Vlaggenschip besluit seizoen met overwinning en derde plek

Een dag na het teamweekend, wat al op woensdag begon, mocht Het Vlaggenschip aantreden voor de laatste wedstrijd van het seizoen. Met de trip naar Liverpool en Manchester nog in de benen en darmen moesten de vedettes nog een keer aan de bak om de derde plaats veilig te stellen. Hoewel de darmen van Neurorehabilitation Specialist en modegoeroe Joris het gezonde Engelse eten nog niet hadden verteerd, waardoor hij helaas de gehele wedstrijd vanaf de wc moest volgen en Marten, Matthijs, Pjotr en Tom nog altijd geblesseerd waren, hadden trainers Nard en Jeroen zeventien fitte spelers tot hun beschikking. Trainer Nard gaf aan dit nooit meer te willen meemaken: “Ik vind het al lastig om twee wissels in het team te passen, zes wissels is voor mij hogere wiskunde.”

Ondanks de toevoeging ‘Free Hat’ aan het wedstrijdaffiche, waren er weinig neutrale toeschouwers afgekomen op de wedstrijd. Gelukkig wist de hondstrouwe harde kern de weg naar Olympos wel te vinden. Zij wisten immers dat er, naast de derde plek, een belangrijke titel op het spel stond; Wout kon, als hij twee keer scoorde, de clubtopscorerstitel binnen slepen.

Een rommelige openingsfase leidde tot weinig kansen en vooral tot veel balverlies. Na ruim een kwartier spelen zorgde Daniël echter met een schitterende omhaal voor de 1-0. Als je nu denkt: dat doelpunt ging toch heel anders. Dat klopt helemaal. Dit is een droom waarin je je bevindt. Daniël tikte enkel een prima voorzet van Timo in. Het Vlaggenschip ging na het doelpunt echter gewoon door met het slordige spel, waardoor kort na de openingstreffer, VSC de stand gelijk mocht trekken.

Een naderende onweersbui zorgde voor een mooier schouwspel in de lucht dan op het veld, maar daar bracht Wout met de 2-1 na ruim een halfuur spelen verandering in. Meteen na het doelpunt werd de wedstrijd gestaakt vanwege het onweer en renden de spelers als de bliksem het veld af. Nadat meteoroloog Ernst het sein veilig had gegeven kon er weer gevoetbald worden. Vlak na de onderbreking tekende Bas met een droge knal voor de 3-1. Dat de bal in het doel belande zorgde voor een grote opluchting op de bank, waar de wisselspelers al aan steen-papier-schaar waren begonnen om wie de bal over het hek zou moeten halen. Matthijs verbaasde zich echter over de kwaliteiten van de doelman van VSC: “This is not normal. They’re falling in like this.”

Halverwege de tweede helft was het dan eindelijk zover. Roel legde voor open doel af op Wout, die aan mocht tekenen voor zijn zesentwintigste goal van het seizoen. Hiermee haalde hij Ate (Heren 5) in, waardoor Wout zich topscorer van Ody mag noemen. De hoofdpersoon zelf reageerde na afloop nuchter: “Ik was helemaal niet bezig met die titel. Ik wist eerlijk gezegd niet eens dat ik zo hoog op de topscorerslijst stond. Ik probeer mijn team te helpen met voorzetten en assists, als je dan zelf nog je doelpunten kan meepikken is dat mooi meegenomen.”

Het mooiste moment van de avond was echter de rentree van Willem na drieënhalfjaar blessureleed. Een klein halfuur voor tijd maakte de pastaliefhebbende psycholoog zijn opwachting in de spits. Hoewel hij dicht bij een doelpunt was, kon de avond van Willem niet stuk. Na afloop gaf hij aan toch zenuwachtig geweest te zijn voor zijn rentree op het hoogste niveau: “Ik had toch wel kriebels toen ik erin kwam. Het is toch niet het eerste de beste team waarin je terecht komt. Aan de andere kant heb ik wel eens voor hetere vuren gestaan. Een fietsband oppompen in een halfuur vind ik ook een hele prestatie.”

Met deze wedstrijd komt er een eind aan het eerste seizoen van Het Vlaggenschip in de vierde klasse. Een seizoen met een sterk begin, een lange winterdip en een bevredigend eind resulteert uiteindelijk in een derde plaats. Een plek waar het team tevreden mee mag zijn. Voor Pjotr, Timo en Tom is niet alleen het seizoen ten einde, ook hun tijd bij Odysseus zit erop. Timo gaf aan overtraind te zijn: “Ik loop al vier á vijf keer in de week hard en stop daarom met voetballen. Hardlopen is echt mijn passie, vooral in de regen. Ik hoop de jongens van het team nog wel te blijven zien. Vooral Pim; daarmee heb ik afgelopen weekend echt een sterke band mee opgebouwd.”

Ook voor trainers Nard en Jeroen was het de laatste pot. “Grappig dat je daar over begint, ik heb dus ooit een pot …” verklaarde Nard na afloop aan de aanwezige pers. Hij kon zijn zin echter niet afmaken, omdat hij door de spelers op de schouders werd genomen. Dankzij deze twee mannen en trainer Guus, die wel blijft, wist Het Vlaggenschip de derde plek te bereiken. De trainers stonden altijd voor het team klaar, ook als het regende of als de trainingsopkomst tot een droevig aantal was gedaald. En zelfs toen hij meerdere malen door verschillende spelers werd gecockblockt, bleef Nard trainer van Het Vlaggenschip. Dat doen alleen de hele groten. De spelers van Het Vlaggenschip zullen de trainers altijd dankbaar zijn voor hun inzet en zullen volgend seizoen de prestatie van dit jaar te verbeteren. Daniël wist het overheersende gevoel misschien wel het best te omschrijven met een nooit eerder gehoorde uitspraak: “Ik ben zo trots op deze groep.”

LS