Odysseus '91 3 - Hercules 2

Zaterdag 5 november was het weer zover. De mannen van Odysseus Heren 3 mochten aantreden en zich bewijzen op de dorre vlakte van het rugbyveld. Hoewel de weersomstandigheden hard en kil waren en de tijd zo vroeg dat zelfs een handje vol spelers in het donker de weg naar Olympos moesten vinden, waren de spelers goed gezind en klaar voor de strijd. Het beloofde een mooie wedstrijd te worden. De nummer 2 uit de competitie, Hercules, was de tegenstander en zij hoopten hun mooie plek hoog in het linker rijtje te verdedigen. Na enige verwarring over waar de sleutel van het ballenhok zich bevond was Ody 3 klaar om goed warm te worden en zich mentaal voor te bereiden op de toekomstige veldslag. Na sterk handelen van de trainers door de laatkomers op de bank te positioneren zag de opstelling er als volgt uit: Magic Tom op de goal met de daarvoor solide linie verdedigers bestaande uit Freek, Marijn, Timo en Kjel verrassend op de rechtsback positie. Aanvoerder Sieds samen met Tijn en Cas uit Heren 2 vulde het middenveld, en de aanval bestond uit Vinnie, Ruben en Pepijn.

Ody begon sterk aan de eerste helft. Er werd goed gevoetbald ondanks de slechte grasmat. De instructies van de trainers werden goed opgevolgd en Ody speelde simpel over de grond en was zuiver in de aannames en passing. Niettemin was het Hercules die als eerste het net trof via de snelle nummer 27. Het antwoord kwam snel en was doeltreffend. Door prachtig wegdraaien van de nummer 10 Tijn Koolen, wat door de bank bewonderd werd met opmerkingen als: “dat kan hij toch zo goed he!”, en “typisch Koolen”, werd uiteindelijk rechtsbuiten Pepijn van der Beek gevonden die een fluwelen voorzet gaf met de rechter die op het hoofd van Ruben belandde die goed gepositioneerd stond bij de tweede paal. Het spel vervolgde zich en er werd hard geknokt. De goed spelende Kjel Kuypers had de linksbuiten in zijn zak en maakte zelfs een zuivere tackel op de bal bij een speler van Hercules die ongeveer 3 keer zo groot was, maar dat hield hem niet tegen. In het bijzonder, Marijn Greuters had ook een fenomenale tackle op de bal, weliswaar werd zijn tegenstander ook meegenomen en had daar dan ook zichtbaar last van, het “walk-it-of” loopje werd dan ook ingezet door deze Hercules speler. Het spel verslapte echter naarmate de wedstrijd zich vorderde en Ody 3 incasseerde dan ook. Een doelpunt volgde van Hercules wat de stand op 1-2 bracht en kort daarna kreeg Odysseus een strafschop tegen die de dramatisch spelende nummer 23 van Hercules benutte. Nummer 23 werd goed geobserveerd vanaf de bank en er werd dan ook enorm geschaterd toen deze man tot 3 keer toe probeerde om Magic Tom te passeren vanaf 30 meter. Desalniettemin, Odysseus liet de koppen niet hangen. Het echte schouwspel moest nog beginnen. De tweede helft begon fris met een aantal verse wissels. De sterk spelende Vincent en Pepijn verlieten het veld en daarvoor in de plaats kwamen Guido en William. Ody werd meteen gevaarlijk en er werd dan ook snel gescoord. Door een heerlijke bal over de verdediging van Sieds Minnema kwam William van Tiggele in een perfecte positie om een rush naar voren te maken en de bal strak voor te geven naar de tweede paal waar weer Ruben van Cooten goed stond en zijn tweede van de dag maakte. Kort daarna kreeg Odysseus een corner die scherp werd aangesneden door Minnema en wie anders dan Ruben van Cooten stond weer goed gepositioneerd en zorgde daarmee voor de 3-3. Odysseus voelde dat er iets te halen viel. Het geheime wapen werd gebruikt: druk zetten. Hercules wist niet wat het meemaakte. Van alle kanten kwamen er Odysseus spelers tevoorschijn. De linies werden compact gehouden en Hercules kon niet onder de druk uit spelen. Er zijn zelfs geruchten over een Herules speler die na de wedstrijd getroost moest worden terwijl hij met tranen in zijn ogen riep: “ze kwamen uit de grond! Echt waar!”. Het wapen resulteerde al gauw in de voorsprong voor Odysseus. Van Cooten was dit keer niet zelf degene die het doelpunt maakte, maar hij was de aangever. De ingevallen Stephan Vos was de maker van de verlossende treffer, nadat de bal nog lastig opstuitte wist hij de bal accuraat in het net te knallen. De bank en de spelers werden wild van vreugde en de ontlading was enorm. De wedstrijd kwam tot een eind en er werd nog een keer druk gezet. Dit resulteerde in een nuttige balverovering van de hard werkende en sterk spelende Freek Hartveld die de bal afgaf aan Guido. Guido Dirven wist wat hij moest doen. Dit was zo’n moment waarvan men zou denken: ‘hier moet je Guido voor hebben.’ Hij dribbelde snel en gedecideerd naar voren waar hij zich in een 1 op 1 met de centrale verdediger bevond; met een felle beweging naar rechts speelde hij zijn tegenstander uit en schoof de bal keurig in de korte hoek waar de keeper kansloos was.

Het laatste fluitsignaal klonk en de wedstrijd eindigde in 5-3. De wedstrijd was gewonnen op karakter en teamwork. Het bier vloeide in grote hoeveelheden in de kleedkamer en zo zette Odysseus 3 een prestatie neer die nog wel eens zijn vruchten zou kunnen afwerken in de toekomst.