Vlaggenschip houdt Gaynoord aan andere kant van de streep

UTRECHT, 12 maart 2016 – Zo hoort u maanden niet van uw reporter, zo leest u wekelijks de woorden die van zijn toestenbord ontsprongen op uw beeldscherm. U denkt nu zeker, ‘Ah, mijn reporter is er weer en wel op 12 maart, dan zal hij wel over de oprichting van de Nederlandse Cocaïnefabriek in 1900 beginnen, of over de kernramp in Fukushima van 2013’. Maar dat doe ik niet. Graag laat ik mijn licht even kort schijnen over de – zij het twee dagen later dan 12 maart gespeelde – door arctisch weer ontsierde interland Nederland – West-Duitsland van 14 maart 1956 te Düsseldorf. Dit was de eerste na-oorlogse Nederland-Duitsland. Een wedstrijd met een zekere lading, om het zo maar te zeggen. En dat geldt ook voor de wedstrijd Gaynoord H4 – Odysseus H6 (beter bekend als Het Vlaggenschip). Gaynoord (door sommigen ook wel Geinoord genoemd) is namelijk de club die het vorige oogappeltje van uw reporter, het Heren 3 van weleer, van hun zuurverdiende kampioenschap afhield door een beslissingswedstrijd zó vaak geen doorgang te laten vinden dat deze volgens de KNVB uiteindelijk niet meer gespeeld hoefde te worden. In het kader van de revanche moest er dus gewonnen worden.

De bookmakers waren Het Vlaggenschip gunstig gestemd; Gaynoord bungelde reeds voor het treffen op de plaats waar het thuis hoorde, namelijk de laatste. Helaas heeft Het Vlaggenschip te kampen met een uitpuilende ziekenboeg. Wout ‘Mister Pubquiz’ Timmers -vandaag gelukkig wel het doel verdedigend-, Marten ‘Ankleman’ Wolff, Pjotr ‘Het Spookje’ Sillekens, Tom ‘Naast het Veld’ in ’t Veld, Roel ‘De Bonobo’ van Gorp, Willem ‘D'n Opkikker' Steenbeek, Ernst Jan 'De Lynx' Kuiper, Jeroen 'Der Hans' Lindeboom en Levi 'Chef' Salet waren allemaal niet in staat hun kunsten te vertonen. Tel daar de buitenlandgangers Pim 'Das Bratwurst' van Kessel en Rob 'De Witte Robinho' Brink bij op en je ziet dat er een compleet elftal afwezig is. Wat rest zijn de overige elf matrozen der Vlaggenschip, aangevuld met ditmaal een sterrenensemble van Heren 3, te weten Koen 'Burj-al-Khalifa' Löwenthal, Bart 'The Layer' de Leijer en Milan 'Barman' Bartman. Ondanks de afwezigen dus alsnog een ijzersterke equipe. Uw reporter zag reeds gezonde wedstrijdspanning bij het treffen in de Gaynoordse kantine, waarbij het voorprogramma tussen Willem 'Mighty' Steenbeek en Jeroen 'The Power' Lindeboom (ditmaal op het dartbord) niet onbenoemd mag worden gelaten; in dit titanengevecht trok eerstgenoemde na ongeveer 60 darts aan het langste eind.

