Louter een tongetje voor de sfeer

Zaterdag 10 september om 15:00 klonk het fluitsignaal op Sportpark Voordorp. De derby van Utrecht. Hercules VR1 tegen Odysseus VR2. Een bekende ploeg met veel oud-odysseus dames die het ons altijd lastig weet te maken. Met tactische trainingen achter de rug en de laatste aanwijzingen van ons nieuwe trainersduo stapten we vol vertrouwen het veld op.

We mochten aantreden op het hoofdveld, een grasmat die er prachtig bij lag. De muziek werd aangezet en de warming up begon. Toeschouwers namen plaats op de tribune. Zo was er een delegatie van zowel dames 3 als dames 6 (hulde) en ook onze eigen toeschouwers en niet te missen blessa’s Hans, Judith en Ciska waren aanwezig.

Al vóór de wedstrijd was het eigenlijk de scheids die een stempel drukte op de - nog niet begonnen - wedstrijd. Martha, onze trouwe vlagger, moest beslist een hesje over haar blauwe tshirt (want tja, dat was echt niet van paars te onderscheiden). Ook moesten wel minstens 10 minuten voor de aftrap écht de spelerspassen gecontroleerd worden en drinkpauze bij 30? dat was echt onzin. En oh ‘of we de volgende keer wel even de spelerspassen op volgorde wilden leggen’ (geen grap). Dan, weliswaar toch vijf minuten te laat, klonk het fluitsignaal en mocht er eindelijk afgetrapt worden. Oh toch niet, want nog geen minuut later klinkt er weer een fluitsignaal. Het spel werd stil gelegd. De scheids rent naar de zijlijn. Waar gaat hij heen? Niemand snapt er wat van. Een vlieg in zijn oog verklaart de bidon die boven zijn hoofd hangt. Nadat ook de scheids weer opgelapt is, wordt het spel hervat.

Er wordt fel begonnen aan de wedstrijd. Hercules is meteen gevaarlijk met een aantal schoten op doel. Een compliment aan Elke mag gemaakt worden. Langgestrekt haalt ze er meteen een aantal moeilijke ballen uit. Dit schudt ons gelukkig wel wakker. We herpakken ons goed, wat resulteert in een kans. Een bal van Jetje op Tessa waardoor ze voor de keeper komt. Oef, net naast. We knokken ons in de wedstrijd, wat door de één net wat letterlijker wordt genomen dan door de ander. Zo verwardt Anne het hoofd van de tegenstander even met een open goal, en kopt ze haar tegenstander bijna uit de wedstrijd met een harde ‘kop’bal. Ook in de 19^e minuut bewijst Elke maar weer hoe belangrijk ze voor ons is en straalt uit dat die bal er vandaag echt niet zo makkelijk langs gaat komen.

Het spel gaat verder met mooie combinaties en een typisch hakje van Tessa. Wel stijgt de spanning behoorlijk want ook aan de andere kant zijn er kansen. Op de bank is de spanning inmiddels ook goed voelbaar. Star: “Neee, aaah, doe iets goeeeeds”. Het lijkt wel of we af en toe staan te slapen waarbij Hercules er gevaarlijk doorkomt. Gelukkig weet Elke ons keer op keer overeind te houden. Een fase met slordige en slappe passes maakt plaats voor een fase goed voetbal met meerdere kansen. Zo glipt Anne in de 26^e minuut geniepig door de verdediging en belandt de bal met en hard schot net aan de verkeerde kant van de paal. We houden dit vast en een paar minuten later ontvangt Marloes een perfecte crosspass die helaas net van haar voet af springt. De kansen gaan over en weer en Elke wordt flink aan het werk gezet. Toch begint langzamerhand het geloof te groeien er voor de rust nog net eentje in te prikken. In de 39^e minuut een grote kans voor Remi voor de goal. De bal gaat rakelings over. De laatste seconden van de eerste helft tikken weg en de wil om te scoren neemt zichtbaar toe. Maar dan! Een actie van Jetje waarbij ze Anne weet te bereiken.. Een schot op goal en er wordt raak geschoten! 0-1.

