Cookie beleid Odysseus'91

De website van Odysseus'91 is in technisch beheer van VoetbalAssist en gebruikt cookies. Hieronder de cookies waar we je toestemming voor nodig hebben. Lees ons cookiebeleid voor meer informatie.

Functionele cookies

Voor een goede werking van de website worden deze cookies altijd geplaatst.

Analytische cookies

Google analytics Toestaan Niet toestaan

Marketing cookies

Facebook Toestaan Niet toestaan

Dikverdiende zege Heren 3 ondanks zachte bal

Dikverdiende zege Heren 3 ondanks zachte bal

SVM 2

1 - 4

Odysseus '91 3

Competitie

Mannen zaterdag, 3, 3e klasse H

Datum

3 december 2016 12:30

Accommodatie

Onbekend

Tot opluchting van verschillende spelers ging op zaterdag 3 december de wekker wat later dan gewoonlijk voor een thuiswedstrijd op sportpark Olympos. Om half 1 stond de wedstrijd tegen SVM op het programma. Bij de oplettende lezer moet hier al een lampje zijn gaan branden: deze pot in de middenmoot van de 3e klasse H zou toch op het idyllische sportpark aan de A27 in Maartensdijk gespeeld moeten worden? Jazeker, ware het niet dat Ody 3 daar aan het begin van het seizoen haar eerste nederlaag (1-5, red.) heeft moeten slikken. Ondanks dat de wedstrijd als een ‘uitslaapwedstrijd’ betiteld kon worden, stond Guido om klokslag half 12 (op tijd(!)) doodgemoedereerd met zijn sporttas in Maartensdijk zijn teamgenoten op te wachten.

 

Voordat de kraker in de 3e klasse H kon beginnen, moesten enkele Ody spelers nog een klein, jaarlijks terugkerend, niet al te moeilijk klusje opknappen. Voor de club, omdat de club er ook altijd voor ons is. Theezetten voor 3 Ody teams en hun tegenstanders luidde de taak. Deze zaterdagdienst gaat de boeken in als beroerdst uitgevoerde opdracht ooit (wellicht alleen overtroffen door Danny Blind tijdens de kwalificatiereeks voor het afgelopen EK). De uitverkoren heren slaagden erin om bij 1 wedstrijd de thee op tijd in de dugouts af te leveren. Heren 4 was ondertussen alweer dorstig begonnen aan de tweede helft, toen Kjell Minnema (naam op verzoek gefingeerd) met een kan thee aan kwam sjokken. Lichtpuntje van de voorbereiding was de keuze voor een nieuwe goaltune; op aanraden van Lars werd er gekozen voor de evergreen ‘Van je Hoempa, Hoempa, Hoempa, TuTuDuuhh’.

 

Goed, dan de wedstrijd. Trainert hamerde erop om minimaal 5 goalen te scoren, voordat hij weer tevreden ‘schilderijen op kon hangen’ in zijn nieuwe stekje. Om aan deze wens te voldoen, werden een aantal nieuwe gezichten uit Heren 2 opgetrommeld. Onder deze jongens oudgediende Stef, die liet weten “opgelucht” te zijn weer aan te mogen treden met zijn oude maatjes. Pardoes werd hem het felbegeerde nummertje 10 toegewezen. Met een volle, vooral uit blessa’s en fans bestaande bank (daarover later meer), stond H3 te popelen om aansluiting te vinden bij de topteams in deze spannende competitie. Om half 1 precies joeg een goed geknipte scheids de erwt met een ferme blaas door de fluit. Bij de aftrap werd meteen duidelijk welke tactiek de heren uit Maartensdijk zouden hanteren: alles was de schuld van de (veel en veel) te zachte bal.

