Vlaggenschip weer met twee benen op de grond

Bunnik '73 2

4 - 0

Odysseus '91 4

Competitie

3e klasse H

Datum

6 oktober 2018 12:00

Accommodatie

Onbekend

Nu de bladeren van de bomen aan het vallen zijn zou men denken dat de herfst toch echt is gearriveerd. Desondanks doen de temperaturen nog anders geloven, net zoals bij de mannen van het Vlaggenschip. Vol goede moed na 2 winstpartijen in de competitie ging het op zaterdag 06 oktober in zomerse temperaturen op bezoek bij de heren van Bunnik ’73 2. Deze memorabele dag is in het jaar 1990 de dag waarop F.C. De Kampioenen voor het eerst de tv haalde, een naam die in overweging is gebracht voor het Vlaggenschip. Ook Kasper Dolberg zag op deze dag in 1997 het levenslicht, dus al met al een prima voorbode voor een stralende zaterdagmiddag in de bossen van Bunnik.

Bij aankomst met onze aanvoerder van de dag, held van vorige week, en topspits in wording, respectievelijk Noah, Dimi Bulykin en Rafa bleken de vooruitzichten nog prachtiger te worden. Gooi daar bovenop de verjaardag van onze enige echte supersub Marien en een sterkeeper van heren 8 die in een waarachtig jaren 80 keeperstenue zijn debuut maakte voor heren 4 en de magische ingrediënten waren compleet. Het hoofdveld (uiteraard) werd gekeurd, de chef de missions Nicky en Lucas lieten de bal een paar keer stuiteren en al met al werd geconcludeerd dat het kunstgras van Bunnik wat aan de lange kant was.

Bij aankomst in de kleedkamer werden de eerste kannetjes alweer uitgedeeld, de sfeer zat er lekker in. Onze Dimi fungeerde naast onze eigen trainers als toekomstig topcoach en begenadigd verslaggever als de nieuwe assistent-trainer. Na een motiverende toespraak van de trainers en Dimi begon de warming-up op het matige knollenveld waar menig militair van zou smullen om over te tijgeren. Desalniettemin vloog de tijd opeens voorbij en begon dan eindelijk de wedstrijd tegen de heren uit Bunnik met de volgende opstelling, van links naar rechts:

Kevin – Michael – Maarten – Noah © - Thimo – Thijs – Arjan – Florian – Daan – Kevin – Rafael

IJzersterke bank: Baha – Marien – Rens

De scheidsrechter liet bepalen dat Noah de toss had gewonnen en de eerste actie was al gelijk gemaakt: wisselen van helft. Deze uiterst secure en welbedachte keuze bleek van topkwaliteit te zijn, aangezien de zon ons lekker toe straalde vanuit onze rug. Het eerste fluitsignaal klonk weldra en de bal begon met rollen.

De eerste 10 minuten waren wat onwennig en niet iedereen was onder de indruk van de toespraak voor de wedstrijd. Het feit dat de scheidsrechter ook niet echt gecoacht werd bleek uit zijn discutabele beslissingen in de eerste fase van de wedstrijd. Het Vlaggenschip reageerde wat geagiteerd (en terecht) en daardoor kwam het niet echt toe aan wat ze normaal altijd doen: voetballen. Na ongeveer 10 minuten kwamen de heren uit Bunnik op 1-0 door een voortreffelijk ingeschoten vrije trap van een meter of 22. Na deze goal werden een aantal voetbalclichés over het veld geslingerd, maar echt baten mocht dat helaas niet. Ody was niet helemaal zichzelf en liet de tegenstander veel voetballen. Toch werden er af en toe wat kansen gecreëerd, maar niet iedereen was even scherp. Zo bleek maar weer dat je geen seks voor de wedstrijd moet hebben als je de volgende dag met de mannen op pad gaat en dat een avondje FC Utrecht niet goed is voor de fysieke rust en spanning van een mens. Nadat de bal aardig wat heen en weer was gegaan tussen beide teams werd de kleedkamer opgezocht voor een bakkie.

In de rust spraken Nicky en Dimi ons toe en motiveerden ons vooral om niet de moed op te geven: alles was nog prima mogelijk. Met Baha en Rens in de ploeg voor Thijs en Florian begon Ody vol goede moed om de 1-0 achterstand weg te poetsen, net zoals vorige week was gelukt om een 3-1 achterstand weg te werken.

Na een prima eerste 5 a 10 minuten in de tweede helft begon opeens de ellende. Een frisse jeugdige nummer 11 van Bunnik kwam opeens voor het doel na een voorzet van Bunnik en schoot zowaar de tweede goal van Bunnik achter Kevin, die een uitstekende wedstrijd stond te keepen. Niet veel later sprong deze kleine man rond de penaltystip boven iedereen uit en knikte uit opnieuw een voorzet raak. Bizar. Na de 3-0 begonnen vele koppen te hangen en ondanks de uitbarsting van Noah (“Kom op nou jongens, gvd, we zijn toch geen watjes! Laat eens zien dat we kunnen voetballen, dit kan echt niet! GVD!) werd het spelbeeld niet veel beter. Gelukkig was de scheidsrechter bezig met het kijken naar het ontstane kleurenspectrum van de bomen die de bladeren tergend langzaam lieten vallen, waardoor een charge van Noah in de 16 over het hoofd werd gezien. Helaas werd het leed erger, want de stand was nog niet genoeg bij 3-0: een solo van de nummer 10 van Bunnik eindigde in het net. Eindstand 4-0.

Al met al was de verslagenheid groot en is het Vlaggenschip weer met beide benen op de grond gezet. Desalniettemin gaat het altijd door met varen als geen ander en belooft de verjaardag van Dimi komende week voor een vele nieuwe inzichten en levenslessen. Aankomende zaterdag komt VV Achterberg 2 op bezoek op het magische gras van Ody en wordt onze epische zoektocht naar overwinningspunten verder gevoerd.