De tweede helft begint wat rommelig. Passes zijn slordig en we weten elkaar niet goed te vinden. Wel een kans voor de goal maar de bal wordt net niet goed aangenomen. Een aanval aan de andere kant en ineens ligt de bal achter Elke: 1-1. Tijd om het roer om te gooien en allemaal iets extra’s te geven! Reinet komt er in voor Dagmar waarbij Ayleen naar het middenveld doorschuift. We herpakken ons en laten zien dat we hier zijn gekomen voor drie punten en niets minder. Een kwartier na rust gebaart Jetje naar de kant dat ze niet verder kan vanwege haar knie. De beurt aan Star om het waar te maken. Een fase waarin we goed voetbal laten zien. Een aantal goede combinaties op het middenveld, waaruit Anne een schot op goal weet af te vuren. De keeper houdt de bal tegen maar heeft ‘m niet vast waarop Tessa slim anticipeert en de 1-2 weet binnen te schieten! Vele kansen volgen over en weer. Soms ook voor het verkeerde doel, waar Chris de bal ineens knoeihard op onze eigen lat ramt en er zelf van schrikt. Maar ook Hercules blijft erg gevaarlijk met harde afstandsschoten. In de 86^e minuut wordt het ineens ijzingwekkend stil wanneer de scheids geheel onterecht een penalty tegen geeft. Het duurt even voordat deze beslissing binnen komt bij de bank. Een 100% goede sliding van Lisa op de bal waarbij ze de tegenstander totaal niet raakt. Zelfs de tegenstander laat blijken dat dit geen penalty is en overweegt zelfs om niet raak te schieten. Helaas voor ons, maar geheel begrijpelijk zien ze hier toch vanaf. 2-2. Zo kan een wedstrijd ineens raar lopen in een fase waarin wij de ploeg zijn met de betere kansen. Vervolgens neemt Hercules de overhand maar bewijst Elke zich maar weer!

De officiele speeltijd zit er op en het staat gelijk. De scheids blijkt echter zeer zelfbepalend. Waarin wij roepen en ons afvragen wanneer hij nu eens af fluit, laat hij zich niet beinvloeden. Hij geef de kinderen die Hercules vanuit de tribune zeer luidruchtig toejuichen, een officiele waarschuwing en staakt de wedstrijd nog net niet. De spanning stijgt en ineens lijkt verlies nog dichterbij dan winst. Ook op de bank durft er niet meer gekeken te worden. Volgens Jetje is dit echt een zwarte dag in haar leven. Toch nog even álles geven! Wie weet. Een giga grote kans van Emma voor de goal die echt de 2-3 moet zijn. De bal wordt net verkeerd ingeschat en belandt over de goal. Dit was dé kans. Dé laatste kans op een overwinning; gaat nu door alle hoofdjes. Nu moeten we genoegen nemen met een punt door een onterechte penalty, is het gedeelde gevoel. Toch gebeurt er iets waar niemand meer op rekent. Een laatste corner in de 90+8^e minuut. Tessa geeft de bal een draai maar hij wordt bij de eerste paal weggewerkt waarbij ze een herkansing krijgt. Vraag me niet hoe, maar vervolgens vliegt de bal hoog in de lucht, draait met effect naar binnen en belandt prachtig in de kruising. 2-3!!

Of het nu aan de conditie van het begin van het seizoen lag, de tropische temperatuur met brandende zon (zonder drinkpauze) of de scheids die er geen genoeg van kon krijgen; er mag gesteld worden dat het een ware uitputtingsslag was, maar we zelfs met 10 vrouw sterk (terwijl Anne haar kuitjes even liet masseren) overeind bleven. Toch wist gelukkig ook Anne met pijn en moeite de laatste meters met kramp te volbrengen en hielden we stand tot de laatste minuut! Een wedstrijd om met trots op terug te kijken. Een welverdiende overwinning waarbij door iedereen hard gestreden is.

Deze overwinning moet gevierd worden. De friettafeltraditie voor de openingsborrel werd voortgezet; helaas dit keer zonder Loesbox en de kroketten sjoel wedstrijd. Maar zoals altijd werd dit een mooie avond waarbij ook de metercompetitie gestart werd en er vele meters werden besteld. Naast de wedstrijd van vanmiddag, gebeurden er ook deze avond spannende dingen. Zo blijkt een niet nader te noemen persoon niet vies van een louter tongetje voor de sfeer en verdween onze trainert Kate ineens bij een vreemde jongeman achter op de scooter. Haar telefoon liet ze achter ‘zodat het gefilmd kon worden’. Of dit nou zo’n slimme zet was laten we aan haar over.

Gelukkig liep het toch allemaal met een scissor af.

Opstelling: Elke, Ayleen, Lieke, Lisa, Christa, Dagmar (Reinet ’50), Anne, Mariette (Star 60’), Tessa, Remi, Marloes (Emma 75’).