Heren 3 klopt Lopik in extremis

Zaterdag 9 februari 2019 was de dag waarop Odysseus’91 3 de weg naar het kampioenschap vervolgde. Het was ook de dag van de officiële terugkeer van onze verloren zoon De Coot. Een logische keuze, want de kans om met je maatjes kampioen te worden is dit jaar groter dan ooit. De locatie van de eerste wedstrijd van 2019 was Lopik, een sympathiek plaatsje aan de lek met ongeveer 8000 inwoners. Boze tongen beweren dat één van deze inwoners scheidsrechter Rien is, de man die CJVV vorig seizoen hoogstpersoonlijk het kampioenschap heeft bezorgd. Er werd gevreesd voor een onplezierig wederzien met de beste man, maar dit was gelukkig niet het geval. Verder ligt Lopik ten noordoosten van de Alblasserwaard. Dit klinkt natuurlijk als een vrij nutteloos en willekeurig feitje, ware het niet dat dit midden in de pluim lag van een rubber-of gasachtige geur, die door een zeer krachtige zuidwesten wind vanuit Alblasserdam naar Utrecht woei. Menig telefoon stond daarom roodgloeiend van de NL-alerts. Afijn, dit alles kon de mannen niet afleiden en onverstoorbaar kleedden zij zich om op de zolder van het kleedkamergebouwtje. In gloednieuwe shirts trad Ody aan in de volgende opstelling: Tom-Thomas-Daan-Bas-Gijs-Tim-Juul-LB-Stef-Ruben-Joren. Ook bijzonder was de terugkeer in de wedstrijdselectie van Yannic, wiens laatste wedstrijd ik me niet meer kan herinneren, en Pieter. En nu wil het toeval dat juist Lopik de favoriete tegenstander van Pieter is. Daarbij moet wel vermeld worden dat het één van zijn weinige tegenstanders is geweest dit seizoen. Met gevoelswindkracht 8 begonnen de heren aan de wedstrijd. Bart en Koen waren wat later, aangezien zij minutenlang met een hoepel aan een touw een bal probeerde te vangen uit de sloot. Naar eigen zeggen was dit het hoogtepunt van de dag (haha dat is toch treurig).

In de openingsfase leek Ody maar geen grip te krijgen op de wedstrijd. Het stond niet goed. Het was rommelig. Dat zou kunnen komen door de keiharde wind, die bezijdens op het veld stond. Misschien lag het aan de klompen rivierklei tussen de noppen, maar feit was dat het na 13 minuten spelen 1-0 stond voor Lopik. Een steekbal bereikte de spits van de thuisploeg en met een mooie lob, waarbij de wind wellicht wat hielp, verschalkte deze Tom. In de tweede kwart van de wedstrijd nam Ody langzaam maar zeker het initiatief, en werd steeds dominanter. De omstandigheden vereisten creatieve oplossingen om voor de goal te komen. Na enkele kansjes was het Ruben die de bal voor slingerde vanaf links en Joren die met zijn hoofd de bal achter de lijn wist te krijgen: 1-1. Na enkele tactische aanpassingen in de rust en enkele frisse wissels, begon Ody steeds iets beter te voetballen. Lopik kwam niet meer voor de goal van Ody, en zeker nadat ze met 10 man kwamen na een blessure en alle wissels verbruikt te hebben, kreeg Ody een aantal goede mogelijkheden op de voorsprong. De scheidsrechter had de fluit al in de mond toen de bal via Daan, Paul en Pieter tussen de 4 stelten van Koen en Stef viel. Laatstgenoemde werkte de bal vervolgens achter de doellijn. Daarmee trok Ody de wedstrijd pas in extremis naar zich toe. Extase bij de mannen, de staf en natuurlijk bij de meegereisde fans, maar Christus te paard, wat was het spannend. Het was een sportief voetballend gevecht, in tegenstelling tot de vorige wedstrijd in de competitie, die voor beide teams eindigde in een staking. Daar concurrenten als Woudenberg en Geinoord punten verspeelden, bleek dat we zeer goede zaken hadden gedaan. De dag voor Joren’s 21^e verjaardag kon daarom worden besloten met enkele biertjes in de kantine, die overigens werd gerund door zeer vriendelijke mensen (dat mag ook wel eens gezegd worden). Volgende week ontvangen wij IJFC, de enige ploeg die ons puntloos achterliet dit seizoen. We zullen ons deze week dus goed moeten voorbereiden om weer 3 punten binnen te slepen.