Broers van het Vlaggenschip eenvoudig langs Hercules

Broer, wat wenst een mens zich nog meer? Een stralende zon op de bol, een mooie pens voor de deur en elf voetballers die doen wat je zegt. Het leven van Guus is zo slecht nog niet. Deze zaterdag had alles om een mooie dag voor de trainer van het Vlaggenschip te worden. Ody trad aan tegen Hercules en mocht proberen de zevende plaats te verlaten. In meerdere opzichten een mooi streven.

Broer, Daniël was in de eerste helft met zijn snelheid een plaag voor de verdediging van Hercules. Na krap een halfuur spelen werd hij door Boban, oogappeltje van trainer Seb, weggestuurd en liet hij zijn directe tegenstander zijn hielen zien. Wout kon hem nog net bijhouden en zo kon hij op aangeven van Daniël de openingstreffer tegen de touwen werken. Korte tijd later, was hij ook bij de tweede goal de aangever. Ditmaal gaf hij de bal mee aan Floor, die droog binnenschoot. Zo leek de wedstrijd al snel gespeeld te zijn en konden de toeschouwers en wisselspelers genieten van de zon.

Broer, wat doet een man met een hoed? Hij zet hem op, dacht ook de vader van Boban, die zijn zoon graag een keer in een voetbalmachine wilde zien spelen en daarom naar Olympos was getogen. Het einde van de eerste helft werd hij echter niet verwend. Door slordig spel en het uitblijven van kordaat ingrijpen stond er in de rust 2-2 op het scorebord. Guus was not amused: “Oprott’n!” schalde het door de kleedkamer. Wat de beste man hiermee bedoelde was voor velen, zoals wel vaker, totaal onduidelijk.

Broer, in de tweede helft begon Ody voortvarend. Binnen enkele minuten stond het 4-2, nadat Wout twee keer doel trof. De keeper besloot twee maal de tweede paal te dekken en zo kon Wout eenvoudig raak schieten. Hercules had niet zo veel meer in de melk te brokkelen en zo kon Ody de wedstrijd uitvoetballen. Sam kon uit een corner de bal bij de tweede paal binnenlopen en zo was de wedstrijd beslist. Bij deze marge kreeg kapitein Schim een verdiende publiekswissel en hij was daar niet rouwig om. Integendeel zelfs. “Blij dat ik zit,” verklaarde de absolute sterspeler van het Vlaggenschip toen hij zich nestelde tussen de andere wisselspelers. Zijn plaats op het veld werd ingenomen door Levi, die na een maandenlange hoogtestage weer terugkeerde op de Nederlandse velden. Trainer Guus was blij met zijn terugkeer. Eindelijk kon hij weer iemand vervelen met onzinnige opmerkingen en zijn natuurlijk overgewicht tonen. Hij brak hierbij na de wedstrijd de elleboog van Levi, die op wonderbaarlijke wijze weer wist te herstellen.

Broer, aan het verhaal Willem Steenbeek kon helaas weer een donkere bladzijde worden toegevoegd. De verdediger was net terug van een blessure, maar moest na een onhandig duel om de bal de wedstrijd staken met een kwetsuur aan zijn hamstring. Verder was het in de slotfase van beide kanten lange halen, snel thuis. Dit resulteerde in een goal voor Hercules en een vrije trap voor Ody, die Floor in de verre hoek plaatste en zo de eindstand van 6-3 op het bord zette. Pim besloot vervolgens na langdurige treiterpartijen zijn excuses aan de doelpunter aan bieden. “Sorry Floor,” schreeuwde de geblesseerde vedette hem toe.

Broer, na het laatste fluitsignaal konden de snelle planga’s op de neus gezet worden en konden de melkflessen worden gebruind. Daniël besloot, verstandig als hij is, extra lang onder de douche te blijven staan zodat hij niet de zon in hoefde en tegelijkertijd zijn vochtpeil bij kon werken. In de Super Saturday had de zelfbenoemd all-time-topscorer van Odysseus echter geen zin: “Ik weet dat iedereen hier graag zou willen dat ik op Olympos blijf, ik ben op dit soort avonden vaak een sfeermaker.” Helaas vetrok hij en bleven zijn teamgenoten gedesillusioneerd achter. Guus probeerde de stemming erin te brengen door nog een paar mensen te beledigen, maar dat mocht helaas niet baten.

LS