Nieuwjaarseditie: zware afstraffing voor Blauw-Witten in 3e helft

Vele dagen na de originele speeldatum, werd deze enerverende pot dan eindelijk gespeeld: GVVV2 – Ody3. Voor de geschiedenisliefhebbers: GVVV staat voor “Gelders Veenendaalse Voetbal Vereniging”. Deze in de provincie Utrecht gelegen vereniging, behoorde tot 1960 tot de provincie Gelderland, maar werd destijds geannexeerd. Deze grenscorrectie heeft de blauw-witten er echter niet van weerhouden om deze intelligente Gelderse naam te behouden.

De wedstrijd was enkele malen verzet, enerzijds om het veld bespeelbaar te hebben, maar anderzijds vooral zodat desupports af zouden kunnen reizen naar het gereformeerde Veenendaal, voor deze winterse pot. Deze bekerkraker stond al enige tijd met een rode dikke viltstift omcirkeld in de agenda’s van de spelersgroep, de technische staf en de supporterskern van de paarse cupfighters uit het hartje van ons koude kikkerlandje. Aan het begin van het seizoen riep het team dat toen overliep van de branie en zelfvertrouwen: “wij gaan voor de tripple!!!” De schaal, de beker en de biermetercompetitie.De schaal is na de sterke winstpartij in het eveneens gereformeerde Scherpenzeel, weer in zicht, daar waar dit eerst uitzichtloos leek. Nu was het aan de zwaar gemotiveerde strijders van de Heren 3 om te laten zien dat de tripple géén utopia is.

Vooraf waren de meningen verdeeld over de mogelijkheden tegen de hoger geklasseerde tegenstander uit de hoofdklasse reserve A. Na een slechte generale tegen de Heren 4, waar het tactisch meesterplan van hoofdtrainers op den Kelder en Keizer, niet goed in werking werd gebracht door de veldspelers, was het nu voor ‘t echie. Op dezelfde dag, 21 december, werd het congé van naamgenoot Keizer bekend gemaakt, na de bekerwedstrijd tegen Twente, daar waar het in de competitie lekker begon te lopen. Zouden er parallellen tussen beide bekerwedstrijden te zien zijn? Een slechte voorbode leek op hand, zeker nadat Marijn aangaf last te hebben van de binnenste enkelband, niet wetende hoe lang het goed zou gaan. Dit was aanleiding voor het aansturende duo om de van eenzelfde blessure terugkerende Timo te vertellen om zich warm te blijven lopen gedurende de wedstrijd, een taak die hij met verve volbracht gedurende de gehele eerste helft. Met de als rots in de branding centraal geposteerde Marijn begon Odysseus de wedstrijd nadat scheidsrechter Vink op zijn fluitje blies. Dit werd gedaan in het vertrouwde 3-5-2 met Bas op LCV en To op RCV. Het middenveld werd geposteerd met Lars en Paul op de flanken, Piet als aanvallend middenvelder, en Sieds en LB mochten na lange tijd eindelijk weer samen starten als controlerend duo. De voorhoede werd gevormd door Ruben en Stephan. Al snel werd het duidelijk dat keeper Ramaker een drukke avond te gemoed ging. Na tien minuten werd de ban gebroken met een intikker door één van de inlopende middenvelders. 1-0. Er werden die avond veel kansen gecreëerd door GVVV door de bal vanaf de zijkant terug te leggen. De tactiek was om ingezakt de tegenstander tien meter voor de middenlijn op te vangen. In de eerste helft werd echter weinig druk gezet op de tegenstander waardoor de backs en middenvelders de bal vrij rond konden laten gaan, met strakke crosspasses en klievende steekpasses.Bij de tegenstander lieten de backs zien over een strakke pass te beschikken. Zo ook, back Jeroen den Hartog. Deze Jeroen werd bij de tegenstander wél gewoon op LB neergezet – hij moet enkele malen verward hebben gekeken toen de LB van Ody gewoon op het middenveld bleek te spelen. In de 20eminuut werd de bal er door de blauw-witten, aardig hard in geschoten van binnen de zestien via binnenkant paal. Vader den Hartog glimlachte goedkeurend vanaf de zijlijn met de vlag in de hand, nadat zijn andere zoon bij het eerste van GVVV van Cambuur eerder die week met 3-0 op de broek had gekregen. Hij amuseerde zich prima. De pret werd groter bij de familie den Hartog toen het tweede elftal van de familievereniging er een 3e in prikte na 30 minuten uit een onnodig weggegeven vrije trap. Deze mogelijkheid werd weggeven toen “onze LB” de tegenstander had aangetikt vlak voor randje 16. Dit onfortuinlijke moment werd echter ruimschoots goedgemaakt met de arbeid die geleverd op het veld. De noppen die het rubber toucheerden maakten dat een dampige mist voor een magische atmosfeer creëerde in het stadion op Sportpark Panhuis. De honneurs met de vlag werden aan paarse zijde waargenomen door vlagger Dennis, die hijgend aangaf aan ondergetekende, moeite te hebben met het rappe tempo waarop de achterste linie zich van voor-naar-achter en achter-naar-voor en voor-en-terug verplaatste.

