Dure punten

 

Na de vaststelling van het strijdplan tijdens de teambespreking en een warming-up op een veldje ter grootte van de gemiddelde studentenkamer, was het tijd voor de basiself om zich op te stellen. Dit gebeurde in de volgende formatie (willekeurige volgorde): Koen – Tim – Bas – Pup – Tom – Paul – Ivo (H2) – Joren – Pieter – Sieds (H2). Deze elf heren waren duidelijk niet erg onder de indruk van de IJsselsteinse heksenketel waarin het duel gespeeld werd, want binnen enkele minuten na het eerste (maar allesbehalve het laatste) fluitsignaal van de scheidsrechter lag het bal al in het net achter de IJFC-keeper. Een vrije trap van Sieds werd binnengeknikt door Bas (?) en dat betekende een bliksemstart voor Ody.

 

Heel lang kon er echter niet genoten worden van deze vroege voorsprong, want een paar minuten daarna veroverde een handige speler van IJFC op de rand van de zestien de bal en luttele momenten later werd Tom met een droge knal in de verre hoek gepasseerd. De rest van de eerste helft valt te omschrijven met ‘matig voetbal en gemiste kansen’. In de rust werd Ody door de staf weer op scherp gezet; om de titel te winnen moet je immers ook in de lastige potjes de punten binnenslepen.

 

Na de thee begon Ody dan ook vol goede moed aan de tweede helft. In het begin had Ody dan ook de overhand in het spel, al werden er nog geen enorme kansen gecreëerd. De spaarzame mogelijkheden die er waren, werden niet omgezet in doelpunten. En ja, dan komt er een eeuwenoude voetbalwet kijken: als je zelf niet scoort, dan scoren zij uiteindelijk wel. Een wet die Ody deze zaterdag helaas fataal werd. En aantal verloren duels en een paar verdedigende fouten (en eerlijk is eerlijk een mooie aanval van IJFC) later, en het stond geen 1-1 meer, maar 3-1. Vervolgens moesten alle zeilen worden bijgezet om nog met punten in de tas terug te kunnen reizen naar het mooie Utrecht. Dit betekende dat Koen als stormram werd ingezet om nog iets te kunnen forceren in het laatste gedeelte van de wedstrijd. Deze wanhoop leidde nog wel tot een aantal grote kansen, maar de bal wilde er niet meer in. Na het laatste fluitsignaal van de arbiter betekende dat het eerste puntenverlies van Heren 3 van dit seizoen; dure punten als je een gooi naar de titel wilt doen.

 

Later die dag werd het verdriet om de verloren wedstrijd weggedronken bij een feestelijke gelegenheid, voorafgegaan door de nodige potjes beerpong en ragecage. Hieruit bleek dat er, ondanks het matige voetbal van ’s middags, niets mis is het balgevoel van de (meeste) spelers van Ody Heren 3. Als uw verslaggever nog op zijn ogen van die avond kan vertrouwen, zijn we het scoren ook nog niet verleerd. Deze feiten bieden in ieder geval goede hoop voor de wedstrijd van volgende week, de kraker tegen Houten 2.