De eerste horde

In de week die in het teken stond van de Heycop Open en het kannetjesregelement, traden de mannen van heren 3 aan tegen SV Lopik 2. Daar waar de tegenstander een promovendus is uit de 4^e klasse, zijn de meeste mannen van heren 3 inmiddels gepokt en gemazeld in de 3^e klasse. De sfeer is goed, de machine lijkt langzaam maar zeker op gang te komen en automatismen slijpen er gestaag in. Zelfs kleine puppy’s worden groot, blijkt uit de quote van Pup voor de wedstrijd: ‘Vandaag lekker zuipen. Ben gesloopt. Deze week vijf dagen naar school geweest. Zaterdag is nu echt mijn dag’ (haha, dat is toch goud, red.).

Aanvoerder Bas ‘Bos Bas’ Bos hield voor de 1^e wedstrijd van het seizoen een indrukwekkende motivatiespeech, die eigenlijk net iets te goed was om geïmproviseerd te zijn. Ik sluit niet uit dat hij dit de avond van tevoren al uit zijn hoofd heeft geleerd. Kort samengevat: er moest gewonnen worden als we kampioen willen worden. In het verleden hebben de mannen van het 3^e regelmatig onnodig punten laten liggen in de beginfase van het seizoen. Aangezien we niet nog een seizoen voor gaas willen gaan, mochten we niet verzaken.

We weten uit ervaring dat tegenstanders onze verslagen graag mogen lezen, om hun opstelling daar op aan te passen. Daarom zal deze tekst geen tactische geheimen bevatten, en passeren vooral randzaken hier de revue. Omdat L ‘Jeroen’ B, in de warming-up klachten aan zijn hamstring kreeg, werd de opstelling voor de wedstrijd nog even omgegooid. Voorzichtigheid is immers de moeder der wijsheid.

De volgende elf namen traden daarom aan voor de aftrap, in willekeurige volgorde:

Koen – Tim – Dennis – Pup – Keepert – Paul – Joris (H2) – Stephan – Pieter – Bas – Daan.

Onder luid support van trainerts, wisselspelers, trainingsleden, geblesseerden, ouders en anderen (hulde daarvoor, red.) drong heren 3 Lopik in de 1^e helft terug op eigen helft. Het beeld was eenzijdig. Niet veel kansen aan beide zijden, maar het overwicht was voor Ody. De eerste de beste grote kans liet even op zich wachten, maar resulteerde wel direct in een goal. De rechtervleugel vond Stephan, die op zijn beurt met een mislukt schot de mee opgekomen Bas bereikte. Bas gaf een passje op Pieter en de eerste goal was een feit. Net voor rust vond Joris Pieter nabij de hoek van het strafschopgebied. Na een prachtige individuele actie vloog de bal met een droge knal in de verre hoek. Het lijkt erop dat Pieter vastberaden is om het gat dat De Coot heeft achtergelaten (heul veul goals, red.) op te vullen. Tot nu toe is hij in ieder geval uitstekend op weg.

Dat niet alles koek en ei was bleek in de rust. De bidons werden pas gevuld toen het fluitsignaal had geklonken. Dat is natuurlijk te laat. Afijn, dit zijn slechts verbeterpunten. Na wat tactische veranderingen begonnen we aan de tweede helft. Daar deed zich in het begin hetzelfde beeld voor: Ody nam het initiatief, maar het resulteerde niet in grote kansen. Tot 14 minuten na rust. Een corner van Pup werd fraai terug gekopt door Koen, waarna Bas het leer met zijn stui binnen kon werken: 3-0. De coach van Lopik was zijn frustratie niet te baas en moest helaas plaatsnemen achter de hekken van het kunstgrasveld. Lopik zette hierna aan, en Ody moest de laatste 20 minuten de zeilen flink bijzetten om geen tegentreffer te incasseren. Ondanks de aanzet van de ploeg uit de Lopikerwaard, is Ody de bietenbrug niet opgegaan. Een enkel schot tussen de palen was het grootste gevaar. Aan de andere kant werkte ‘The Fox’ de bal nog achter de doellijn (althans, de wens is de vader van de gedachte, red.), maar dit werd niet waargenomen door de leiding. 3-0 is natuurlijk een prima resultaat, en maakt van de mannen van het 3^e de lijstaanvoerders na de 1^e speelronde (al moet er nog wel een wedstrijd ingehaald worden). Vol vertrouwen reizen wij volgende week af naar Ijsselstein voor de krachtmeting met IJFC 4.