DHSC 3 – Odysseus '91 3 1-1

16 november is een historische datum. Allereerst natuurlijk om wat er in 1951 gebeurde. Vrijdag 16 november 1951 staat uiteraard bekend als Kneppelfreed(Knuppelvrijdag voor de niet-friezen onder ons). Door de aanhoudende taalstrijd tussen de Nederlandse elite en de jonge generatie Friezen, die weigeren op officiële gelegenheden Nederlands te spreken, staan op 16 november 1951 twee Friese journalisten terecht voor het bekritiseren van de rechterlijke macht voor het niet erkennen van de Friese taal in de rechtszaal. Dit is het zoveelste incident tegen het Fries-sprekende volk dus het Friese volk heeft het niet meer en verzamelt zich massaal voor het gerechtsgebouw in Leeuwarden in afwachting op de uitspraak van de rechter. De in groten getale gekomen politie zetten brandspuiten in om de menigte uit elkaar te drijven. Onfortuinlijk genoeg waren voornamelijk de langslopende kooplui en argeloze huisvrouwen hier de dupe van, waardoor een woedende menigte richting de politie stormde. Deze sloeg de demonstratie met harde hand neer, met (u raadt het al) knuppels uiteraard. De journalisten werden uiteindelijk veroordeeld tot respectievelijk 14 en 7 dagen cel. Beiden werden als helden onthaald toen zij het gerechtsgebouw uit kwamen, want zij verbeelden de strijd en het leed wat het Friestalige volk kende.

16 november 2019, historie lijkt vandaag in de maak. Ody H3 draait al een aantal weken stroef en heeft daardoor behoefte aan een driepunter. De staf en het team hebben allemaal het gevoel dat vandaag wel eens die dag zou kunnen zijn. Naast het feit dat op deze grond (DHSC) jarenlang het Odyssey-tournament is gehouden (Paul: “ ’t is de eerste keer dat ik nuchter ben in deze kantine”), is er deze week keihard getraind en wil iedereen vol voor de overwinning gaan. Doordat er nog steeds gekampt wordt met veel blessureleed en Emiel vergeten is hoe je een wekker zet, wordt de wedstrijd met een geïmproviseerde basis elf en gelimiteerde bank (Michael). De basis elf: Keepert. Achterin: Hunter, Timo, Koen en Tom. Middenveld: Pup, Joost en Pieter. Voorin: Rick, Joren en Dennis.

Na een strakke warming-up, een veldwissel en Emiel die er achter gekomen is waar we spelen, kunnen we dan eindelijk gaan beginnen. Het begin van Ody is fel en sterk en resulteert in enkele schietkansen van afstand. DHSC is alleen niet van plan om over zich heen te laten lopen en antwoord met stevige ingrepen en harde tackles proberen zij het spel van de paarshemden te ontregelen en met succes. Ody laat zich steeds verder inzakken en raakt geïntimideerd door het harde spel en misschien niet onterecht. Allereerst wordt namelijk Dennis meerdere malen op z’n enkel getrapt maar weet gelukkig na een langs blessurebehandeling de strijd wel weer te vervolgen. Ten tweede wordt Joost na een duel waar van twee kanten geduwd en getrokken, hard nagetrapt. Jasper scheen het niet eens te zijn met de beslissing dat dit eindigde in een vrije trap voor DHSC, in de rust ging hij daardoor nog even op Mourinho-achtige wijze verhaal halen bij de scheidsrechter van dienst, waar Jasper gelukkig nog even de spelregels aan deze man heeft uitgelegd zodat we het allemaal snapte de tweede helft. Ten slotte had Hunter het ook nog zwaar te verduren, na een stevig kopduel kwam onze jager totaal verkeerd neer en moest er al vroeg af. In het ziekenhuis bleek later dat het ging om een hersenschudding en een gebroken hand. Voor DHSC was dit geen aanleiding om rustiger aan te doen, het pompen van ballen richting onze 16 ging onverstoord door en dit leidde indirect ook tot een doelpunt. Na een kluts situatie in de 16 van de paarse helden ziet de scheidsrechter van dienst een handsbal, waar menig Odysseaan, toeschouwer en tegenstander duidelijk zagen dat de bal op de borst van Timo kwam. De penalty wordt benut en bijna direct daarna wordt er gerust.

In de rust wordt er één ding afgesproken we gaan er alles aan doen om hier niet te verliezen, elk duel wordt er vol ingegaan, elke sprint wordt voor de volle 100% ingezet en wij zullen niet opgeven tot het laatste fluitsignaal. Gelukkig was dit precies wat er gebeurde de tweede helft, de paarse helden zijn feller, sterker, alerter en algeheel beter. Dit leidt dan ook tot kansen, maar helaas niet tot goals. Toch merkt het publiek dat er iets historisch staat te gebeuren, de Ody-mannen drukken DHSC steeds verder terug. Onfortuinlijk genoeg raakt er nog iemand bij Ody geblesseerd, Timo blijkt te veel last te hebben van zijn knie. Maar zoals eerder vermeld was er een beperkte bank aanwezig, en na het inbrengen van Emiel en Michael is er eigenlijk niemand meer. Of toch niet? Is het een vogel, is het een vliegtuig? Nee, het is Bart de Leijer die z’n voetbalschoenen aantrekt. Wanneer je jezelf als Trainer/Speler inzet dan kan het zowel gruwelijk mis gaan, denk aan Edgar Davids, Vincent Kompany of Ruud Gullit, of heel goed, denk aan Bart de Leijer. Inmiddels speelt de wedstrijd zich uitsluitend af op de helft van DHSC, afgezien van een paar uitbraken waarbij Keepert nog een geweldige redding in huis heeft om de bal de kruising uit te tikken. We lopen richting het einde van de wedstrijd en nog steeds kijkt Ody tegen een achterstand aan, maar zoals zo vaak komt er hulp vanuit onverwachte hoek. Na een grove overtreding krijgen de paarse studenten een vrije trap op een meter of 25 en zowel Pup als Emiel gaan achter de bal staan. Nu denkt men: 'Emiel heeft zich gruwelijk verslapen en mag nog blij zijn dat hij mag spelen, die bal is voor Pup'. De tegenstander denkt hetzelfde en na een slim overstapje schiet Emiel die bal via de lat in het doel. Een enorm gejuich breekt los met nog 10 minuten op de klok kan men vol gaan jagen op de winst. In de laatste paar minuten zijn er nog grote kansen en is Odysseus nog heel dicht bij de winst, maar helaas moet er genoegen genomen worden met een gelijkspel.

Zodoende krijgen wij op 16 november andere helden die onze strijd en pijn verbeelden. Grote shout-out naar Hunter; Sterkte jongen!