Geen hosanna bij Heren 3 ondanks comeback

Na de puntendeling tegen concurrent Jonathan van vorige week, stond er voor Heren 3 deze week opnieuw een wedstrijd op het programma die betiteld zou kunnen worden als ‘zespuntenwedstrijd’. Nou zou je kunnen zeggen dat ook een wedstrijd tussen de nummer 1 en de nummer laatst een zespuntenwedstrijd is door de wiskundige verhoudingen en mogelijke resultaten die uit zo’n wedstrijd kunnen resulteren, en dat is ook zo. Enfin, om de blik weer te kunnen richten op de topploegen uit de ijzersterke reserve Derde Klasse G, moesten de mannen uit het gereformeerde Veenendaal (GVVV 3) er vandaag zowel letterlijk als figuurlijk aan geloven.

Onder gure weersomstandigheden (straffe zuidwesterwind, motregen, 8 graden schoon aan de haak) betraden de mannen van Keizer en Op den Kelder de plastic mat van Olympos. Als ondergetekende geen deel zou uitmaken van dit paarse ensemble, had hij de wekker rustig tot 12 uur laten snoozen; echter stond de lange zijde van het hoofdveld tot aan het hek toe gevuld met dik ingepakte supporters waarvan de harde kern zoals gewoonlijk bestond uit de Streeflandjes, moedert trainert, Bos senior en de van een blessure terugkerende Otis. Deze hondstrouwe fans waren bijkans eerder gearriveerd dan Ody’s tegenstander; het kanonnenvoer kwamen 5 minuten voor aanvang van de wedstrijd doodgemoedereerd aansjokken.

Oude bekende William ‘Willie’ van Tiggele blies om klokslag 10:00 op zijn fluitje. Een oplettende en agerende lezer zou de paarshemden vanachter zijn/haar beeldscherm willen toeschreeuwen op er gelijk op te klappen om zo de nog koude lichamen van de Veenendalers de stuipen op het lijf te jagen. Hoe anders zou de wedstrijd verlopen. De eerste, onbedoelde, hoofdrolspeler in het dramastuk dat ook wel ‘de eerste helft’ genoemd kon worden was Daan C.. De speciaal voor deze zaterdag langsgekomen ouders van deze solide verdediger wreven zich eens goed in de ogen toen ze de bal via de knie van hun zoon over de verbouwereerde keepert zagen vliegen. “Da doedie normaal nooit nie,” sprak Cohen sr. na de wedstrijd met een onvervalst Tilburgs accent. Toen even later sterkhouder Bos Bas met een veels en veels te korte terugspeelbal aan de basis stond van de 0-2 was het publiek erover eens: vermoeden van matchfixing. Maar: slechts een vermoeden.

Tijdens de theepauze werd er unaniem besloten de frustratie achter te laten en vol goede moed het tweede bedrijf in te gaan. Cohen en Bos hadden inmiddels een goed gevuld envelopje achter de keet opgehaald en startten stoïcijns aan de tweede helft. De ruststand was overigens 1-3 (door een doelpunt van de Coot en de strontvervelende nummer 5 van GVVV). Ondanks alle goede bedoelingen en de motiverende woorden van Trainstert werd er niet veel beter gevoetbald door Ody. Veel mislukte passes, foute aannames en verkeerde loopacties zorgden voor fluitconcerten van de zijkant. De stemming sloeg totaal om toen ‘CEOdy’ Koen zijn hoofd ferm tegen een strak aangesneden corner van Pup aan sloeg: 2-3 en nog een half uur te spelen!

Ondanks de aansluitingstreffer was er van een kolkend sportpark geen sprake: daarvoor stonden er domweg te weinig mensen langs de kant en waren de kelen en handen van de supporters te verkleumd. De trommel werd wel tevoorschijn getoverd door enkele bestuursleden om voor wat irritant achtergrondgeluid te zorgen (#AMF). Dat de refo’s van GVVV bij elke achterbal en ingooi een minuut de tijd namen om door te voetballen, deed de snelheid van de wedstrijd ook niet goed. Gehoord vanaf de kant: “Dit was geen tijdrekken meer, dit was tijdrukken”. Geheel terecht kende de scheidsrechter daardoor enkele minuten blessuretijd toe. Net toen de laatste hoop vervlogen was op een goed (of beter: minder slecht) resultaat, was daar Bos Bas to the rescue. Een lange bal van Marijn werd uitstekend binnengeknikt door Ody’s ausputzer om zo toch nog een puntje uit het vuur te slepen. Een echt uitgelaten stemming leverde de gelijkmaker niet op: hier waren twee punten blijven liggen, zo was het gevoel. Echter, de veerkracht van de paarshemden mag worden geroemd en dient meegenomen te worden naar de volgende wedstrijd. We zien u graag langs de lijn 18 november in Veenendaal tegen DOVO!