Pas in de 40e minuut tekende het eerste gevaar van de kant van Ody zich aan. Nadat de bal snel verlegd was via Piet op een opstomende Paul, kwam de bal na de nodige snelle balverleggingen terecht in de lucht. De bal besloot te stuiteren en bellande alzo op de pantoffel van de sluwe Vos, die dacht de bal over de in slaap gesuste doelman van de tegenpartij te loppen. Dit lukte, maar het doel bleek dichterbij dan gedacht, en alzo belande het leer tegen het vangnet achter de goal in plaats van binnen het witte kader van aluminium. Niet veel later floot de Vink voor het einde van de eerste helft: 3-0. In de bespreking bij de rust werd snel duidelijk dat er niet veel ging veranderen aan het strijdplan, met de kanttekening dat er meer vanuit eigen kracht gevoetbald moest worden en de middenvelders op de vleugels hoger mochten doordekken.

De tweede helft begon met één wijziging aan de kant van de paars-witten: Dennis voor Marijn, die na de 3-0 tussenstand toch verstandig aan deed om uit te rusten voor de tweede seizoenshelft. Toen de mannen de catacomben uit kwamen was dit met de gedachte om er toch nog een wedstrijd van te maken voor de fans en de eer. Deze gedachte werd ruw om zeep geholpen door snelle goals in de 47e, 49e en 55e minuut: 6-0. Na 55 minuten prijkte de eindscore al op het bord. Na de 6egoal kreeg keepert het wat rustiger en besloot het trainerskoppel om de jeugd en de ouderen wat speeltijd te geven met een dubbele wissel. In de 62e minuut kwam Pup in de ploeg voor LB en routinier Timo voor Paul. Of de GVVV’ers onder de indruk waren van de wijziging in het team ofschoon ze besloten om de oude bok na een half jaar blessuretijd een rustige avond te gunnen weet niemand, maar in dit deel van de wedstrijd waren kansen zeer schaars. Er waren enkele uitbraken van de kant van Odysseus, waarin Sieds, Pup en de net ingevallen Yannic en Vincent belangrijk waren. Met Pup als aanjager werd de bal veroverd en verlegd op Sieds die op zijn beurt Vincent veel succes wenste met de bal. Er kwam van links een gevaarlijke voorzet die in de kluts voor het chocoladebeen van Crampinator Yannic kwam rond de penaltystip. De bal werd echter niet in de richting van het doel geholpen en een verdiend doelpunt voor Odysseus bleef uit. Richting het einde van de wedstrijd kregen betrouwbare kilometervreters Lars en To kramp, moet voetbalden vrolijk en verdienstelijk verder. Het mocht echter niet baten. De bal ging niet meer in het netje.

Na het fluitsignaal was het klappen geblazen voor de trouwe aanhang, met de moeders van Streefland en Keizer en de familie Bos. Helaas géén sportieve overwinning voor de Kerst. We kregen wel de geruststellende woorden te horen :“Dat ze ons beter vonden ze verwachtten”. Deze uitspraak bleek een understatement te worden in de 3e helft die komen zou en door een volledig twaalftal spelers wél gewonnen én uitgespeeld zou worden! Het veld in de kantine bleek makkelijker bespeelbaar en we voelden ons al helemaal thuis na een kan-of-tien. De Odysseus sjaal werd geïmproviseerd opgehangen in een mooi samenspel en liederen werden gezongen! Stephan bleek nog helemaal niet moe, en was in opperbeste stemming toen hij op de lange terugweg door de krochten van het gereformeerde Veenendaal een ode aan zijn compagnon in de aanval gaf:

“Ruuu-ben van Cooten you are the love of my life!”

“Ruuu-ben van Cooten I’ll let you shag my wife”

“Ruuu-ben van Cooten I want curly hair too!”

Al snel werd Stephan bijgestaan in zang door de rest van de groep. Wát een heroïsche comeback van Odysseus in de derde helft. Een voetballegende was geboren. Deze wedstijd zal onthouden worden door de zang van Stephan, de kannen en de sjaal en de SOS-knop op het station die door Pup werd aangezien door Siri – de slimme spraakassistent. Pas maar op Veenendaal. We komen terug. En dan zijn we nog beter, véél beter!

Op naar een sportief 2018, naar het kampioenschap, die 4 “virtuele” punten achterstand zullen als sneeuw voor de horizon verdwijnen, let maar op! De beste wensen allemaal!

TJB