Dames 2 pakt eerste winst

Zaterdag 30 september, de tweede wedstrijd van de competitie. Het doel was duidelijk: deze wedstrijd moet, zal en gaat gewonnen worden. Delta Sports VR2 zou ons slachtoffer gaan zijn. Hoe deze wedstrijd verliep, lees je hieronder.

In de kleedkamer werd nog eens goed besproken dat we vanaf minuut 1 scherp moesten zijn, omdat we hier nog wel eens problemen mee hebben. Of zoals Kate slim zei: ‘We beginnen bij minuut 10’. Dit keer laten we niet, net als vorige week, in de eerste 10 minuten twee doelpunten om onze oren vliegen.

De eerste 10 minuten komen we goed door: we zijn scherp en we staan goed. Alhoewel van te voren duidelijk was dat er van onze verdediging maar 1 persoon aanwezig was en dat dus even spannend was, was van die spanning niets te merken in het veld.

Er wordt geprobeerd om de voorhoede te bereiken, echter lukt dit niet zonder slag of stoot. Is het niet de passing die vaak ietwat te hard is, dan is het wel de tegenstander die de enkeltjes van een aantal Odysseanen verwart met de bal. De scheids is niet zo gediend van oprechte pijn kreunen die daarop volgden, zijn antwoord is daarom ook erg helder: “Niet piepen, maar voetballen!” Hij kon namelijk vanuit zijn eigen veldje (de middencirkel) precies zien wat er op het hele veld gebeurde. Erg handig.

Ondertussen zijn er al een handje vol kansen gecreëerd. Annabelle kwam dichtbij het doel, maar schoot helaas naast. Wat zij nu nog niet weet is dat ze later op de dag, bij het openingsfeest, wél raak zal schieten. Na een goede voorzet van Pim waagde ook Remi de kans, maar schoot de bal in de handen van de keeper. Dorien kwam vanuit de back op om het ook te proberen. Ze geeft de bal een geweldige poeier, aan die trap kon het niet liggen. Maar de bal besluit toch op de lat terecht te komen. Zo komt Dorien nog veel vaker vanuit de rechtsback oplopen, wat een goede druk naar voren teweeg brengt. In de tweede helft zullen we het nogmaals proberen..

Nadat we thee hebben gedronken in de kleedkamer, liepen we weer het veld op. De tegenstander stond er al. Even werd aangehaald dat de shirts steeds strakker lijken te zitten bij hen. Logischerwijs volgde de vraag of dat wel aan de shirts lag. Daarna keerde de focus terug. Volgens de bank is er gelijk 1000x chaos bij het doel van de tegenstander. Dit belooft veel goeds.

In de 71^e minuut geeft Evy voor op Ayleen, Ayleen schiet de bal tegen de binnenkant van de lat aan. Jammer dat er bij Ody geen doellijntechniek aanwezig is, anders had AyAy misschien wel een doelpuntje op haar naam staan.
De coach van de tegenstander blijft zijn team - op een erg felle tot agressieve wijze – aanmoedigen. Nummer 8 van de tegenstander zet daarom een sprintje in en komt 1 op 1 te staan met Elke. Elke hoeft dit keer niets te doen, want nummer 8 stapt op de bal en valt.

In de 80^e minuut komt onze wereldreizigster (a.k.a Hans) erin voor Pim. Hans wordt gelijk een aantal keren de diepte in gestuurd, zo ook in de 85^e minuut. Hans weet een tackle te ontwijken en geeft de bal voor op Remi. Remi scoort! Eindelijk ons welverdiende doelpunt!

Jenny zet vanaf de zijlijn een liedje in en heel dames 1 zingt mee. Dit hebben we nodig want de laatste minuten zijn het spannendst. De spanning is door ons doelpunt alleen maar toegenomen, want iedereen weet: we moeten dit winnen. Alhoewel hun tempo achterin nog steeds slaapverwekkend laag ligt, creëert de tegenstander voorin meer kansen. Ze gaan meer lange ballen spelen en komen soms akelig dichtbij ons doel.

Gelukkig fluit de scheidsrechter af en worden we verlost van de spanning. Gewonnen! Ein-de-lijk weer gewonnen! Elke zegt in de kleedkamer: “Dat gevoel van winnen, dat is zo heerlijk. Het is lang geleden dat we dit gevoeld hebben.” En zo is het maar net Elkie.

Opstelling:

Elkie, Dorien, Timpie, Lisa S, Fleur, Ayleen, Remi, Star (Christa), Emma (Dagmar), Pim (Hans), Annabelle (Evy)

FB