Heren 3 imponeert bij afscheidsduel Hartveld en Van Stam

Zaterdag 6 mei was de laatste wedstrijd van het seizoen en tevens de laatste wedstrijd van de twee clublegendes ‘meester’ Freek Hartveld en Geert ‘er zijn maar 11 trappistenbiertjes’ van Stam. Hoewel tien uur ’s ochtends aantreden bits genoemd kan worden, kwam iedereen toch fris en fruitig voor de dag. Negen uur aanwezig, nog een bakkie pleur, even poepen en iedereen was er weer klaar voor. De basisopstelling bestond uit Ramaker; Cohen, De Leijer, Hartveld; Kuypers, Van Stam, Minnema, Streefland; Van der Beek, Van Cooten, De Bel.Wederom een tactische 3-4-3 waarmee de tegenstander IJFC 5 deze ochtend overrompeld moest worden. Met minder dan 5-0 was trainert dan ook niet tevreden. Want zo werd gesteld: “ik wil tijdens de Super Saturday niet voor lul staan en zeggen dat we de laatste wedstrijd hebben verloren van de nummer laatst”. Hoewel hierom enigszins gegrinnikt moest worden, was de ondertoon serieus. Er moest gewoon gewonnen geworden. De warming up werd opgefleurd met een prachtig spandoek voor de afscheid nemende Hartveld en Van Stam. De tekst was ietwat gehandicapt opgeschreven, maar het gebaar was mooi. De veteranen zelf konden het ook wel waarderen. Al viel bij Hartveld het levensgrote spandoek niet direct op. Maar dat hindert niet. Want nogmaals, het gebaar was mooi.

De wedstrijd zelf begon voortvarend. Onder toeziend oog van Connie en alle andere trouwe supporters nam heren 3 – met de na lang blessureleed in de basis terugkerende Van der Beek – het heft snel in handen. Het oogstrelende voetbal benaderde het welbekende tikki-takkie en na 9 minuten kon de 1-0 daarom ook al op het niet aanwezige scorebord genoteerd worden. Van der Beek werd weggestuurd, nam de bal in één beweging mee en wist de bal precies op het hoofd van Streefland te scheppen. De bal hoefde alleen maar binnengelopen geworden en dat deed de zoon van Connie dan ook uitstekend. Dit was tevens zijn eerste en laatste goal van het seizoen. Toch mooi dat je dan met een assist in iemands geheugen gegrift staat. Maar dat terzijde. De tweede goal volgde al snel op de eerste. 1 minuut later wel te verstaan. Belmans wist de bal prima in de verre hoek te schieten en verdubbelde daarmee de score. Na de 2-0 was het eenrichtingsverkeer. Onze grote vrienden uit IJsselstein wisten niet waar ze het zoeken moesten en de 3-0 en 4-0 vielen dan ook nog – vlak achter elkaar – voor rust. De 3-0 kwam op naam van Van der Beek, op aangeven van Cootmans. En de 4-0 kwam op naam van Cootmans die keurig werd weggestuurd door ons lieftallige bestuurslid Minnema en het vervolgens als een volwaardige spits afmaakte.

Bij rust stond het 4-0, maar toch was trainert nog niet helemaal tevreden. Het stond immers nog geen 5-0. Iets met een gegeven paard. Maar toch, het stond inderdaad nog geen 5-0. Dus met die instelling gingen we de tweede helft in. De tweede helft begon gevoelsmatig wel een uur later, omdat de scheidsrechter waarschijnlijk nog het toilet moest bevuilen. Al gaf hij zelf aan precies het kwartiertje rust te hebben aangehouden. We moeten de oud-voorzitter maar op zijn ogen geloven. De 5-0 werd al twee minuten na rust genoteerd door Cootmans die naarstig op zoek was naar 20 goals. Met 5-0 op het niet aanwezige scorebord stond De Coot nog op 19. Na de 5-0 vonden al snel twee wissels plaats. Van der Beek en Kuypers verlieten het veld onder luid applaus en werden vervangen door Will.i.am en onze sluwe Vos. Nu ik die schrijf, bedenk ik me overigens nog dat LB er natuurlijk direct na rust al in kwam. Dus voor de volledigheid, bij dezen. Vlak na de twee wissels viel dan toch de hatelijke 5-1. Hoewel de 5 goals waren gemaakt, was die 1 toch even een pain in the ass. Na de 5-1 was het lang rommelig. De 6-1 wilde maar niet vallen. Cootmans was zichtbaar op zoek naar zijn 20e van het seizoen en iedereen wist: ook al winnen we met 10-0, als De Coot de 20 niet haalt, heeft ie gewoon een kutdag. Maar gelukkig kwam het niet zover. Cootmans maakte 10 minuten voor het einde de bevrijdende 6-1 en daarmee werd er toch nog een lach getoverd op het gezicht van het baasje van Otis.De fameuze dog ook wel bekend onder de naam livinglikeotis. Zie Instagram. Al mag er wel weer enige activiteit op het account gaan plaatsvinden. We beginnen ons al bijna zorgen te maken. Maar ook dat weer terzijde. Na de bevrijdende 6-1 vielen ook nog snel achter elkaar de 7-1 en de 8-1. De Coot kon – niet geheel volgens plan want geen 20 – zijn 21e bijschrijven en ook Vos pikte nog een goaltje mee. De veteranen Van Stam en Hartveld kregen nog een welverdiende applauswissel en konden tevreden terugkijken op hun laatste wedstrijd voor Odysseus. De wedstrijd eindigde ietwat grimmig, maar de scheidsrechter besloot daarom ook wijselijk iets eerder af te fluiten.

Na het laatste fluitsignaal kregen Van Stam en Hartveld nog een prachtig ingelijst shirt overhandigd. Deze kan thuis mooi boven het toilet worden gehangen, evenals dit wedstrijdverslag. Het bier vloeide rijkelijk die middag. Mede door een aantal kannetjes van trouwe supporter Connie. Heren 1 kampioen, de fietsen weer paars geverfd. En dit wedstrijdverslag wil ik eindigen met de mededeling dat Feyenoord aankomende zondag gewoon kampioen wordt. Als kers op de taart van een prachtig voetbalseizoen.