 

Over de eerste helft van de paarshemden kan onze redacteur kort zijn: bij vlagen werd er zeer verzorgd gevoetbald. Het massaal toegestroomde publiek likte af en toe de vingers af bij het zien van vlotlopende aanvallen en bikkelharde verdedigende acties. Al dit moois werd regelmatig hardhandig onderbroken door de selectie en staf van SVM, die de bal naar verluid te zacht vonden. Bij elke mispeer, ziekenhuisbal of keepersfout van SVM werd er met man en macht geschreeuwd om een nieuwe bal, waarbij menigeen toch de verklaring zocht in de schrijnende onkunde van desbetreffende heren. De trainert van de gasten spande echter de kroon: navraag na afloop van de wedstrijd leerde dat hij niet mee wilde werken aan een verkennend onderzoek in het Utrechtse Pieter Baan Centrum.

 

Doelpunten in het eerste bedrijf kwamen op naam van Tijn en Stef. Het is spijtig dat deze goals niet meer mee kunnen dingen in de strijd om de Puskas Award, want ze waren schitterend in al hun lelijkheid. Tijn was vastbesloten Ruben te achterhalen in de race om de topscorerstitel; het aanwezige journaille merkte echter op dat het wonderkind uit Heiloo bijzonder vaak zijn aanvalspartner in de spits over het hoofd zag. Het was echter Keepert die uitgroeide tot de absolute uitblinker van de eerste helft: een gestopte strafschop (specialiteit van het huis) en een miraculeuze redding met een lichaamsdeel waarvan ondergetekende de precieze locatie niet van weet zorgde voor een dikverdiende 2-0 ruststand.

 

Dankzij de uitstekend uitgevoerde theedienst van Dames 3 (zo kan het ook) konden de heren in de rust genieten van een revitaliserend bekertje Pickwick. Met enkele nieuwe gezichten in het veld begon Ody de tweede helft enigszins onwennig. De uit het veld gehaalde Lars verkneukelde zich hierom in een hoekje van de dugout; naar het schijnt had hij minder gerekend op een wissel dan de rest van het team. Ondanks een uit de lucht vallende tegengoal, had Ody de zaakjes al snel weer op orde en was het wachten op de uitbouw van de voorsprong. De bal was echter nog steeds zacht (lees: SVM kon er nog steeds vrij weinig van) en de vlam sloeg steeds vaker in de pan. Bart heeft blijkbaar goed lering getrokken uit het opvliegende karakter van de Sri Lankanen tijdens zijn stage, want na veel commotie diende ‘captain’ zich te posteren op de uiterst smalle strook tussen het veld en de omheining. “Hou me niet tegen!” is het enige wat hij vervolgens nog uit kon brengen.

 

Uitvoetballen was vervolgens het devies. Daarnaast moesten er nog een flink aantal Afrikaanse tackles ontweken worden om heelhuids aan het bier te kunnen. Uiteindelijk werd de eindstand bepaald op 4-1 door het omspelen van de doelman door Tijn (na een geniale steekbal van Ruben) en een buikbal van Ruben in de vijfmeter. Dit deed volgens de aanvalsleider niet veel pijn omdat de bal vrij zacht was. Trainert was na afloop niet helemaal tevreden, doordat de zo vurig gewenste 5de goal niet in het netje belandde. Hierdoor is het onderling resultaat nog steeds in het voordeel van SVM. Een feit dat volgens Heren 3 compleet voorbij gaat aan de realiteit. In de aanloop naar de volgende wedstrijd is een ding heel erg duidelijk geworden: ballen NIET helemaal volpompen is een vondst waar zelfs het trainersduo Keizer/Op Den Kelder niet op was gekomen. Het is de beste tactiek om minder begaafde ploegen compleet van de wijs te brengen en 3 punten op Olympos te houden. Tot volgende week tegen Brederodes!

 

P.S. Sieds wilde graag vermeld hebben dat hij zich met 2 assists tot assistenbaas van heel Ody kroont. Sint weet ook: bestuursleden die vragen, worden overgeslagen. Om deze reden werkt onze verslaggever niet mee aan dit verzoek.

 

RvC

Delen

voeg je eigen gadgets toe aan deze pagina!