Trots van de club laat weer van zich horen

Afgelopen zaterdag was het 12 mei, de dag die al maandenlang omcirkeld in de agenda stond bij menig Dames 4+1 lid. 19.00 uur was het uur van de waarheid, maar om 11.30 uur werd er al verzameld. Het was namelijk ook de dag van de wedstrijd tegen GeuzenMiddenmeer, ditmaal zonder vliegtuigen maar met een heerlijk broeierige temperatuur. Waar Ody-concurrenten Dames 4-1 en 4+1+1 eerder die dag op eigen veld al de 3 punten pakten, kon de selectie van 4+1 niet achterblijven. De onverdraaglijke hitte kon het ervaren team dan ook niet deren en de Geuzen werden overtuigend terug naar Amsterdam Oost gestuurd: 5-0.

Met het spelen van deze laatste thuiswedstrijd komt het einde van het seizoen weer langzaam in zicht. En wat is het een mooi jaar geweest voor het kersverse Dames 4+1. In augustus stond er een team klaar dat blaakte van het zelfvertrouwen, geen punt liet liggen en overtuigend de beker binnen sleepte. Nu, aan het eind van het seizoen, speelt het team, gekweld door blessures, diverse hoogtestages en andere kwetsuren, niet altijd meer op volle sterkte. Daarnaast kwamen een geweigerde ingezonden brief en een mislukte dag in de studio als mokerslagen binnen bij het altijd moreel sterke team. Het record van 17 clean sheets kwam uiteindelijk tot een einde.

Maar afgelopen zaterdag waren alle ingrediënten voor de ommekeer aanwezig en viel alles op zijn plek. De sfeer zat er dan ook op voorhand al goed in. Niet alleen was het de dag van het langverwachte datediner, het was ook de dag dat Dames 4+1 op de steun kon rekenen die het eigenlijk elke wedstrijd verdient. Met een scala van supporters langs de lijn werd de familiedag, die eerder in april nog in het water viel, dunnetjes overgedaan. Echter, tot teleurstelling van velen waren er twee grote supporters die ontbraken. Sammy en Hector werd helaas de toegang tot het veld ontzegd. We hopen hen binnenkort weer langs de lijn te mogen begroeten. Gelukkig viel er bij aanvang toch nog wat te juichen. Niemand minder dan vedette K. Friele maakte haar rentree in de basiself.

Na een professionele warming-up werd er om half 1 stipt afgetrapt op het combiveld, dat er volgens Olympos “op z’n best in jaren bij ligt”. Zoals het echte profs betaamt, was Dames 4+1 dankzij een slimme ingreep van trainersduo Hendrikse-Timmers hier al op voorbereid. Door een tactische training op de maandag kenden de dames ieder kuiltje en ieder hobbeltje op hun duimpje. De dames van GeuzenMiddenmeer totaal niet, zo bleek. Bij iedere speler sprong de bal van de voet en geen pass kwam aan. Lange ballen van links naar rechts zorgde voor een chaotisch spel vanaf de kant van de Geuzen. Ondanks dat dit tot een duidelijk overwicht in balbezit voor Ody resulteerde, konden de dames er maar moeilijk van profiteren. De chaos was aanstekelijk en Ody koos vaker voor de lange bal dan voor de voetballende oplossing. Het tij begon echter te keren toen de bank onder leiding van assistent-coach L. Snowie geheel uit zichzelf wat onvervalste Dames 4+1 kaskrakers begon te zingen. Klasse Snowie! Dit gaf het team zichtbaar vertrouwen en langzamerhand begon de motor weer te draaien. Vooral voorin wisten de twee topspitsen van Ody elkaar blindelings te vinden. Dit leidde tot enkele fraai uitgespeelde kansen, maar de lange keeper in het blauw wist constant haar voet er tussen te steken. Het was niet totdat het derde onderdeel van de Machine het veld op kwam lopen dat de bal eindelijk tussen de palen belandde. Door een goede pass vanuit de achterste linie mocht de toekomstige topscorer van de club alleen richting het doel op stomen. De eerste inzet wist de lange keeper nog te stoppen, maar in de rebound was het dan wel raak: 1-0.

