Cookie beleid Odysseus'91

De website van Odysseus'91 is in technisch beheer van VoetbalAssist en gebruikt cookies. Hieronder de cookies waar we je toestemming voor nodig hebben. Lees ons cookiebeleid voor meer informatie.

Functionele cookies

Voor een goede werking van de website worden deze cookies altijd geplaatst.

Analytische cookies

Google analytics Toestaan Niet toestaan

Marketing cookies

Facebook Toestaan Niet toestaan

Domper met de hoofdletter D voor Dames 4

Domper met de hoofdletter D voor Dames 4

Valleivogels VR1

2 - 1

Odysseus '91 VR4

Competitie

Vrouwen zaterdag, VR4, 4e klasse D

Datum

11 maart 2017 12:30

Accommodatie

Onbekend

Afgelopen zaterdag reisde Dames 4 af naar het altijd verre Scherpenzeel voor een wedstrijd tegen de koploper. In de heenwedstrijd eerder dit seizoen werd er nipt verloren en dus waren de dames er deze keer alles op gebrand om te winnen.

De tegenstander op deze zonnige zaterdagochtend was Valleivogels, een bekende van Dames 4, waar vooral Karina wat mooie herinneringen over wist op te halen. Gezien de aanzienlijke afstand en reistijd tussen Utrecht en Scherpenzeel moesten de dames al vroeg uit de veren. Ondanks dat was de moraal zoals altijd sterk: de overtuigende driepunter van vorige week had de dames moed gegeven en met het verlaten van de laatste plaats waren de paarse godinnen klaar om de weg omhoog verder door te trekken. Dit alles overigens zonder aanwezigheid van het gouden trainersduo Van Opstal-Touters, dat vorige week tijdens de galavoorstelling in Woudenberg eveneens schitterde in afwezigheid. Ondanks dit gemis hadden zij echter hun voorbereidende huiswerk goed gedaan, en toverden voor deze wedstrijd tegen de koploper een alternatief strijdplan uit de hoge hoed: 5-4-1. De opdracht vooraf was dus simpel: verdedigen. Alleen Vero mocht als eenzame spits de helft van de tegenstander verkennen.

Al tijdens de warming-up bleek dat het aan de spirit niet ontbrak bij de paarse godinnen. Vooral Alex was klaar voor de strijd en zo kwam zij zelfs in haar romeinpakje het veld op. Na de nodige verwarring die standaard komt kijken bij een wedstrijd tegen Valleivogels (spelen zij nu in geel-blauw?), kon er iets over half 1 afgetrapt worden. Het veld, dat wel wat weg had van een mix tussen het combiveld en het rugbyveld, maakte balcontrole en aanname lastig. Het feit dat een ambulance vlak voor aanvang nog even wat extra sporen in het toch al drassige veld had geprent, maakte de barre omstandigheden compleet. Dit (en alleen dit) leidde in de beginfase tot wat chaotisch voetbal aan de kant van de paarse dames. Met een druk bezette eigen helft leek Valleivogels al snel in de war van ons defensieve spel en kon dan ook niet snel een gaatje vinden in de Ody muur. Wat afstandschoten vlogen naast en combinaties werden vaak onderschept. In de omschakeling was Ody echter nogal onrustig en werd er snel gekozen voor de lange bal zonder plan.

De scheids greep in het eerste kwartier veelvuldig naar zijn fluit en liet kleine duwtjes en ongelukkige handsballen van Ody niet ongestraft. Na een half uurtje was dit dan ook de aanleiding voor een vrije trap voor Valleivogels randje zestien. Het is hier dat de klasse van de koploper uit Scherpenzeel toch wel naar boven kwam. De bal werd perfect onder de lat gekruld en liet keeper Tinder kansloos: 1-0. Dit was een zware domper voor Ody, dat met een 1-mans aanval toch niet echt op een productieve middag hoopte. De koppen gingen echter geen seconde hangen en vol goede moed werd er vanuit een dichte organisatie verder gespeeld. In plaats van enkel lange ballen kozen de dames steeds vaker voor een voetballende oplossing en zo kwamen we tikkend meer op de helft van de tegenstander. Dit resulteerde zo’n vijf à tien minuten later in
  een snelle tegenstoot waarbij Vero randje buitenspel verder mocht. Vanuit de draai schoot ze de bal onthoudbaar in de linkerhoek: 1-1. De thuisploeg was zichtbaar van slag en wist tot de rust niet meer tot een kans te komen.

Na een zeer zoete maar verfrissende limo was het tijd voor de tweede helft. Ody voerde wat tactische wijzingen door, maar bleef vasthouden aan het defensieve strijdplan, – wat langzamerhand steeds meer als meesterzet van de trainers werd beschouwd – , terwijl het geloof groeide dat we hier zeker niet met lege handen naar huis hoefden te gaan. Ook Valleivogels leek zich bewust te zijn van naderend puntenverlies, en toen ze merkten dat ze op voetballend gebied niet meer zo effectief waren, gingen enkele speelsters (lees: nummer 14) maar over tot brute en lompe kracht. Gelukkig had de scheids dit tot op zekere mate ook door en kreeg Ody vaker de bal mee. In heel veel kansen resulteerde dit niet, maar toch wel in twee hele grote, waarbij de keepster van de thuisploeg het afstandschot van Lina met grote moeite nog maar net uit de hoek kon tikken. Uit de daarop volgende corner had Vero de 2-1 op haar voorhoofd, maar ze kopte deze net naast. Naarmate het spel vorderde, probeerde Valleivogels nog wat te forceren, maar een goede eenhandige reflex van Alex bood redding.
 De laatste 15 minuten zette de thuisploeg nog flink aan, maar wist Ody met goed samenspel het achterin dicht te houden. Langs de lijn steeg de spanning onder de aanwezige Valleivogels-aanhang, dat hun club dit seizoen pas 1 keer punten zag verspelen.

Het geloof in een stunt groeide met  de minuut en Ody leek het punt over de streep te slepen. Met nog vijf minuten op de klok bleef een bal hangen op het middenveld, wat balbezit van de thuisploeg tot gevolg had. Een aanval die op niks leek uit te lopen, kwam vervolgens op gelukkig wijze voor de voeten van een Valleivogel(-er) terecht. Met een schot dat deed denken aan de vrije trap uit de eerste helft belandde de bal weer precies tussen keepster Alex en de lat in: 2-1. Een ontzettende domper voor de paarse godinnen. Met de korte tijd die Ody nog restte werd er nog maar eens naar de aanval gezocht, maar helaas tevergeefs. De blijdschap bij de thuisploeg na het laatste fluitsignaal gaf maar weer aan hoe moeilijk zij het vandaag hadden gehad.

Zo liep deze wedstrijd dus uit op een ontzettend grote teleurstelling voor de paarse dames, die tot de laatste minuut hebben gestreden voor een goede afloop en toch minstens zeker een punt hadden verdiend. Ondanks deze nipte nederlaag kunnen we toch positief vooruit kijken. De moraal was ontzettend sterk vandaag en de inzet onuitputtelijk. Na twee goede wedstrijden kunnen we met opgeheven hoofd richting volgende week kijken, waarbij niks – als we de vooruitzichten mogen geloven – een overwinning
  in de weg zal staan. Niet alleen zullen wij dan namelijk ein-de-lijk weer eens onder de technische en tactische leiding van trainingsduo Van Opstal-Timmers staan, maar ook mogen we om 10 uur op het hoofdveld als heuse Match of the Day aantreden. Kom maar op met die 3 punten!

-CB

Delen

voeg je eigen gadgets toe aan deze pagina!