Cookie beleid Odysseus'91

De website van Odysseus'91 is in technisch beheer van VoetbalAssist en gebruikt cookies. Hieronder de cookies waar we je toestemming voor nodig hebben. Lees ons cookiebeleid voor meer informatie.

Functionele cookies

Voor een goede werking van de website worden deze cookies altijd geplaatst.

Analytische cookies

Google analytics Toestaan Niet toestaan

Marketing cookies

Facebook Toestaan Niet toestaan

Ergens een melkkoetje aan hebben (=ergens veel voordeel uit kunnen halen)

Ergens een melkkoetje aan hebben (=ergens veel voordeel uit kunnen halen)

De Meern VR4

2 - 5

Odysseus '91 VR5

3'
Sari Oksanen (corner)
56'
... (solo)
60'

Competitie

Vrouwen zaterdag, VR5, 5e klasse C

Datum

17 december 2016 12:30

Accommodatie

Onbekend

Terwijl een groot deel van voetballend Nederland nog in zijn/haar bed lag te stinken reisde Odysseus Dames 5 op de inhaaldag af naar…*tromgeroffel*...Amsterdam. Aangezien we hier dit jaar al wel eens eerder zijn geweest was Google Maps niet langer nodig om de weg naar het Drieburgpad te vinden. De meeste teams waren al aan hun winterstop begonnen dus het was vrij rustig bij De Meer, maar dat maakte het er niet minder gezellig op. Het vele houtwerk, de kerstliederen en welgeteld twee kerstbomen droegen bij aan een winterse sfeer. Toen ook de laatste auto was gearriveerd, was het tijd om onze paarse strijdpakjes aan te trekken. Er was deze week weinig onenigheid over wie welk rugnummer zou mogen dragen, dus de coaches werden al snel via de walkie-talkies opgeroepen om hun tactische meesterplan te presenteren. De belangrijkste boodschap was voor iedereen al snel duidelijk: ons eigen spel spelen, 200% inzet en NIET verliezen.

 

Niet verliezen? Dat wekt misschien de indruk dat we niet per se wilden winnen en dat was eigenlijk ook wel zo. We zouden het namelijk opnemen tegen de nummer 2 uit onze competitie (2 wedstrijden minder dan de nummer 1), die het hele seizoen ongeslagen was geweest, één keer gelijk heeft gespeeld en in totaal maar 5 doelpunten tegen heeft gehad. Niet verliezen was dus alsnog een ambitieuze doelstelling, maar misschien een beetje saai. Vandaar dat Sjaan er graag een andere dimensie aan wilde geven en ons allen verraste met de zeer opmerkelijke uitspraak: “We pakken de tegenstanders en dan gaan we ze melken”. Goed. Dat zal wel iets met de Achterhoek te maken hebben.

 

Met de nodige spanning liepen we het veld op. Na een goede warming-up begonnen we met een sterke opstelling. Één van de beste tactische zetten was misschien wel de positie van Fred, die de bank warm mocht gaan houden. Het was sowieso een wonder dat Fred aanwezig was, na tot in de vroege uurtjes Sinterkerst te hebben gevierd. Zelf was ze dan ook erg content met haar plek, waar zij gedurende de eerste helft zelfs nog wat minuten slaap heeft gepakt.

 

De wedstrijd begon goed. Ody aan de bal, meteen de helft van de tegenstander op en veel druk, waardoor er meteen al een corner kon worden geïnd. Een prachtige bal van Q die vervolgens door Sari uit de lucht werd geplukt en in één keer in het net belandde. GOAL! Wat een heerlijk begin van de wedstrijd en wat een energie kwam er bij iedereen vrij. De tegenstander was duidelijk een beetje overrompeld en dat werd door Dames 5 goed benut. Het grootste deel van de tijd speelden wij op de helft van de tegenstander. Wanneer zij aan de bal waren duurde dat meestal niet lang, want wij zaten er fel op en gaven op de juiste momenten druk. Vooral Nico mag hier even genoemd worden, want zij gunde de verdediging van De Meer geen moment rust.

 

De Meer staat echter niet voor niets op nummer 2 in onze competitie. Hun verdediging was scherp en hun aanvallers kwamen een aantal keer gevaarlijk op. Gelukkig stond onze Nickelson echter telkens op scherp en heeft zij haar mooiste redding van dit jaar gemaakt. Ze zette zich af als een kangoeroe, zweefde door de lucht als een adelaar en haalde uit als de gevaarlijke kat van de buurvrouw. Zo konden wij met een veilige 1-0 de rust ingaan.

