De Meeuw van de eeuw

Odysseus '91 2

1 - 2

WV-HEDW 3

Timo Woldringh

Competitie

1e klasse B

Datum

26 maart 2022 12:30

Scheidsrechter

R.L.W. Wessel

Accommodatie

Sportpark Olympos
Uppsalalaan 3
3584CT
UTRECHT
tel. 030-2534471

Na het onnodige puntverlies van vorige week op de stormachtige velden van Delta, kregen de mannen van Heren 2 een week later de kans om zich te revancheren en te laten zien wat ze waard zijn. Tegenstanders op deze zonnige dag waren de door de Amsterdamse rechtsback ‘Muis’ zelfbenoemde oude lullen van WV-HEDW. De vorige keer dat de degens hiermee gekruist werden, leidde dat tot een legendarisch penaltymoment en een overwinning dankzij de strakke strafschop van Heren 2 legend De Visionair. Toeval of niet, ook vandaag kon hij het weer niet laten om zijn oude liefde te hulp te komen en zichzelf wederom proberen met een heldenrol de boeken in te schieten. Uiteindelijk kwam de held van de dag toch ergens anders vandaan, al zij het niet uit onverwachte hoek. Daarover later meer.

Aangezien de spoeling binnen de gehele selectie van Ody nog altijd dun is en het vanuit de TC (hoe gaat het eigenlijk met het geniale idee van de O-23?) nog niet nodig wordt geacht hier wat aan te gaan doen, werden we ook vandaag weer versterkt met een aantal vedettes uit Heren 3. Thijmen moest zich melden bij 1 en had vanwege zijn basisplaats zelfs zijn vader en broertje (overigens de duidelijke winnaar van de goede genen binnen de gebroeders Keijzer) op laten draven. Het waren 25 prachtige minuten, waarna hij met het teambelang van Heren Dos in het achterhoofd een blessure veinsde en daardoor volgende week gewoon weer 90 minuten kan spelen in het team waar hij thuishoort (zo hoort het Felix, mocht je deze verslagen ooit nog lezen). Meuwie was vorige week zo slim om niks over onze tactiek of de wedstrijd in het verslag te zetten, zodat de tegenstander hier ook geen informatie uit kon halen. Heel uitgekookt! Dat daarnaast het opvouwen van de shirts ook een onderdeel is van het hebben van de wastaak, was voor Hem natuurlijk iets te veel van het goede. Het team moet eerst maar eens wat voor Hem terugdoen, dat hadden we natuurlijk zelf moeten begrijpen. Ondanks de kreukels in de shirts en enkele versleten logo’s, kon er wel gewoon afgetrapt worden. Dit gebeurde in de volgende opstelling: Ibi; Hunter-Palingsound duo Nick en Simon-De Stofzuiger; Jeroen-Nelis-Mick; Jorno-Vriis-Isco. Overigens merkte Willem op dat dit misschien wel de eerste keer was dat alle onderdelen van de iconische tandem op de linkerkant niet hadden gezopen op de vrijdagavond, netjes! Het moest nog blijken of dit ook echt z’n vruchten af zou werpen.

De wedstrijd begon en al snel bleek weer dat Heren 2 tradities hoog in het vaandel heeft staan. Zoals gebruikelijk lag de bal binnen 10 minuten in het netje, achter onze eigen keeper welteverstaan. Ody mocht maar weer eens in de achtervolging, maar kwam hierna wel wat meer in de wedstrijd. Wellicht dat het uitvallen van 3 bejaarde tegenstanders hier iets mee te maken had, waaronder een verkleedpartijtje midden op het veld tussen hun keeper en middenvelder, maar daar doen we verder geen uitspraken over. Al met al leidde dit allemaal wel tot de 1-1 van Isco, al werd hem in de rust door Willem nog wel even uitgelegd waarom hij niet via die kant waar hij zijn tegenstander passeerde erlangs had moeten gaan. Stom, anders had ie natuurlijk voor 2 geteld. De wedstrijd kabbelde daarna voort en WV zakte steeds verder in, maar het bleek een hele opgave om deze muur te slechten. Toch werden er naarmate de wedstrijd duurde echt wel kansen gecreëerd, met o.a. een bal op de paal van Jorno na een prachtige pass van invaller Pim (geleerd van Mick, zo beaamde hij zelf). Wel bleek dat aan oeroude voetbalwetten niet getart kan worden. Als je zelf niet scoort, doet de tegenstander het wel. In de 88e minuut viel dan ook het doek en met de staart tussen de benen droop Ody na het 1-2 verlies af, enorm zonde. Als deze trend wordt doorgezet, lijkt het teamweekend nog echt in gevaar te komen ook. Gelukkig kunnen we hopelijk nog wat inspiratie halen uit de woorden van oud-KNVB-topman Johan Lokhorst: ‘We moeten alles zetten op het feit dat we nu alles moeten winnen’. Als dit niet voor een extra dosis motivatie zorgt, weet ik het ook niet meer.

Ondanks de stilte in de kleedkamer na de nederlaag, werd er achteraf natuurlijk wel gewoon gezopen. Volgens Joris boeide het voor het resultaat dus uiteindelijk geen reet of er op vrijdag was gezopen of niet, dus ik neem aan dat iedereen weet wat hem te doen staat. Frank was (wellicht vanwege zijn enorme afzwaaier) op dreef en daagde iedereen uit om een bak te trekken, waarbij hij zelf vaak als winnaar uit de bus kwam (zuipen is winnen). Zelfs trainer Cassie moest eraan geloven, een unicum. Wel nemen de geruchten over de redenen achter het uitblijven van zijn contractverlenging steeds extreme vormen aan, wellicht gesterkt door de overstap naar zijn nieuwe zaakwaarnemer Mino Rioolrat. Leer van de fouten van voorgangers Cas, en maak pas de stap naar de top als je er écht klaar voor bent. Het hoogtepunt van de dag moest nog komen, iets waar de overgebleven mannen die nog aan het bier zaten zelfs hardop over aan het dagdromen waren. Aangezien Heren 1 alleen punten pakt als er invallers van ons meedoen, mochten Nelis en Meuwie op de bank plaatsnemen. Onder luid gejuich mochten zij de laatste 10 minuten meedoen, waarbij elk balcontact met gejoel en enthousiasme van de tribunes werd ontvangen. Dan blijkt dat je altijd mag durven dromen. Nadat de tegenstander vlak voor tijd nog de 2-2 binnen had geschoten en ook deze wedstrijd op een deceptie uit leek te lopen, was het UITGEREKEND MEUWIE DIE DE BAL IN DE 93E MINUUT BINNENJANKTE. Het publiek werd gek en het veld werd uiteraard bestormd om het doelpunt van El Salvador te vieren. Hij had alleen nog à la Antony zijn shirt aan het publiek moeten tonen, dan was het beeld van Christus de Verlosser helemaal compleet geweest. Na de wedstrijd werd er nog gevochten om Zijn shirt, maar helaas moesten we ons tevreden stellen met een quoteje de volgende dag: ‘Ik kan alleen maar met een glimlach en een traan van geluk terugkijken op alles wat Mij overspoeld heeft gisteren’. Een legendarisch moment en het weekend was gered. Volgende week wacht de 27e wedstrijd tegen Elinkwijk van dit seizoen (hopelijk is Kenny als risicopatiënt hersteld van corona), maar we kunnen met een gerust hart gaan slapen, wetende dat Hij over ons waakt en er zal staan wanneer het echt nodig is. De trainer kan niet meer om Hem heen.