De Geuzen wisten hier vervolgens bar weinig tegenover te zetten en Dames 4+1 mocht rustig verder gaan met combineren. M. Vredenborg stoomde vaak op langs de zijlijn en E. Weiszflog had enkele keren de mogelijkheid de keeper onder vuur te nemen. Helaas voor haar raakte zij echter steeds dezelfde speler. Waar dit bij deze Duitse international niet tot succes leidde, had eerstgenoemde wel het geluk aan haar zijde, toen er weer een Geus in de weg liep maar deze – tot grote Ody vreugde – de bal vervolgens in haar eigen doel werkte. 2-0 was de stand en Ody zat op rozen. De zon eiste echter steeds meer haal tol van de spelers en het was tijd om de olie te verversen. Niet kort daarna werd er dan ook gefloten voor de rust en Ody begaf zich naar de dugout voor een verfrissende limo.

Na een paar tactische wijzingen begon Dames 4+1 daarna vol goede moed aan de tweede vijfenveertig minuten. Van de eerdere chaos was weinig meer te merken aan Ody zijde en het team wist al combinerende de verdediging van de Geuzen steeds meer vast te zetten. Dit leidde tot kleine kansjes, maar het was opnieuw V. Dorr die de ban brak en met een geplaatst schot de 3-0 op het scorebord zette. Ook de Geuzen leken in te zien dat de wedstrijd gespeeld was en de eventuele dreiging van de bezoekers was verdwenen. Niet dat die er ooit was geweest met een spits die enkel stijf rechts was, maar goed. Ody ging door en zodoende was er op het veld veel te genieten. De flair die men de afgelopen wedstrijden had gemist kwam voor vrienden en familie weer helemaal naar boven. Dit resulteerde uiteindelijk nog in een handsbal in de zestien, waar een-derde onderdeel van de Machine voor haar derde die middag mocht aantekenen en de bal onberispelijk in de linkerhoek schoot. Het slotakkoord was voor K. van der Meijden, die helaas geen ballonvaart won, maar wel haar loepzuivere voorzet via een Geuzenpoot in de goal zag belanden. Chapeau! En zo werd het uiteindelijk 4+1=5-0 voor het sterrenensemble van de damestak.

Deze mooie wedstrijd kende nog een noemenswaardig einde. Tien minuten voor tijd was daar de publiekswissel voor Anne Wermers. Na 4 seizoenen Dames 4+1 hangt zijn haar schoenen aan de wilgen. Ondanks verwoede pogingen van Dames 1 om haar in te lijven, was Wermers duidelijk in haar besluit: “Er is maar één team voor mij bij Ody waar ik voor wil spelen. Dames 4+1 is de naam.” Werm, bedankt voor deze prachtige woorden.

En zo kwam er een einde aan deze wonderschone voetbalmiddag, waar Ody opnieuw de drie punten in de eigen tas hield. Op het terras van Olympos werd in de aanwezigheid van Sjaantje lekker nageborreld met wat kannetjes Hoegaarden Wit. Maar het echte zuipen begon voor de Golden Girls pas veel later die avond. Zoals gewend van dit meest gezellige team van Ody werd eerst de Mick en daarna de Rex volledig op de kop gezet en was het alom bekende “tututudududu” nog veelvuldig tot in de late uurtjes overal in Utca City te horen. Met ABBA, Gavin, een twintigtal meters en wat leftover risotto voor de liefhebber was het prima vertoeven in een bomvolle Kerk. Met nog twee wedstrijden te gaan is Dames 4+1 weer helemaal terug van weggeweest. Want ze waren echt wel een tijdje onzichtbaar binnen de club.

ZEI NOOIT IEMAND.