 

Nu kunt u zich misschien voorstellen dat de stemming in de kleedkamer helemaal niet zo slecht was. Iedereen was voorzichtigjes al best trots en vooral vastbesloten om de tegenstander niks meer weg te geven. Toch waren er natuurlijk nog verbeterpuntjes te verzinnen, dus we zouden minder hoge ballen gaan spelen en iets vaker een balletje terugleggen op de zestien. Aangezien er dus relatief weinig moest worden besproken was er nog genoeg tijd om te genieten van de dans- en zangkwaliteiten van Flamincock Rex, de roze huismascotte van Marloes die we inmiddels, naast mama Kim, ook graag als team mascotte aan willen stellen. Dit brengt me wel op nog een vrij bijzondere uitspraak van Sjaan na de opmerking van Marloes dat haar nek niet even beweeglijk is als die van Flamincock: “Ik breek je nek wel en dan kun je het ook.” Of dit iets met de Achterhoek te maken heeft weet ik niet, maar we hebben de pauze hierna zo snel mogelijk afgerond om weer richting het veld te gaan.

 

Natuurlijk had de tegenstander een flinke peptalk gekregen. Het eerstvolgende doelpunt viel nu dus niet in de tweede minuut. Toch bleven wij de overhand houden en knalde onze enige echte Rakiki de bal er vanaf zo’n 20 meter afstand in. GOAL! Ons bekroop een voorzichtig gevoel van euforie, dat echter vrij snel werd afgestraft. Een mooie solo-actie van de tegenstander eindigde vanaf buiten de zestien in een goal. Even later in de wedstrijd kwam de bal bij Sonja (inmiddels ook wel Messi genoemd) die vijf man (ja echt vijf!) uitspeelde en de bal vervolgens vanaf de hoek van de vijfmeter op een vrij onmogelijke manier over de keeper heen stiftte. U voelt de winst misschien al aankomen, maar in een goed verhaal hoort er eerst toch nog even echt iets mis te gaan. Door miscommunicatie tussen onze heldhaftige keeper en onze Man of the Match, maakte Marloes een voorzet van de tegenstander perfect af: (eigen) GOAL! Inmiddels stond TOS (de nummer 1 uit onze competitie) langs de zijlijn om ons aan te moedigen. Toen Sonja even later op de middenlijn de bal ontving na een ingooi van Merlijn, begon TOS uit volle borst haar naam te scanderen. Dit bleek de perfecte brandstof te zijn voor een gigantische sprint die eindigde in een...GOAL! Na deze actie leek De Meer de hoop te hebben verloren. Hun beide wissels waren inmiddels uitgevallen en toen ze de laatste tien minuten met tien man speelden was er voor ons zo veel ruimte achter de “freedom-line” dat Q de keeper nog even wist te vernederen met een beheerst balletje tussen de benen door. GOAL! Zo eindigde de wedstrijd met een indrukwekkende uitslag van 5-2. En of de tegenstander gemolken is!

 

Ik hoor u al denken: “Maar hoe is het nou afgelopen met Fred?!” Ik kan u vertellen dat Fred de hele tweede helft wakker is geweest. Helaas heeft zij zich niet meer binnen het veld begeven, maar we zijn allemaal dankbaar voor haar enorme mentale bijdrage.

 

De overwinning is goed gevierd. Eerst met de inmiddels welbekende bier-en-blote-tieten-borrel onder de douche en vervolgens op teamweekend in de Biblebelt. Hierover bespaar ik u de verdere details. Misschien dat er nog eens een goed verslag over zou kunnen worden geschreven. Mocht u voor nu nog niet gelezen hebben dan raad ik u het wedstrijdverslag van De Meer aan. Zij weten het verloop van de wedstrijd met allerlei prachtige metaforen, stijlfiguren en ander literair gereedschap te vergelijken met een ketchupfles en daar kan ik helaas niet aan tippen:

https://www.facebook.com/notes/de-meer-weer-vr-4/sv-de-meer-odysseus-17-12-2016/1192802270796080

 

Man of the Match: Marloes Vredenborg

 

MvH

Delen

voeg je eigen gadgets toe aan deze pagina!