Cookie beleid Odysseus'91

De website van Odysseus'91 is in technisch beheer van VoetbalAssist en gebruikt cookies. Hieronder de cookies waar we je toestemming voor nodig hebben. Lees ons cookiebeleid voor meer informatie.

Functionele cookies

Voor een goede werking van de website worden deze cookies altijd geplaatst.

Analytische cookies

Google analytics Toestaan Niet toestaan

Marketing cookies

Facebook Toestaan Niet toestaan

Dames 5 weet het gekkengetal niet te halen

Dames 5 weet het gekkengetal niet te halen

Gooi 't sc VR3

3 - 2

Odysseus '91 VR5

Competitie

Vrouwen zaterdag, VR5, 5e klasse C

Datum

18 maart 2017 15:00

Accommodatie

Onbekend

Je hebt van die dagen dat gewoon alles goed gaat. Je wordt precies op tijd en heerlijk uitgerust wakker en wanneer je je gordijnen opendoet, lacht de zon je tegemoet. Je weet wel, zo’n dag dat je de wind in de rug hebt, welke hoek je ook omslaat. Zo’n dag dat je hele team fit en vrolijk is, en iedereen de sterren van de hemel speelt in – geheel toevallig – de belangrijkste wedstrijd van het jaar.

Over zo’n dag gaat dit verslag dus absoluut niet.

EJ was brak, beide aanvoerders stikchagerijnig en tot overmaat van ramp viel Nikki’s deo kapot op de bovengemiddeld gore kleedkamervloer. Zo stap je eigenlijk al 1-0 achter het veld op.
Gelukkig liet de echte 1-0 nog enen op zich wachten. Als in de eerste minuut bleek dat de Priscilla’s van ’t Gooi (da’s wel weer geinig, in ’t Gooi Vr3 spelen dus precies alle vrouwen die je niet in het Gooi verwacht) totaal niet te kunnen voetballen. Hun tactiek was als volgt: met een kluitjesverdediging de bal op de een of andere manier onderscheppen en de aanvoerder een diepe, hoge bal naar voren laten gooien. Deze kwam dan bij hun veel te trage vleugelaanvallers, die dan vaak algauw weer de bal verloren. Hoezeer veranderde dit na een belangrijke wissel. Ineens stond er een chick rechtsvoor die kon sprinten alsof ze Usain Bolt himself had ingeslikt. Hun spel met de diepe ballen ging voort, met als verschil dat onze verdediging er nu wél uitgelopen werd, en ineens stond het 1-0. Nu lijkt het misschien alsof de tegenstander als enige aan het voetballen was, maar behalve deze paar acties kwamen ze eigenlijk nauwelijks aan zet. Ody had 80% balbezit, wist eindelijk eens de rust achterin te bewaren en de ruimte op het middenveld te benutten. Toch kwam het maar weinig tot een echt goede aanval, en tot scoren nog veel minder. Hoe hard Cheryl ook stond te brullen, tot haar grote ongenoegen kreeg ze de bal niet.

Dit veranderde nadat de bananen, bakkies suiker-met-thee en de inspirerende woorden van Koen en EJ ons gevoed hadden. Tevens voorkwam ons middenveld de meeste diepe ballen van de tegenstander, waardoor ons middenveld een lui kwartiertje had. Na krap tien minuten nam Q een prachtige vrije trap, die maar net over de lat raasde. Gelukkig vond ze enkele minuten later vanuit dezelfde (linker)hoek wél het net, en de gelijkmaker was een feit. Niet lang daarna leek een actie over rechts bij de cornervlag te stranden, als het niet Kimmie was die de bal aan haar voeten had. Met haar geweldige zaalvoetbalskills kapte ze een paar verdedigers uit ’t kluitje van ’t Gooi uit en gaf ze dan toch de voorzet. Weer was het Q de helemaal vrij bij de tweede paal stond en de bal in het doel werkte.
Helaas was het na dit doelpunt gedaan met de voetballende kwaliteiten van Ody. De gelijkmaker viel uit de rebound van een vrije trap en de derde goal ben ik uit pure ellende vergeten. Daarna hebben we nog wel gezocht naar de aansluitingstreffer, maar tevergeefs.

Zo kwam het dat Dames 5 hun reeks niet wist voort te zetten, benadeeld door een team anti-voetballende Priscilla’s, maar vooral door zichzelf. Het gekkengetal in de reeks ongeslagen wedstrijden niet worden aangetikt en zo is Dames 5 toch eigenlijk heel normaal gebleven.

Man of the match: Sjaan (onze buffel)

EM

Delen

voeg je eigen gadgets toe aan deze pagina!