Oefenmeesters Jeroen 'De Genie' van Deelen en Guus 'De Hyena' Willard (Nard 'De Pasja van het Gooi' van Vrijaldenhoven moest mee met het zogenaamde schaduwvlaggenschip, Heren 1) hadden vooraf bedacht om vanaf de eerste minuut vol pressie te spelen, om Gaynoord niet aan opbouwen toe te laten komen; dit ging in het met 7-0 gewonnen thuisduel ook erg aardig. Ditmaal leek Gaynoord de organisatie achterin wat beter op orde te hebben, waardoor de voorhoede (bestaande uit Timo 'Het Beest van Boxmeer' Brock, Daniël 'De Rode Tyson Gay' van Opstal en Bas 'King of Hearts' van Klarenbosch) welhaast leek mee te doen aan een potje ren je rot. De kansen kwamen er in de eerste helft wel, maar het vizier stond niet op scherp'. Zowel Floor 'Il Dromedario' Schoonebeek, Bas van Klarenbosch als Milan Bartman misten grote kansen. Andersom was Gaynoord alleen gevaarlijk door een tweetal afstandschoten die een halve meter over gingen. Dit alles dankzij de achterhoede waarin Koen, Joris 'Der Franz' De Graaf, Matthijs 'De Brabantse Ricardo van Rijn' van Schip, Daan 'De Stofzuigerslang' Smelter en later Bart en Derk 'The Body' Spithoven de boel keurig op slot hielden. Ruststand: 0-0.

Duidelijk was dat er wat moest gebeuren om die hatelijke nul van het scorebord te poetsen. De heren oefeneesters legden nogmaals het belang uit van goed positiespel en het verleggen van het spel van rechts naar links en vice versa; iets waar middenvelders Sam 'De Dooier' von der Dunk en Christian 'Triple Lip' Lemmens toch wel wat moeite mee hadden. Na een lekker kopje thee was het tijd voor de tweede helft. Zonder Jeroen en Willem overigens, die andermaal een verbeten duel om de trippels en dubbels uitvochten. Op het veld was het duidelijk dat ondanks een eerste helft vol Odysseaanse pressie het Gaynoord was dat in de rust de man met de hamer was tegengekomen. Dit gegeven schiep ruimte. Het was echter een door Milan minimaal van richting veranderde vrije trap van Floor die dan eindelijk het rondje op het scorebord verving voor een streepje. Hierna was het verzet van Gaynoord definitief gebroken.

Voetballend dan, want verbaal en fysiek leek Gaynoord er nog een stapje bij te zetten. Dit alles overigens geheel in lijn met de indruk die uw reporter reeds voor de wedstrijd had van Gaynoord. De scheidsrechter ging hierin mee, zelden heeft uw scribent een fanatieker thuisfluiter gadegeslagen. Dit alles in ogenschouw nemende verdient de rust die Het Vlaggenschip bewaarde zeker enige lof. Voetballen doe je met je voeten, zo lieten Timo en Milan ook zien na een door een voorzet gevolgde rush over rechs van Milan waarna Timo hard raak schoot in de korte bovenhoek. Hierna kwam er zo mogelijk nog meer ruimte op het veld; slechts vier Gaynoorders zagen nog het nut van verdedigen, de overige zes veldspelers sukkelden bij balbezit voor het Vlaggenschip rond de middellijn of op vijandelijke helft. De 0-3 kon dus ook niet uitblijven; nadat Bas van Klarenbosch ongestoord een meter of 50 kon afleggen legde hij de bal rond de 16 breed op Timo, die zijn directe tegenstander fraai uitspeelde en in de lange hoek binnen schoot. De gehele tweede helft had Twout Immers overigens niet veel te doen. Na een minuut of 85 had de scheids zin in een goudgeel fluitje in plaats van een zwart exemplaar, and he decided to call it a day. Eindstand: 0-3.

Ondanks dat er geen groot surplus aan doelpunten kon worden bijgetekend mag het Vlaggenschip toch best tevreden zijn. Ondanks een grote lijst van afwezigen toch een relatief simpele overwinning. Moge duidelijk zijn dat de avond na de wedstrijd het bier rijkelijk vloeide (met name bij Jeroen). Volgende week, weet uw reporter inmiddels, zal het keurkorps der kreupelen gelukkig even zijn wonden kunnen likken aangezien de wedstrijd tegen concurrent DOVO is uitgesteld. Het weekend erna vieren we vier dagen lang dat Jezus uit de dood is opgestaan, en dat gaat natuurlijk niet samen met voetbal, dus u zult uw favoriete ploeg pas over een week of 3 weer kunnen bewonderen. Alvast prettige eierzoektocht gewenst!

BvK