Chapeau! Vlaggenchip wint volgende barrage in jacht op subtop

Een tijdje geleden zat ik met gewaardeerd Ernemmer Schim Polts te loeren naar Vitesse- Olympique Nice in de bomvolle heksenketel die de Gelredome heet. Doorgaans een prima neembare vesting. Toen ik hem vertelde dat linksback Lassana Faye graag met Senegal naar het WK zou gaan antwoordde Schim gevat: ‘’Ja, ik wil ook wel met Senegal naar het WK. Lijkt me schitterend. En dan heel veel drank meenemen, dan wordt het een beetje Senegall & Gall.’’ Opeens bedacht ik me dat het pas daadwerkelijk schitterend zou zijn als Daniël van Opstal dan mee naar het WK zou mogen met Nigeria. Wat zich met deze uitverkiezing wel meteen zou voordoen is een probleem dat de afgelopen tijd veel is besproken, maar niet genoeg #neverforget. De verwachting is namelijk dat in een land dat voor 43,5% wordt bevolkt door moslims de alcohol niet voor het oprapen ligt. Het ironische weerwoord van Daniël: ‘’Probleem? Poar neem’n!’’. En gelijk heeft ‘ie. Het enige wat de Rode Spin mee zal hoeven nemen in het vliegtuig naar Lagos zijn 2 plastic tassen: één met zijn voetbalspullen voor het WK in Rusland en één overladen met AH-pilsener blikken en stiekem 3 Chouffe’jes. Dit moet voldoende zijn om de eerste 4 avonden van het trainingskamp in de Nigeriaanse stad Jos compleet te vergeten. De gevolgen zullen niet te overzien zijn als een naar het hoofd geslingerde 28 centimeter lange schacht á la Lex Steele van Opstal een blauw oog zal opleveren. En dan de volgende dag denken dat ‘ie van z’n fiets is gevallen.

U zult denken: wat heeft dit met de wedstrijd te maken? Mijn antwoord zal zijn: vrij weinig, maar het is wel leuk om zo te dagdromen. De ironie wilde overigens dat dit de wedstrijd zou worden dat Daniël zijn rentree weer zou maken na maandenlang blessureleed. Odysseus 4 trad op royentwintig januari aan tegen Geinoord Nieuwegein 3, een tegenstander met een punt minder en een wedstrijd meer. Kat in het bakkie dus. Daar stond de afwezigheid van geblesseerden Derk en Schim (nou ja, was hij maar afwezig, hij zat gewoon op de bank wat lijnen uit te zetten) en de wintersporters Willem, Levi, Wout en Jeroen tegenover. Ook Floor kon niet spelen. Hij veinsde door zijn rug te zijn gegaan zodat hij vrijdagavond nog kon stappen. Helaas kwam hij daar zijn trainer tegen. Van het trainersgilde was alleen de dennisbenoemde Special One aanwezig. Seb had een collegemarathon tot begin april en Cats zei de sales professional te moeten uithangen. In werkelijkheid ligt de man nu 2 weken officieel aan banden. Niet te bevatten dat een jongen die zo zenuwachtig wordt van meisjes toch een vriendin kan scoren. Jules had zich vergist en dacht dat we in het dorp Geinoord moesten spelen. Met de lease-tractor van zijn vader en tevens topper uit de sector Jen Vullings kachelde hij het ganse land door zonder het juiste sportpark te vinden.

Welke 22 spelers waren er wel? Waar eerdere tegenstanders nog illustere namen op de grasmat zetten viel dat bij dit Nieuwegeinse team verrassend genoeg mee. Zo werd er in het najaar nog smadelijk gelachen om Rody, Jay en Darnell van IJFC, Elzeuven van Bredezeuvens, Jeremy en Maikel van OSM en een hele rits aan Angelo’s bij HMS. Nu maar hopen dat ze dit verslag niet lezen, er staat immers nog een return gepland. Aan Vlaggenschip-zijde had Stephan de eer eens mee te mogen hobbelen. Verder verdedigden Marten, Bazette, Maestro Groot, Roel en Bert de gelederen. Bert viel echter na een minuut of 10 al uit, waardoor R.O.B. op zijn favoriete linksbackpositie mocht invallen. Bert over zijn blessure: ‘’Sperma is echt waanzinnig spul.’’

Daarover gesproken, Christian ‘el jefe’ Lemmens, Sam en Joris vormden het middenveld. Joris had daar zelfs zijn refereermiddag voor afgezegd en baalde dus ook stevig van zijn wissel in minuut 55. Wat overigens een leuke en irrelevante anekdote is: Joris werd in een van zijn eerste jaar geneeskunde eens bijna van de studie afgetrapt omdat hij bij elke presentielijst een penis bij zijn naam tekende. Iedereen die hem kent weet dat hij dit zelf ook gewoon was. En iedereen die hem ook maar een klein beetje kent weet dat hij altijd de schuld bij een ander zou leggen. Joris is namelijk de enige op deze wereld die Duitser is dan Carsten Ramelow. De dieptrieste imbeciel zweerde onder ede dan ook dat zijn beste vriend, klasgenoot en teamgenoot de dader was, die ene met fel oranje haar: Daniël van Opstal. Daar is ‘ie weer hoor. Gelukkig geloofde niemand de gemene Joris, die als klap op de vuurpijl ook nog eens Daniël z’n aktetas met in de Vrienden had neergezet. Gelukkig werd die teruggevonden door een soort moderne Robin Hood, een nuchtere man die altijd voor de zwakkeren in de samenleving opkwam.

