Een onrustige dag tegen WV-HEDW

Hoewel menig Ody heren 2 lid de vrijdag voorafgaand aan deze dag met een gezond gevoel van wedstrijdspanning in slaap dommelde, had onze aanvoerder hier meer moeite mee.
Zoals een kind, de avond voor pakjesavond, werd hij overvallen door een gevoel van hoop, euforie, slechte liederen en slapenloosheid. Met alle macht probeerde hij zich te verzetten tegen de grootste afleiding van het jaar en deed hij uiterst zijn best om genoeg slaap te pakken om het team niet in de steek te laten!

Een gebroken nacht verder sprong onze captain overeind wanneer de wekker ging. Er ontstond een glimlach van oor tot oor toen de kreet slaakte: ALAAAAAAAAAAAF! Hierbij vergetende dat hij eerst nog een voetbalwedstrijd moest spelen... Licht betreurd werden de scheenbeschermers in de tas gestopt en probeerde hij de voorbeeldige versie van zichzelf weer bij elkaar te rapen. Al fantaserend over het carnával pakje wat hij die avond mocht dragen stapte hij in de auto en was het aftellen begonnen. Neck probeerde zichzelf te voeden met gedachtes als: ‘over 6 uur ben ik onder de rivieren’, ‘nog even volhouden die harde G!’, ‘Als ik straks daar ben hoef ik alleen nog maar te voetballen en dan mag ik...’ en ‘Hoelang is een chinees?’

Eenmaal bij Ody aangekomen ging de knop zo goed als het lukte om. WV-HEDW 4 oftewel Wilhelmina Vooruit - Heres Eendracht Doet Winnen stond op het programma. Een ploeg die veel doelpunten tegen krijgt, maar afhankelijk van of Piet, Kees of Klaas speelt ook veel kan scoren.
Ody Heren 2 zou zich wapenen door veel energie op de mat te leggen en de bal snel te laten gaan. De volgende heren begonnen aan de aftrap (v.a.n.v.v.r.n.l.) Kasper, Didier, Ys, Neck, Arnonus (of arnonkel of arnosaurus of carnontaurier of arnbei of arnononsense of in karnon zingen) Wollem, de Tank, Riis, Leones, SLAPCO en Tielie (voor meer uitleg vraag Dennis).

De mannen speelde een slordige eerste helft, waar er meer balbezit was, maar de kansen vooral voor WV-HEDW waren. De opa’s liepen op passlijnen en liet dat nou net bij onze tactiek horen.
Na 45 min sleuren, mekkeren en enkele kansen moesten in de rust de koppen even bij elkaar gestoken worden. Onze slordigheidsfouten werden aan het licht gebracht en we zouden de 2e helft meer als een team moeten voetballen. Als hongerige honden kwamen we de kleedkamer uit, want er zou deze middag gewonnen worden in Leemput!

De wedstrijd nam wederom, net zoals een kind de nacht voor pakjesavond, een onrustige houding aan. De bal ging over en weer tot dat Leones met een mooie lichaam schijnbeweging zijn man passeerde en de bal richting SLAPCO stak. SLAPCO stond dit keer niet te slapen, denderde richting de goal en schoot onberispelijk binnen! 1-0 stond op het scorebord. Bij een echte spits hoort een echte celebration en daar had Joost op geoefend! Zie de foto. Uniek he!

Helaas kregen de mannen geen controle over de wedstrijd en waren de koppies duidelijk nog bij Carnaval, want na knullig uitverdedigen en opbouwen stond er ineens 1-2 op het scorebord.
Het team stond op instorten tot dat er iets bijzonders gebeurde.... Een ware aanvoerder en leider toonde krachten die alleen op dit soort dagen vertoond kunnen worden. Denzel trapte de corner en vanaf het moment dat Neck de grond verliet tot dat hij de bal in de goal kopte zou ik sferen dat ik Vrouwkes (liedje van Snollebollekes) het veld over hoorde galmen. Vervolgens volgde er een celebration waar zelfs SLAPCO niet aan kan tippen. Ik noem hem: de ren zo snel mogelijk terug naar je eigen helft terwijl je heel hard schreeuwt en twee vuisten omstebeurt de lucht in ramt celebration.

De 2-2 gaf hoop voor de 3-2, maar helaas besloot de scheids het spelletje vroegtijdig stil te leggen.
Of dit kwam door de naar carnaval lonkende blikken van de studenten of de vermoeide pootjes van de bejaarden zal niemand weten, maar wat we wel weten is dat het voor beide ploegen als een teleurstelling voelde. Met een puntje inloop op de Wijkers was onze zaterdag niet helemaal verpest, maar toch was de sfeer niet in Leemput te vinden. Hiervoor moest je naar beneden de riolen afreizen en dat is wat onze Nick ging doen. Ondanks alle afleiding heeft hij zichzelf een waardig aanvoerder getoond en kon hij met een trots gevoel gaan carnávallen. Volgend weekend hebben wij even rust, maar die week erop zullen wij er weer zijn met een mooie pot tegen De Meern en als we die winnen dan gaan we echt mee doen (wink emoji).

Dank voor het lezen. M. Edel