Dames 5 is het even kwijt

Odysseus '91 VR5

1 - 3

De Meern VR4

31'

... (schot)

Esther v/d Bergh (afstandschot)

39'

80'

... (schot)

88'

Eveline Meijers (e.d.)

Competitie

Vrouwen zaterdag, VR5, 5e klasse C

Datum

25 maart 2017 12:30

Accommodatie

Onbekend

Ze zaten er echt lekker in, met weken winst op rij leek het niet stuk te kunnen. Totdat, vorige week onverwachts werd verloren. En dan loert het vragen stellen, onzeker worden, ‘kunnen we het wel?’ fluisteren, net nu er deze week de confrontatie met de aanvoerder van de competitie moest worden aangegaan. ‘Zie het maar als een wake up call’ zei trainer Koen.

En zo gebeurde het dat het overgrote deel van Dames 5, inderdaad wakker, en ietwat zenuwachtig om half twaalf verzamelde op Olympos. Deels moet hiervoor het krediet naar onze Nickelson die de ochtend wel erg vroeg begon met een opbeurend bericht. Zij haalde de nog vers in het geheugen liggende herinnering op van onze vorige wedstrijd tegen de Meer, en hoe wij ze toen finaal van de mat speelden. Hoe Roos vier man uitspeelde en de bal over de keeper stiftte, de grootse euforie achteraf. “Vandaag gaan we verdomme gewoon weer WINNEN!!!” aldus Nickelson.

In de bespreking vooraf werd vooral benoemd dat we scherp moesten zijn. Want, meestal kunnen wij dus beter voetballen dan de tegenstander, we laten het dan alleen niet zien. Hier schijnen meer ploegen last van te hebben. Maar aangezien resultaat is wat telt, moet dat weer worden geboekt.

Aandacht, liefde en steun was er genoeg. De ouders en uffen van Fred, familie van Esther en de moeder van Kim stonden langs de lijn. Yeung kwam kijken en naast Eric, was ook Jan aanwezig. De eerste tien minuten waren wat onwennig voor beide ploegen, maar langzaam speelde Dames 5 zich in de wedstrijd. Meer en meer speelden we op hun helft en echt gevaarlijk werd nog niemand. Totdat toch in een aanval de Meer kon uithalen, waarna de bal nog werd geschampt door onze verdediging, Nickelson op het verkeerde been werd gezet, en de bal in het net verdween. Niks aan de hand, zo bleek, want de aanval daarna wist Esther van ver buiten de zestien met een weergaloos schot over de keeper de 1-1 te maken.

Met deze stand gingen we de rust in. De sfeer was wat uitgelaten, blij haast. Het gaat goed, en we gaan ze pakken. Sonja mocht gaan vlaggen en Eef moest van rechts buiten naar de voorstopper/laatste man positie, beide posities waar zij normaliter uitblinken.

Toch viel, na de limo, Dames 5 weer in de valkuil waar het vaker in stapt. Wat er precies werd gedacht blijft onbekend, maar het leek een beetje gespeeld te zijn. Scherpte en overzicht waren weg. In plaats van het kaatsend, opbouwende spel waarmee we gevaarlijk zijn, sloeg de chaos en daarmee de paniek toe. Dit kon niet meer echt worden gekeerd en hoewel we met zin in winst aan de tweede helft waren begonnen, hoopten we nu maar dat het 1-1 bleef. En dat bleef het niet. Bij ongeveer tien minuten voor tijd stonden er veel te veel vrouw van de Meer vrij in de zestien. Er kon door hen worden voorgegeven en vrij gemakkelijk worden afgerond. In de paar minuten daarna wisten ook wij de bal nog een keer in eigen goal te werken. Tja, toen was het wel gebeurd. Dat wist de tegenstander ook, ‘we gaan winnen!’ De reinste rocket science, en de scheids floot af.

Inge kreeg de Saskia-Veen-Wisselbokaal uitgereikt van Jan, omdat zij een van de weinige was die nog wat rust aan de bal had kunnen bewaren en bovendien omdat ze goed opkwam, soms wel tot aan de achterlijn.

Wat toen restte was douchen en genieten van een kannetje, een zonnetje en een bitterbal. We staan nu op de vijfde plek, met slechts een of twee punten achterstand van de ploegen op plek 4 en 3. Er kan nog veel, maar dan moet deze lijst van al twee achtereenvolgende verliezen snel een einde toe worden geroepen. Volgende week reizen we af naar Aalsmeer, de nummer 8. Dit lijkt een goeie kans om het tij te keren. Hup Dames, Hup Dames 5!

Man of the match: Inge

DdR

Registreren Waarom registreren