals mijn vader nu zou zeggen 'qormish krayn', plat vertaald naar 'we zijn aangedraaid'; ken je dat speelgoed van vroeger, met een soort sleuteltje erin, die je dan kan opwinden waardoor het speelgoedmuisje ineens wegschiet? Zo was dat ook met ons gebeurd, ons sleuteltje was even goed aangedraaid. 

 

85' - Cato beweegt zich met de bal naar voren, passt naar Burps, meerdere linies worden gepasseerd. CSW valt als bosjes om, Lau wordt aangespeeld door Raburps in de 16, een doorgelopen Cato staat daar om de bal mooi te ontvangen 🤲 en keurig in het netje te leggen. QORMIIIISCH

1-1, pák die bal, leg 'm op de stip.

 

'Verdiend', aldus de coach van CSW.

 

Ondertussen krijgt CSW nog eens een corner mee, de coach sprak ze goed aan want 'je weet het, hebben = hebben' 

 

90' - Corner voor Ody. Inmiddels hadden de mensen bij de dugout van Ody grijze haren. Toch bleven ook zij scherp; gezien RaBerber er nu in staat werd geroepen 'Rick Rick die corner moet bij de 2e paal komen'

Intussen heeft Shan de bal klaargelegd bij de linker cornervlag, terwijl zij haar veel geoefende en uitgemeten stappen naar achteren zet, hoort ze haar trainer roepen 'Shén!' Ze kijkt op en ziet dat Rick met één arm de lucht in staat. Ze wist genoeg. Coördinaten werden berekend en het schot werd gelost. Met het hebben = hebben in het achterhoofd, kopt BURB dan ook daadwerkelijk die bal, er wordt wat ei geklutst en daar schiet Lotje de bal zo in het zijnetje RAAK.

 

Op het veld zag je een explosie van vreugde. De doelpuntenmaker werd overladen met knuffels en high-fives, terwijl haar teamgenoten (incl. keeper) als een uitgelaten horde op haar af razen.

 

Ook de dug-out was niet te houden. Ze sprongen op en neer, omhelsden elkaar en sloegen op de banken van puur enthousiasme. De coach zwaaide wild met zijn armen en stak zijn vuist triomfantelijk in de lucht.

 

In 7 (lees: zeuvun) minuten de wedstrijd binnenslepen. Het was een moment van glorie, van triomf, dat nog lang in de herinnering van iedereen die het heeft meegemaakt zal blijven hangen.

 

Wat een klasse tegenpartij overigens, sportief en vriendelijk.

 

SuSa dan maar?

 

 SB