De zaterdag van Samba Thijs

Zaterdag 4 februari was een vroege ochtend voor de Hornbachers. Met een walmend kopje koffie in de frisse ochtendzon stond de selectie te ontwaken, terwijl afwezig Hornbacher TFT om hetzelfde tijdstip nog eens een shotje inschonk; hoe twee werelden naast elkaar kunnen leven. Oh, en wat kan die TFT veel drinken hè? Een ander afwezig Hornbacher ‘Samba Thijs’ werd zaterdagochtend niet in Utrecht wakker. “Thijs, waar was je nou vanochtend?” vroeg Ko later op de dag. “Ja m’n moeder was jarig.”, antwoorde Thijs. Deze conversatie herhaalde zich nog een keer of vier – vraag me niet waarom.

Met de kliekjes van de verjaardagtaart begon Thijs dus zijn zaterdagochtend, en helaas niet met de wedstrijd tussen Hornbach 4 en Loosdrecht 4. Thijs gaf laat op de ochtend zijn moeder een laatste knuffel en vervolgde zijn weg terug naar huis, op naar de Boothstraat. Oud-trainer De Rut zal vast nog niet wakker zijn geweest toen huisgenoot Samba thuiskwam. Burger zoals Thijs inmiddels sinds kort is, plofte hij neer op de bank om zoals een burger zou doen niets van zijn zaterdag te maken. Toch stond er nog één ding op de to-do list van Thijs die dag: Overhemd, jasje, bretels, pantalon en nette schoenen klaarleggen. En dat deed hij keurig. Op naar het gala.

Voordat Thijs zijn weg naar de Grote Catacomben zou inzetten, sloot hij na een lange dag aan bij de mannen van Hornbach 4. “Thijs, waar was je nou vanochtend?” klonk het – het repeterende gesprek was begonnen. Toch vroeg Thijs na een tijdje hoe de wedstrijd nou eigenlijk was verlopen. Verbaasd hoorde Thijs aan dat Daan 1 minuut voor tijd tóch de keepershandschoenen van Ramses moest aandoen. “En wie is Martijn van Arkel, en hoezo maakte hij 90 minuten?” zei vervreemd Odysseus- en Hornbach 4-lid Thijs. Tevreden knikte hij toen er oorstrelend werd verteld over de tiki-taka aanval die afgerond werd door Emiel, de verwoestende penalty van Michiel en de corner-goal van H6 invaller Stijn. Uiteraard kon Thijs ook geen beeld krijgen bij deze laatste naam. De overwinning was niet eens het hoofdthema voor hem: “Hè, speelde Milan zowaar? En was Luc rechtsvoor?” Verbaasd pakte hij maar weer een flesje uit het welbekende Klok-krat, en zei hij oud en vertrouwd: “Boeije, zuipe!”

Eenmaal bij het gala aangekomen, zou het bijna hebben geleken alsof je een aantal jaar terug in de tijd was gegaan. Maar nee, het gala was echt niet op Boot10 dit jaar. Toch zwalkte Thijs alweer over de dansvloer alsof de golven tegen de boot aan stuwde. Menig Hornbach lid keek zijn ogen uit: het was weer prachtig om Thijs op zijn best te zien. “Wat een kutdag voor de FeCo!” zei hij nog voordat hij als laatste – je hoort het goed – het pand van de Grote Catacombe verliet. Na een kleine oprisping van de turkse pizza, ging Thijs in zijn bed liggen. Dromend van zijn rentree in heren 4 en getergd om zijn label als “one season wonder” ongedaan te maken sliep hij als een blok.

MvL