Vergeldingsactie in Moart’nsdiek

Zaterdag 10 februari 2018. Een zaterdag die zich beter laat typeren als een zoaterdag. 10 februari is zoals jullie allemaal weten de geboortedag van epocoryfee Justin Gatlin, maar ook van oud-minister Jan Gay de Jager en Maan de Steenwinkel, kiekeboeliefhebber van het eerste uur. Exact 56 geleden eerder werd ook nog eens Russisch spion Rudolf Abel op 10 februari ingeruild voor Gary Powers. Powers werd twee jaar eerder door de Russen uit de lucht geschoten. Het is maar de vraag of dit een wraakactie van de Russen was. In 2014 werd op deze dag het stoffelijk overschot van Els Borst gevonden. Was deze moord wraak voor haar rol in de euthanasiediscussie? In 1258 was het ook feest op 10 februari, je verwacht het niet. Destijds werden naar verluidt zo’n 800.000 duizend inwoners van Bagdad vermoord door de legers van Hulagu Khan (kleinzoon van Genghis, op Chris Zegers na de grootste mongool aller tijden). Deze moordpartij kan zomaar eens een wraakactie geweest zijn.

,,Dit was geen wraak, dit was vergelding”, had het antwoord in al deze anekdotes kunnen zijn. Was het niet. Afgelopen zoaterdag wel, in het pittoreske Moartensdiek. Een duidelijke uitleg die geen enkele ruimte laat voor twijfel. Woorden waar ’s werelds bestbetaalde spindoctors een nietsontziende erectie van krijgen. Voor ons was het duidelijk: hier verliezen is geen schande, we hadden niets meer, of minder, verdiend. Zo bevestigde ook trainer annex positiviteitsgoeroe Guus Willard op de terugweg. Waarover later meer. Of niet, het is voor mij ook gewoon weekend.

Afijn, het paarse keurkorps betrad het Moartensdiekse kunstgras met de nog van een blessure herstellende Marten op hok; Cas, Maestro, Mailloris de Graaf en gelegenheidsbekkie Sam achterin; Kapitein Chris, Hangtime Lindeboom en ‘de man van de klok’ op het middenveld; de Arnhemse Gabriel Jesus, kindervriend Wout en Kennis voorin. Niets mis mee, hoor ik u denken. Toch wel. Gelukkig hield het aanwezige kwart van het technisch kwartet drie uiterst fitte krachten achter de hand. Elijos, Schim en ‘de koning van de 1 op 1’ mochten lekker gaan zitten (geintje, Elias moest vlaggen). Samen met Bert en Daniël overigens, die in tegenstelling tot Durka Durk wél de moeite namen om te komen kijken. En hoe? Foutloos. Net als het vlagwerk van Elias.

In het veld stapelden de fouten zich op. Slordig spel, veel duels, lange ballen, volledig naar de voorkeur van thuisploeg SVM, domineerden de eerste helft. Een traditioneel stapeltje gemiste kansen frustreerde zelfs de rokende en/of vapende positiviteitsgoeroe langs lijn. De website geengevoel.nl werd door de toeschouwers meermaals bezocht, in de zoektocht naar een verklaring van het prutswerk. Toch was de eerste bepalende fout van de Moartensdiekers, kordaat afgerond door Wout: Anal. Lang konden we er echter niet van genieten, nog voor rust kwam de geelblauwe brigade op gelijke hoogte.

Na de pauze bepaalden zo mogelijk nog grotere fouten de uitslag. ‘Carnavalesk’ zou je het kunnen noemen, maar dat zou natuurlijk flauw zijn. Thomas deed hoogstpersoonlijk nog een duit in het zakje met een eigen goal. Verre van onze mooiste eigen goal van dit seizoen, maar de poging wordt gewaardeerd. Wout bracht de spanning nog terug met een rake strafschop, maar veel tijd kreeg het Vlaggenschip niet om de niet geheel onverdiende gelijkmaker op de gedigitaliseerde borden te krijgen.

‘Wilt u hier hangen?’, vroeg een luguber reclamebord langs het hoofdveld eenieder die het wilde lezen. Nou, graag. Drie punten laten liggen tegen deze ploeg mag een schande heten. Gelukkig richtte de woede zich na de wedstrijd op de leidsman, die zijn niet al te consequente optreden in stijl afsloot met het bijtellen van 3 seconden blessuretijd, waar een tweehonderdvoud meer op z’n plaats was geweest. Wat ons terugbrengt bij een quote uit het begin van dit verslag. ,,Dit was geen wraak, dit was vergelding”, beantwoordde de man met de twee fluiten de Utrechtse verontwaardiging. Tijdens de heenwedstrijd op Olympjos zou namelijk welgeteld 24 keer gewisseld zijn, waarna een vergelijkbaar aantal tellen werd bijgeteld. Dat de stand destijds al 2-0 was, met twaalf gemiste 1 op 1 kansen van Wout, doet natuurlijk niet ter zake.

Na afloop was diezelfde Wout alles snel weer vergeten door het nieuws dat Roger Federer woensdag speelt, bleven Sam en Dennis maar kannetjes bier halen terwijl iedereen toch echt een keer huiswaarts wilde en werd er emotioneel afscheid genomen van Chris, die de spreekwoordelijke lijnen dit seizoen niet meer uit zal zetten bij het Vlaggenschip, maar in Zuid-Amerika. Dag!

Een kleine carnavalskwestie mag ook niet onbesproken blijven, nadat de gemoederen in de kantine tijdens een rustig potje Vieren even hoog opliepen. Want is Vastelaovend nou carnaval? Of alleen de donderdag? Als alleen aswoensdag? De wedstrijdverslagcommissie heeft zich in de oorsprong van het woord Vastelaovend verdiept en kwam via de Limburgse wikipedia tot de volgende uitkomst: ‘Vastelaovend of vastenaovend vèlt ummer 7 zondige veur Paosje. Dat ies 7 waeke x 6 wèrkdaag minus vastelaovesmaondig en vastelaovesdinsdig, dat zin dus 40 vastedaag. Paosje ies ummer de ièrsjte zóndig nao de ièrsjte volle maon, dae nao 21 mièrt vèlt.’ Eerlijk gezegd snap ik er nog steeds geen kut van, maar de conclusie is duidelijk: Jules had ongelijk.

Tot slot neem ik u nog even mee door de ranglijst. De Bredezeuvendes stevenen af op het kampioenschap, achtervolgd door een wisselvallige subtop. De ware schifting heeft plaatsgevonden achter Focus ‘0roy, die een gat van vijf punten hebben geslagen met het als royde gepositioneerde FC De Bilt. Hoger dan de royde stek zal het Vlaggenschip voorlopig niet meer hoeven kijken. Moet je überhaupt niet willen natuurlijk, maar dat terzijde.

MotM