Ik ben niet boos, maar vooral teleurgesteld

Deze zaterdag stond de uitwedstrijd tegen Ijsselmeervogels voor de deur. Om kwart over 11 moest er verzameld worden op het indrukwekkende complex in Bunschoten-Spakenburg. Dit betekende dat de trein van kwart over 10 al moest worden genomen en de meeste wekkertjes rond 9 uur al wel afliepen. Na een mooie reis met trein en bus en een korte wandeling over de markt in het pittoreske dorpje was iedereen stipt op tijd. Daar aangekomen kregen we meteen de eerste teleurstelling van de dag te verwerken: we mochten niet op het hoofdveld spelen. Om ons toch op te vrolijken deelde Jasper ons mee dat we wel onder de hoofdtribune om mochten kleden. Het idee om plaats te mogen nemen in de kleedkamer waar grootheden als Berry Powell en 'King Kwong' zich ook altijd voorbereidden op wedstrijden in dit magstreuze stadion, deed ons voetbalhart sneller kloppen. En dus was het tijd voor de tweede teleurstelling van de dag: We zaten gewoon in kleedkamer 8 en bovendien was het ver lopen naar veld 2...

We traden aan in ons vertrouwde 3-4-3 systeem. Uiteraard stond Tom op doel, de verdediging werd gevormd door Bas, Koen en Jappie (H2) en het middenveld door Paul, Puppy, Tom (H2) en Dennis. Voorin Moesten Vinnie, Ruben en Piet voor de doelpunten gaan zorgen. De bank werd warm gehouden door Marijn, Lars, Thomas, yannick, Stephan en nog een hele reeks aan geblesseerde spelers. Toeval of niet, al deze geblesseerden waren een keer door de trainer als officiële aanvoerder benoemd. Bas was dus gewaarschuwd deze wedstrijd.

We begonnen furieus aan de wedstrijd. De eerste 5 minuten was het even aftasten, maar daarna pakten we de tegenstander bij de keel en drongen we ze diep terug op eigen helft. Doordat we ze niet aan voetbal toe lieten komen hanteerden de verdedigers alleen maar de lange bal. Na een kwartier leidde dit plots tot de onverwachte 1-0. Na een grove inschattingsfout bij ons achterin kon de spits van Ijsselmeervogels voor een open goal binnentikken: de derde teleurstelling van de dag.

We gingen haastiger voetballen en de rust werd niet echt meer gevonden. Gelukkig konden we vrij snel de aansluitingstreffer maken. Nadat Pup de aanval goed had opgezet wist Vinnie met een mooi steekballetje Ruben te bereiken. En zoals we van deze killer voor de goal gewend zijn, schoof hij zijn eerste doelpuntje van de middag binnen.

Helaas kon er niet lang genoten worden van de voorsprong. Vlak voor rust kreeg Ijsselmeervogels een vrije trap op de rand van de 16. Deze kon nog geblokt worden maar uit de rebound werd er hands gemaakt, al kon hier weinig aan gedaan worden. De daarop vrije trap schoot de tegenstander echter fenomenaal in de kruising. Dit zijn doelpunten die je niemand kwalijk kan nemen. Mocht dit gelezen worden door iemand van IJsselmeervogels, wij konden niet anders dan applaudisseren voor deze vrije trap. Teleurgesteld dropen we af richting de kleedkamer.

In de rust werd ondertekende gewisseld. Aangezien ik daarna een half uur onder de douche heb gestaan kan ik niet beschrijven wat er toen allemaal in het veld gebeurd is. De douches waren echter wel fantastisch. Het was een ruim opgezette kleedkamer met douches die uit het plafond kwamen. Harde stralen, warme temperatuur, eigenlijk alles wat je van een douche verlangt. Ik had zoveel tijd, en omdat er verder niemand in de kleedkamer was, kon ik het niet laten een kleine verassing achter te laten in de teamshampoo. Dus jongens, ik ben benieuwd wie deze zaterdag als eerste na mij heeft gebruikt.

Toen ik weer helemaal schoon en opgefrist was, en aankwam bij het veld, hoorde ik dat het ondertussen 3-2 was geworden. Schijnbaar had Ruben zijn tweede gemaakt vanaf de strafschopstip en had Ijsselmeervogels een klutsgoal gescoord vanuit een scrimmage na een corner.

Gelukkig kon ik, nadat ik had plaatsgenomen naast de wissels en geblesseerden, vrij snel weer opspringen. Ruben kopte op aangeven van Paul de 3-3 en zijn derde tegen de touwen. De wissel van de trainer wierp zijn vruchten af. We gingen daarna vol op de aanval spelen. Koen wisselde zijn plek van centrale verdediger in voor een positie in de spits en de lange bal ging gehanteerd worden. Dit leidde ook nog tot een legio aan mogelijkheden, maar de goal wilde maar niet vallen. Sterker nog, vlak voor het laatste fluitsignaal werd een lange bal van de tegenstander verkeerd ingeschat en kwam de spits van IJsselmeervogels een op een met Tom te staan: 4-3. De grootste teleurstelling van de dag was vlak daarna een feit. En ondanks goed spel en complimenten van zowel de scheids, supporters en tegenstander voor het goede voetbal stonden we met lege handen. En zo is er pas een puntje gehaald uit twee wedstrijden door de spelers en staf van Ody Heren 3. Er is echter wel genoeg perspectief en daarom nodig ik iedereen uit om te komen kijken komende zaterdag als Ody Heren 3 op zoek gaat naar eerherstel!

Voor altijd de uwe,

DvV

Registreren Waarom registreren