Fel IJFC maakt het Ody weer lastig

Op zaterdag 16 februari stond de tweede wedstrijd na de winterstop op het programma. Dit maal stond de reuzendoder IJFC op het programma. Ondanks een prachtige 10^e plaats is het deze mannen uit IJsselstein toch gelukt om te winnen van Geinoord, gelijk te spelen tegen Houten en zelfs H3 het enige verlies van dit seizoen te bezorgen. Een tegenstander om niet te onderschatten dus. Aan de voorbereiding zou het niet liggen want terwijl de mannen van H3 al richting het veld liepen, kwam IJFC pas aan op de club. Ody begon in de volgende opstelling: Tom-Thomas-Bas-Daan-Gijs-Paul-Juul-LB-Stef-Joren-Pieter. Een bijzondere dag voor Pieter die hiermee weer zijn eerste basisplaats te pakken had sinds het uitduel bij IJFC op 29 september. Met een lekker kunstgrasveld, zacht zonnetje en vooral geen windkracht 8 waren de omstandigheden - i.t.t. vorige week - ideaal voor een lekker potje voetbal. Na nog 3 minuten te wachten op de laatste speler van IJFC, klonk dan ook het startsignaal.

Het begin was een beetje aftasten van beide kanten. Heren 3 had vooral de bal, maar kon niet echt door de IJsselsteinse verdediging heen breken. IJFC kon daar op wat lange ballen na weinig tegen inbrengen. Zo sukkelde het eerste kwartier langzaam voorbij toen opeens IJFC een vrije trap zo’n 10 meter over de middenlijn kreeg. De bal werd hoog bij de tweede paal gelegd, teruggekopt en binnengelopen. Een 0-1 die letterlijk en figuurlijk uit de lucht kwam vallen. Hiermee zijn merkwaardig genoeg de helft van al onze tegengoals dit seizoen gemaakt door IJFC. IJFC kwam dus weer op voorsprong tegen H3, waarna de ‘het zal toch niet’-gedachte weer even door de hoofden spookte. Gelukkig maakt H3 dit seizoen, wanneer het voetballend allemaal even niet loopt, ook nog wel eens goals uit standaardsituaties. Dit was ook deze zaterdag weer het geval. Na een corner van rechts die minstens een halve minuut onderweg was, kon Bas deze bij de 2^e paal simpel binnen knikken. Met 8 van de 26 goals heeft deze centrale nu dus bijna 1/3 van de totale productie voor zijn rekening genomen. Een paar minuten later lieten de spitsen echter ook zien hoe het moest. Na goed druk zetten van Stef en Pieter werd de bal veroverd van de 6 en meegegeven aan Joren. Hoewel deze bal een beetje gelukkig tussen zijn voeten meekwam twijfelde deze hierna geen moment en schoot de bal genadeloos met links in de verre hoek. 2-1 en Heren 3 zat weer op rozen. De eerste helft werd hierna gedomineerd door Heren 3 waarna in de rust toch het gevoel was dat de ruimte om het middenveld niet optimaal was benut. Het doel in de tweede helft was om snel duidelijk te maken dat hier niks te halen viel. Jammer genoeg lukte dit niet.

Veel slordige ballen en onrust aan de bal hielpen een fel IJFC in het zadel waarna ook de nodige kansen volgden. Het voetballen ging niet meer zo soepel als de eerste helft en het werd veel tegenhouden in plaats van kansen creëren. Hoewel Tom nog geen hele grote kansen tegen had gehad liet hij weer zijn klasse zien met een fantastische dubbele redding waarmee de bal net voor de lijn werd weggewerkt. Het laatste kwartier verloor IJFC ook alle ambitie om te voetballen en werden de ballen van alle kanten de 16 in gepompt. Het antwoord van de trainers hierop kwam in de vorm van Koen, die zoals hij zelf zei: “Nooit zoveel moeite heeft met hoge ballen.” Ondanks dat hierdoor echt grote kansen uitbleven was, slaakte men toch een zucht van verlichting toen het laatste fluitsignaal klonk. Drie punten weer in de tas waardoor het kampioenschap nog in beeld blijft. In een heerlijk zonnetje werd de hele dag nagenoten, waarna ’s avonds de mannen zich nog strak in het pak mochten hijsen voor het gala. Een heerlijke zaterdag naar mijn mening. Volgende week wachten misschien wel de gekste 10 minuten voetballen die iedereen ooit heeft meegemaakt. Hierna zullen we zien hoe de kaarten echt zijn geschud voor het kampioenschap.