Er zat Meer’n

Meern De VR1

1 - 1

Odysseus '91 VR2

88'

Shan Bazaz (corner)

Assist: Dorien Kuipers

Competitie

3e klasse B

Datum

9 maart 2019 16:15

Accommodatie

Onbekend

Statistisch gezien is voetbal een makkelijk spelletje. Je wint wat, je verliest wat, dat tel je bij elkaar op, deel je nog eens een paar keer door wat willekeurige variabelen (zo heeft Lotski gewoon haar brood verdiend de afgelopen tijd) en huts: daar is de logica. Dames 2 Odysseus staat eerste, De Meern allesbehalve, dus elke logische formule zou je vertellen dat de Odysseanen die nep-Utrechters het licht wel even uit de ogen zouden pompen.

Maar oh, wat is voetbal mooi hè. Niks met heel die statistieken te maken. Soms is er zo’n week, zo’n moment, dat alle logica te boven gaat. Bij Ajax en Real Madrid was dat deze week te wijten aan een magistrale samenkomst van perfecte omstandigheden: Real tweemaal hard van achteren vernederd door Barca, uitgeschakeld in ongeveer alles, en kapitein c.q. anti-voetbal-Pepe-kopie Ramos op de bank door een dikverdiende schorsing. Zet daartegenover Ajax in absolute topvorm, een lekker meewerkende KNVB (daar heeft Ody nog nooit over mee kunnen praten) en spelers die stuk voor stuk in hun hoofd hebben gehaald dat ze Messi of Zidane zijn, en dat dan ook gewoon lachend voor elkaar krijgen. Frenkie die Modric even uittikt vlak voor eigen zestien, Tadic die in een klassieke passeerbeweging zijn idool eert met een heuse Zazu (ironisch als je bedenkt wie er sinds dit weekend weer Real’s trainer is) en een VAR die het ook wel lachen leek als de viervoudig Champions League-kampioen van de afgelopen vijf jaar eens een keer niet in de kwartfinales kwam. Een bizarre samenloop van geluk, gecombineerd met pure klasse, en ene klein handje Johan (het was niet voor niets de veertiende keer dat Real en Ajax elkaar troffen, werd niet voor niets 1-4 en laat de eerste Ajacied die scoorde tegen Real nu net onze JC14 zijn...) bracht Ajax naar de kwartfinales. Voor het eerst in zestien jaar. Een kans van 6 procent.

Zo ging het bij Ajax. Dat waren de redenen, alle logica te boven, dat Ajax deze week geschiedenis schreef. Bij Dames 2 was de reden gewoon: kutwind.

Het was duidelijk dat de Goden de afgelopen week maar 1 topteam konden helpen, en helaas waren wij het dit keer niet. Dat hele hoopje ongeluk begon natuurlijk al op het moment dat je donderdagavond tijdens de training ‘lange ballen met deze tyfuswind’ ging oefenen, voor het geval dat het zaterdag net zo erg was. Nou, trainers, dat was het niet. Het was nog veel erger. Donderdag vielen er namelijk nog geen vrouwtjes van hun scooters die geholpen moesten worden. Donderdag moest men niet hun broek uitwringen na een half uurtje fietsen. Donderdag waaiden er geen doelen over het veld. Donderdag hadden we wel plek voor een fatsoenlijke warming-up. Donderdag werden we niet drie respectievelijke velden afgestuurd waardoor onze daadwerkelijke warming-up een minuutje of tweeënhalf duurde. Donderdag begonnen we niet een kwartier later omdat er veel te veel teams waren ingepland voor één dag.

Zaterdag wel. Zaterdag was kut. Zaterdag is de mooiste dag van de week, maar ik zal je eens wat zeggen: dat was afgelopen zaterdag dus een glasharde leugen. Soms liegen Acda & de Munnik dat ze barsten.

Waar Thomas en Paul namelijk met geen woord over repten in hun voetbalklassieker, is dat voetbal een heel ander spelletje wordt als elke gespeelde bal pak ‘m beet 15 meter verder naar het oosten waait dan gepland. Dan kun je ‘m nog zo perfect passen met binnenkantje rechts, de zwartlederen, vochtige neus van je lievelingsstappers nog zo subliem exact de juiste richting op manoeuvreren, de bal nog zo schittermagisch op maat neerleggen voor je links- of rechtsbuiten - elke bal is uit.

Anouck riep godver, Nicky werd onderuit geschoffeld en klapte op haar longetjes, we begonnen te laat, er hebben vijf verschillende vrouwen gevlagd (tot ongenoegen van de scheids), we hadden een penalty mogen krijgen, Shan maakte haar eerste Ody-doelpunt (OK eigenlijk tweede maar die eerste was niet bij ons dus hè, who’s counting) en het werd 1-1. Meer moeten we eigenlijk helemaal niet over de wedstrijd kwijt willen. Want we speelden niet top, maakten onze kansen net niet af, hebben onszelf niet beloond en hebben maar weer bewezen dat een simpel teampje uit De Meern tot nu toe ons grootste obstakel naar het O-zo gedroomde kampioenschap is. Zei ik kampioenschap hardop? Ja, dat zei ik. Want ondanks dit gelijkspel, ondanks deze onnodige halterstand, gaan we potverdorie nog steeds vol die schaal (horen jullie dat, bestuur? Een gegraveerde schaal graag, dank u vriendelijk). We staan nog steeds bovenaan en weten dat we van elk team kunnen, moeten en zullen winnen. Want goalen maken kunnen we, winnen kunnen, voetballen kunnen we. En we weten, als we naar onze vriendjes kijken: hier gaan we nog heel wat beleven.

(Die avond werd naar verluidt al heel wat beleefd, trouwens, maar ondergetekende was helaas geen deelnemer aan de spontaan georganiseerde D2-1-kroegentocht. Maar dat de Rex sluit omdat iedereen katsbezopen is, mag men zeker als compliment opvatten.)

Tjoetjoe, ik ga weer skiën!

NWB

Elke, Dorien, Anouck, Fleur, Ayleen, Loren, Faja, Saskia (45. Judith) Nicky (65. Carlijn), Pim (70. Shan) Evy

Registreren Waarom registreren