“Vandaag was het ping-pong…” -over

Saestum VR4

4 - 1

Odysseus '91 VR5

Quirine Eijkelenboom (afstandschot)

Competitie

Vrouwen, VR5, Groep 1 10

Datum

22 oktober 2016 15:30

Accommodatie

Onbekend

“Hallo hallo” -over “testing testing” –over “…ja hij doet het eindelijk hoor, signaal is weer scherp” -over, “Hier komt het verslag dan eindelijk, signaal lag er een tijdje af, maar daar zijn we weer!” -over

“Afgelopen zaterdag, 22 oktober, begon het voetbalfeest met een verzameling op Olympos. Ja hoor, deze #diehard Dames 5 besloten er een fietstocht van te maken (Fred was wel te laat en de andere helft was overigens wel gewoon met de bus gegaan) maar de echte belevingen zijn op de spannende fietstocht naar Zeist plaatsgevonden.

Koen en EJ hielden alles goed in de gaten met hun walkie-talkies en wisselde regelmatig van leader zijn en achteraan fietsen. Een ge-oliede machine, die de uitdagende tegenliggers soepel aanpakte. Een wielrenner, een paar fietsers, een paar oudjes, OOK nog een auto! We waren er in een mum van tijd, nog eerder dan de bussers. Trouwens belangrijke mededeling: onze gezellige Duitse vriend van Sonja was er ook bij, en we hebben ook nog (zo kreeg ik te horen) Marco Borsato gespot.

Toen we eenmaal allemaal waren aangekomen, werd er gewacht op verduidelijking. Er werd namelijk eerder gebeld dat de wedstrijd eventueel een kwartier later zou beginnen, maar eenmaal daar aangekomen was het nog steeds onduidelijk. De wedstrijd zou eventueel om 10 voor 4 kunnen beginnen, maar op de borden had ‘mevrouw’ toch even 4 uur gezet want dat was makkelijker. In de tussentijd nog wat interessante walkie-talkie gesprekken op de wc, waar we verder maar niet te veel op in gaan.

Daarna allemaal in onze voetbaloutfits op het zonverlichte veld maar beginnen met de warming-up. De energie in het team moest nog beetje op gang komen, was ook niet gek voor men zoals Nikki, die nog tot in de vroege ochtenduurtjes had staan werken. We hadden echt eeuwen de tijd voor de warming-up, de Scheids was blijkbaar al aanwezig maar moest zich nog omkleden…?

Ein-de-lijk mochten we beginnen. De scheids was klaar hoor! Na de eerste minuut al een vrije trap (door een handsbal) die Q mocht nemen. Eerste doelpunt was gemaakt!!!!!!! Wow, zo snel had ik het zelf nog nooit zien gebeuren!! Het feest heeft jammer genoeg niet lang mogen duren, de vlaggen hingen nog niet uit of er was een onverwachtse tegen-penalty?!?!?!?!?!??!?!?! Wat daar precies het probleem was is mij tot op dit moment nog onduidelijk, een tackel ofzo die niet mocht? Geen idee….niemand kon het mij ook uitleggen. Maar de scheids was zeker van zijn zaak en een penalty werd gegeven.

Maar hey, niet getreurd want ons eerste doelpunt was al gemaakt en Nikki (ondanks de avond ervoor) was op 100% scherp! ON-GE-LO-FE-LIJK! Ze houdt hem ook nog tegen!!! Het gejoel mag weer beginnen! De bal weet het net niet te vinden. Alweer hebben we de feestslingers nog niet in handen, of er wordt alweer gefloten dat de penalty opnieuw moet. Daar stonden we dan met onze half-open monden waar het geluid van gejoel nog geen eens de kans had gekregen om de buitenwereld te bereiken. Iets over het feit dat de keeper te vroeg de streep verliet…?

De tweede penalty was door een ander genomen, en die viel niet meer te stoppen. Vanaf dat moment begon de daling naar verlies. Het voetbal was vanaf de zijlijn meer een soort ‘ping-pong match’ De tegenstanders schoten continue de bal in de lucht en Dames 5 ging hier gedeeltelijk in mee. Er waren overigens een paar prachtige kansen op rechts waar Inge de tegenstanders er bijna elke keer uit liep! En Daan heeft als een ‘cheetah’ gelopen en gevochten om die bal weg van de keeper te houden. Al snel werd het 2-1, en zonder er veel meer over te zeggen 3-1.

Tijdens ‘half-time’ verzamelde we ons in de kleedkamer (de kleedkamer van vorige week paste daar echt wel 3 keer in) en gingen de nieuwe tactiek bespreken. Kim en Sharon kregen als opdracht om gewoon op het doel te schieten als het mogelijk was, en Fred altijd zo dicht mogelijk bij het doel staan om nog een extra tikkie te geven als het nodig was, makkelijk genoeg toch? Jammer genoeg bleek het niet zo te zijn.

In de tweede helft kwam er opeens een onverwachtse actie van Sharon, die een prachtige voorzet gaf aan Q, de keeper liep het doel uit, Q schoot en hij kaatste van de keeper af, perfect in de voeten van Fred. Nu zou je denken he, dit is het moment…hier komt ie dan…3-2!!!!!!!!! Maar nee….het heeft zo niet mogen zijn. De talenten van Fred zijn jammer genoeg nog niet vastgelegd in een doelpunt….een onmogelijke misser, maar Fred krijgt het voor elkaar, en de bal rolt naast….gemiste kans. Ach ja, zand eroverheen en misschien dat het Sari als spits wel lukt!

Sjaan en Eef hebben gerend als gekken om het doel te verdedigen, en toch is het de tegenstander gelukt (toen Nikki de opdracht kreeg om uit het doel te rennen) om het er nog eventjes 4-1 te maken. Tja…er valt denk ik verder niet veel over te zeggen… weer naar huis met een verlies…de lat ligt in ieder geval niet heel hoog voor aankomende zaterdag.

Na de wedstrijd gingen een paar van het team nog even het verlies wegroken en daarna een paar ook nog genieten van een lekkere tapas in ons welvertrouwde utereg…zand erover heen (jammer genoeg net niet genoeg zand om deze wedstrijd zonder verslag door het leven te laten gaan...dat was ‘em dan alweer” -over “en uit.”

FdR

Man of the match: Nikki (want wie houdt er nou een penalty tegen?)