Vlaggenschip verloor een aantal weken geleden geflatteerd, maar wie maalt daar nog om?

Om bovenstaande vraag maar direct te beantwoorden: helemaal niemand. Niet in de laatste plaats omdat de meeste supporters van het Vlaggenschip, en zelfs enkele Vlaggenschipmatrozen, bovenstaande wedstrijd inmiddels allang vergeten zijn. En dat zal dan weer niet in de laatste plaats zijn omdat er voor hen niet bijster veel te genieten viel afgelopen 30 september om kwart over drie op het combiveld. De oplettende lezer zal echter niet ontgaan zijn dat zojuist de datum 30 september gevallen is. Geheel tegen wedstrijdverslagtraditie in denk ik dat het goed is om hier toch even bij stil te staan. Ik hoef jullie niet te vertellen dat 30 september de 273ste dag van het jaar is, behalve in schrikkeljaren uiteraard, dan is het de 274ste. In 1960 werd op deze dag de Amerikaanse animatieserie The Flintstones voor het eerst uitgezonden. En in 1992 werd natuurlijk de laatste steenkolenmijn van België gesloten, in Zolder. Oh en dan vergeet ik bijna de eerste bemande vlucht met een raketvliegtuig, in 1929. Wellicht iets verder weggezakt in het geheugen is de prolongatie van de Olympische titel van de oranje hockeydames, in Sidney in 2000. Maar naast deze legendarische gebeurtenissen markeert 30 september ook de geboorte van enkele indrukwekkende persoonlijkheden. Zo werd op deze dag in 1700 Stanislaw Konarski geboren, een groot Pools educatief hervormer en politiek schrijver. Of in 1948 Henk Spaan, die geen introductie behoeft. Datzelfde geldt voor Wilfried de Jong (1957). De lama Frank Rijkaard, 1962. Neem Martina Hingis, uit 1980, die vooral voor haar 18e toch echt niet te versmaden was. Ik vergeet bijna Max Verstappen, 20 jaar oud alweer. Rest mij nog twee coryfeeën te noemen. Ten eerste Dennis Gentenaar uit 1975. Iedereen herinnert zich nog wel het seizoen 2003/2004, toen hij met 34 wedstrijden en 0 doelpunten speler van het jaar werd van N.E.C. Maar het meest gedenkwaardige moment uit de geschiedenis op 30 september moet wel in 1986 hebben plaatsgevonden, in het pittoreske dorpje Chambéry, in Frankrijk. Hier werd op die dag een jongetje geboren met een enorme baard. Hij had een passie voor voetbal en begon zijn carrière bij OC Froges, waar hij op 13-jarige leeftijd werd weggeplukt door Grenoble Foot 38. Daarna versleet hij nog een aantal niet noemenswaardige Franse clubs waarna hij in 2012 de overstap mocht maken naar het grote mannen voetbal toen hij een contract tekende bij Arsenal. De echte kenner zal inmiddels weten dat het hier om Oliver Giroud gaat. Wie zijn oeuvre niet kent moet zijn huiswerk nog maar een keer doen, want de nummer 12 van the Gunners is toch zeker de beste spits van Arsenal sinds Ian Wright. Zijn cijfers liegen er niet om, in 170 Premier League wedstrijden wist de levende legende al 70 keer het net te vinden. Dat men Olivier Giroud dan ook weleens gekscherend de Daniël van Opstal van de Engelse velden noemt, is te begrijpen. En natuurlijk, er zijn overeenkomsten: fluwelen linker touch, één bonk spier, kopsterk, een waslijst aan wereldgoals en verliest weleens een sprintduelletje. Maar ik moet bescheiden blijven, daar houdt de vergelijking dan ook wel op. Olivier is meer, hij is een icoon. Een sieraad voor de sport, zowel binnen als buiten het veld. Begin dit jaar tekende hij een nieuw langdurig contract, laten we hopen nog jaren van deze mooie man te mogen genieten in het Arsenalrood.