Pezen in de provincie; Odysseus op bezoek in Harmelen

Op een grauwe zaterdagmiddag parkeert Bassa zijn ruim zittende bolide. De prachtige rit door het vele natuurschoon deed denken aan Noorwegen. Deze wegen leidden echter naar niets minder dan Harmelen. Het dorp oogt verlaten, maar bij aankomst blijkt waarom. Alle inwoners zijn aanwezig bij de plaatselijke voetbalclub SCH’44 dat deze middag de studenten van Odysseus ontvangt. Een degradatiekraker van jewelste, beide ploegen kennen met drie punten uit vijf wedstrijden een stroef begin van de competitie. Dit is echter niet de enige reden dat hele dorp is uitgelopen. Iedereen weet natuurlijk dat 28 oktober een speciale datum is. Het is namelijk op de kop af 181 dagen geleden dat Vitesse glansrijk de beker won, 1266 dagen geleden dat NEC degradeerde, 1045 dagen geleden dat Ajax met 0-4 werd vernederd door Vitesse in de eigen Arena en tevens slechts 153 dagen geleden dat NEC op troosteloze wijze wederom naar de Jupiler League afzakte. Een historische dag dus waar er veel op het spel stond.

Voormalig SCH’44-speler en huidig trainingslid Jacco werd daarom door het trainersgilde als analist ingehuurd. Hij sprak klare taal: “Ze hebben wel een behendige middenvelder en ook wel fysiek sterke verdedigers. Maar ook weer niet echt eigenlijk. Ze hebben ook aanvallers.” U begrijpt hoe content het gilde was met deze gevoelige inside-information.

Desondanks was er geen sprake van een vlekkeloze voorbereiding. Dennis wilde sportief op de fiets komen, maar een lekke band gooide roet in het eten. Daarnaast ontbrak de teamtas met de shirts wat door iedereen direct werd geaccepteerd. “Nu is het toevallig Floor die het overkomt, maar dat gebeurt iedereen ook maar één keer. De volgende keer ben ik het.” aldus de begripvolle Pim. Dit alles had tot gevolg dat de volgende elf heren in een prachtig rood-zwart gestreept AC Milan shirt mochten aantreden: Marten; Derk, Roel (c), Thomas, Schim; Jeroen, Sam, Pim; Wout, Elias, Bassa. Voor Wout was de lekke band van Dennis minder plezierig, hij had namelijk om een wisselplek gevraagd “omdat mijn hoofd op dit moment niet bij voetbal is”. Zijn hoofd blijkt namelijk bij Mileine, de kersverse verovering van de linksboetoe. “Mijn leven voelde altijd zo leeg aan, mijn honger kon enkel gestild worden met het maken van doelpunten. Nu ben ik verzadigd, mijn leven is compleet.” Het lijkt de verklaring voor het missen van de vele kans dit seizoen. Het gebruikelijke steen-papier-schaar voor het vlaggen bleef ditmaal achterwege. “Zitten is het nieuwe roken”, aldus Flarra die gretig langs de lijn ging staan waarna de wedstrijd kon beginnen.

Het publiek werd het eerste kwartier niet verwend, het kon ze echter niet veel schelen. Daniël leefde nog op een roze wolk nadat deze week CR-Roy zijn 5^e gouden bal won en zijn look-a-like Olivier Giroud de Puskàs-award binnen sleepte. Willem was wat aan het slopen en Rob had 15 minuten lol nadat duidelijk werd dat Bassa met een erectie over het veld liep.

Desondanks was iedereen blij dat Odysseus daarna het heft in handen nam en beter begon te voetballen. Dit leverde direct een grote kans op voor Wout en vlak daarna ook een doelpunt. Bassa gaf diep, de keeper dacht de bal eenvoudig op te rapen maar rekende buiten Wout. Hij plukte de bal weg, kon voor leeg goal binnen tikken om vervolgens dit te vieren door bij de cornervlag een speen uit zijn onderbroek te halen en wiegbewegingen met zijn armen te maken, 0-1. Zonder veel te creëren, maar ook zonder echt iets weg te geven gingen beide ploegen even later met deze stand rusten.

De tweede helft begon zoals de eerste eindigde, met een overwicht van Odysseus. Jer, die al de hele week aan het aftellen was totdat hij eindelijk zijn nieuwe kapsel kon showen, stuurde Wout weg die zijn schot op de lat zag eindigen. Even later zag Elias zijn kopbal eveneens op de dwarsligger vallen. Luttele minuten later kreeg Wout wederom een opgelegde kans om de score te verdubbelen, maar zijn inzet eindigde op de bal. Een oerkreet waar Prem Radhakisun jaloers op zou zijn volgde, maar hij zat er nog steeds niet in.

Ondertussen was het goed toeven op de bank. Willem smikkelde lekker van zijn zakjes mosterd, Rob speelde met een schans en Joris hield iedereen warm. Schim was dan ook dankbaar dat hij in de rust was gewisseld ten faveure van Levi. Een minimale voorsprong blijft echter spannend en dus werd Dennis ingebracht. “Als iemand die 0-2 maakt is Dennis het wel”, sprak mosterdman Willem vol vertrouwen.

Deze voorspelling had 5 minuten later kunnen uitkomen, ware het niet dat Dennis na een dieptepass van Marten de keeper niet wist te verschalken. Een minuut later had hij alsnog een assists kunnen bijschrijven, maar ditmaal raakte Wout de lat in plaats van het netje en bracht hij de houtwerkteller op 4.

Het wachten was op de oude voetbalwet waarbij de tegenstander dan wel scoort. De Harmelense spits bleek echter sportief en schoot de bal vakkundig voor een leeg goal over van 5 meter. Dit was voor de trainers het teken dat het niet meer mis kon gaan en het veilig was Floor aan het grote werk te laten ruiken door hem wat speelminuten te gunnen. Odysseus kwam vervolgens niet meer in de problemen en kon tevreden zijn na het laatste fluitsignaal. Dit was capitano Roel dan ook: “We werden door deze shirts geïnspireerd en hebben op zijn Italiaans gewonnen. Na afloop heeft niemand het meer over het spel, maar alleen over de punten.” Levi sloot zich hierbij aan: “Ik waande me net Maldini met dit shirt aan, in zijn goede jaren dan hè. Maar we moeten realistisch blijven. In het hedendaagse voetbal bestaan er geen kleintjes meer dus dit is gewoon een goed resultaat. We spelen nog 20 finales, te beginnen volgende week tegen Loosdrecht. Het is wel belangrijk dat de neuzen dezelfde kant op blijven wijzen, dan winnen we die pot gewoon.”

Uw verslaggever heeft hier de volste vertrouwen in.