Terug naar het recentere verleden: in de voorhoede nam Stephan de honneurs waar voor Roy Alias. Flankspelers Kennis en Kim, die zaterdag beschikte over veel joie de vivre, moesten voor verdere dreiging zorgen. De wedstrijd begon met een mislukte hommage toen de arbitrage iedereen bijeen riep in de middencirkel. Het leek een minuut stilte te worden, maar in plaats daarvan vroeg de beste man en passant om eenieders identiteit. Wat een farce. De Odysseanen begonnen redelijk voortvarend aan het duel, maar dankzij gemiste kans van Stephan, Joris en Pim verzuimden zij de Nieuwegeinse hoofden op de guillotine te leggen. Daarom bleef het lange tijd een tete-a-tete race. Het veld was sowieso het decor voor een weinig lumineuze strijd, mede doordat enkele louche figuren in de achterhoede van de gastheren acte de presence gaven. De botte bijl werd bij tijd en wijlen gehanteerd, tot grote ergernis van parvenu Christian. De Nieuwegeiners probeerden wat nuance aan te brengen door te stellen dat ze voor de bal gingen, maar het Utrechtse spel werd hierdoor wel steeds meer gedegradeerd tot gelul in de marge. Gelukkig zorgde Kim voor een ware polonaise vlak voor rust. Dat de beste man prestige hoog in het vaandel heeft staan moge duidelijk zijn, maar deze keer wist hij dit ook daadwerkelijk te demonstreren. Met een weergaloze vrije trap breidde hij zijn oeuvre uit en kon de Gabriel Jesus imitatie geëtaleerd worden.

Na de thee stond het eerste kwartier in het teken van de renaissance van Elias als middenvelder. Elias zelf hierover: ‘’Ik had liever als spits gespeeld, maar soi. Mijn conditie is duidelijk op zijn retour. Daarnaast heb ik gisteren weer te diep in het glas gekeken, er stond vieux op het menu. Saillant detail was dat de rook zelfs door de vitrage te zien was, we gebruikten namelijk een vapeur. Ik was zo van het pad af dat ik in het souterrain in slaap ben gevallen. Zelfs mijn net nieuwe eau de cologne kan het gebrek aan souplesse niet verhullen. En dan gaat die klote trainer me ook nog op het middenveld zetten terwijl ik juist in de spits mijn enorme derriere kan gebruiken. En nu ben ik nog coulant voor hem, maar ik hoop dat hij snel zijn congé krijgt.’’ Op het veld werd Geinoord ondertussen wat sterker met een leeg middenveld als duidelijke barricade voor de Utrechters. Ondanks dat kwam er genoeg ruimte beschikbaar om de hopelijk zege wat extra cachet te geven. Er werden echter verschillende kansen gemist – Kennis schoot van dichtbij over en Kim raakte de paal – iets wat de ambiance op de bank niet ten goede kwam. Daar kwam de carriere van Ramon Zomer, broer van profbokser Een Zwaluw Maakt Nog Geen, meermaals aan bod. Om nog wat oorlog te maken met de slagers uit Geinoord werd achter de coulissen de rentree van gearriveerde vedette Daniël voorbereid. Deze ambassadeur van het Utrechtse amateurvoetbal wist nog een goede kans met zijn chocoladebeen om zeep te poeieren. Aan de andere kant raakte Geinoord nog de lat met een pegel zo hard als een doorbakken pistolet. De kleine spits van de gastheren wist bijna een enorme ravage aan te richten toen Rob Thomas onder de bal doorging, maar hij miste pijnlijk. Marten, recalcitrant dat ‘ie is, verklaarde naar afloop dat hij deze wedstrijd geweigerd had te duiken.

Met hangen en wurgen en lineair aan de wedstrijden tegen SCH en SVM werd een nieuwe triomf aan het repertoire toegevoegd. Dit hangen en wurgen begint door het missen van kansen een nare routine te worden. Bij vlagen lijkt het wel op een opzettelijke sabotage van de doelpuntenmakers in spe. Het ontbreken van een sanitair langs het veld noopt de trainer dan ook om de zeuven kleuren schijt maar in zijn broek te deponeren. Het surplus aan kansen gaat je namelijk ooit opbreken, zelfs als je superieur bent. Volgende week staat er bijvoorbeeld een rendez-vous met nummer 2 HMS te wachten. Dit is natuurlijk een hoogst interessante wedstrijd waar waarschijnlijk weer een hele roedel aan trottoirprostituees op afkomt, met hun gezichten geplamuurd met door Zuilense visagistes vers aangebrachte rouge. Het winnen van deze wedstrijd zou best eens voor een reeks kunnen zorgen, wellicht wederom eindigend op de promenade bij het Ody-toernooi. Is dit terechte arrogantie of moet ik toch maar eens naar een goede opticien? Het antwoord: aubergine.

Tschuss!