Vlaggenschip trakteert familie op galerijspel

Dit wedstrijdverslag kon op geen slechter moment geschreven worden dan dit. Na het slechte nieuws uit Doetinchem vanmiddag en de vele Eindhovenaren die dit maar al te graag willen laten horen, ontbreekt het een beetje aan vreugde op deze bloedhete zomeravond. Maar laten we dit de pret nou maar niet drukken, want de dag voor deze dag was oh zo veel mooier. Hierop trad Het Vlaggenschip weer eens aan op een van de velden van Olympos, a.k.a “de savanne van Afrika waar net een kudde buffels gepasseerd is”, tegen een tegenstander die wij helaas maar al te goed kende van een afgetekende 3-0 nederlaag in de heen wedstrijd. Als reporter ben ik dan ook zeer vereerd weer eens een wedstrijd van dit sterrenensemble op papier te beschrijven, ondanks dat Wout Luukers er niet bij is. Na het laatste verslag uit 2012 Bun ik weer eens aan de beurt.

Om 12:00u traden de leden van Het Vlaggenschip aan tegen Bunnik, dat gekeken naar de stand zelfs nog een gevaar kon vormen voor de nummer 1 en 2 in de competitie. Maar heren 6 is heren 6 niet om er weer eens vol voor te gaan. Ondanks de vele afwezigen, die bijvoorbeeld in het buitenland zitten of onverwachtse bruiloften die 1 dag van te voren uit de grond omhoog springen, wisten we een hecht collectief te vormen door oa enkele heren uit heren 5 te strikken. De wedstrijd begon voortvarend met enkele speldenprikjes vanuit ody zijde. En de verdediging kwam nauwelijks in het geding. Sterker nog, nadat Roel de ruimte kreeg om op te stomen en op zijn weg een polletje tegen kwam belande de bal snoeihard in de kruising. 1-0. Ondertussen had Ate Brommer zijn intrede in het veld gemaakt om al snel een hoop stof te doen opwaaien. Want deze “voorlopig nummer 1 topscorer van de club” gaf een loepzuivere assist van rechts op de voeten van de captain waarna deze hem links onder in de hoek schoof, keeper kansloos. 2-0. Het toegestroomde publiek stond op de banken, waarbij de vader van de beste man, Hans Lindeboom himself een glimlach op zijn gezicht niet kon onderdrukken. Deze tweede goal was toch wel een klap voor de tegenstander want in een moment van onoplettendheid en nadat het stof van de savanne was neergedaald zagen de toeschouwers de bal ineens in de touwen liggen en stond Ate Brommer alweer bij de aftrap. Het schijnt dat de beste man sneller bij de bal was dan de keeper en deze omspeelde om zo een eenvoudige intikker te scoren , maar bij het ontbreken van de videobeelden kunnen we hier alleen naar gissen. Er gingen achteraf geluiden de ronde dat de goal het best vergeleken kon worden met beelden op National Geographic waarbij een jachtluipaard een gazelle inhaalt en toch niet iets te snel af was, helaas zal niemand het ooit weten. Het enige dat Jeroen Lindeboom er direct over te melden had was: “dat doet Daniël nou nooit” (Met alle respect).

Deze 3-0 was tevens de ruststand, waarbij het publiek zich tot noch toe geen moment had hoeven te vervelen. De familie Lemmens was tevens in grote getalen van de partij, iets dat voor de zoveelste keer enorm wordt gewaardeerd. Uiteraard. Het schijnt dat Chris Rock hierdoor zelfs nog grotere vleugels krijgt dan hij al heeft, iets dat wij dan ook alleen maar zullen toejuichen.

Na enkele wissels in de rust, ging het overwegende balbezit van Odysseus op de helft van de tegenstander gewoon weer verder. Na een indraaiende corner van links schampte Jeroen Lindeboom de bal bij de eerste paal, waarna deze de doellijn precies voldoende passeerde om er een 4-0 stand van te maken. Hans Lindeboom was trots op de beste man en trakteerde hierom achteraf het team weer eens op een kannetje. Het schijnt dat de wedstrijden van Het Vlaggenschip met Hans zijn aanwezigheid een gemiddelde van meer dan 3 punten oplevert per wedstrijd. Niemand weet waarop dit is gebaseerd, maar het schrijft wel lekker.

Nadat Wout Timmers het effect van de kudde buffels had bemerkt door een ogenschijnlijk eenvoudige scoringskans hoog in het vangnet te plaatsen. Was het enkele minuten later wel raak door een bal die Sjoerd te ver voor zijn voeten uit speelde links onder in de hoek te knallen. Bunnik wist niet meer waar ze het moesten zoeken. Toen ze zagen dat zelfs de rode tornado (met hamstring blessure) vanaf de middenlijn op kwam stormen om er op subtiele wijze 6-0 van te maken was het over en uit. Schijnbaar heeft de savanne een stukje tand van laatst genoemde tot zich genomen, hij liet hier verder niets over los, behalve de woorden: “ik ben trots op deze groep ” en “Waar ben jij?” (met de klemtoon op de ij). De context waarin dit geplaatst werd was een beetje raar, het zal de klap wel zijn geweest. Omdat na deze actie de 90minuten waren gepasseerd werd er afgefloten en stond er een klinkende 6-0 eindstand op het scorebord.

Als afsluiter nog een eer groot dank aan al het toegesnelde publiek, wij zullen jullie niet vergeten. Tot volgend jaar!

WT