Competitie
Mannen zaterdag, 6, 4e klasse 17
Datum
5 december 2015 12:00
Accommodatie
Onbekend
De kalender vermeldt 5 december, geschiedkundig een uiterst paupere dag. Spoiler alert, hier zal Het Vlaggenschip absoluut geen verandering in brengen vanmiddag. Doordat er geen sprake was van een witte Sinterklaas, vond de competitiewedstrijd tegen en in Bunnik helaas gewoon doorgang vandaag. Ik zou het verslag in volrijm kunnen schrijven uiteraard, maar dat was deze wedstrijd absoluut niet waard.
Opweg naar Bunnik werkte de leus “Rara, wie Bunnik?” kortstondig op de lachspieren. Nog voor het eerste fluitsignaal klonk werd deze woordspelingechter tot in den treure herhaald door de heer Touters tot echt helemaal niemand het meer grappig vond. Achteraf bleek deze flauwe grap echter alsnog by far het voornaamste hoogtepunt van deze rode dag. Hadden we maar direct omgedraaid bij het lezen van deze leus. Want rood zal de dag worden, dankzij de return of the legend Van Opstal, het bijbehorende “Van Opstal effect”, de rode kaart voor ondergetekende en het schaamrood op de kaken waarmee Het Vlaggenschip uiteindelijk weer zijn weg naar de kleedkamer zou zoeken.
Nadat enkele weken terug in de laatste twee competitiewedstrijden in twee sets werd afgerekend met Voorwaarts en Jonathan (6-4, 6-1), beloofde het vandaag weer eens een voetbalwedstrijd te worden. Bunnik doet het namelijk lang niet slecht en lijkt gezien de statistieken met name thuis moeilijk te kloppen. De voetbalschoenen en scheenbeschermers zaten dan ook weer eens in de tas, en zonder trainers werd het troosteloze en afgetrapte kuilen veld betreden.
Er werd gestart in de beproefde 4-3-3 formatie, de opstelling luidde als volgt: Sadovnikov; Salet, Brink, de Graaf, van Schip; Lemmens (65. van Blarenbosch), Lindeboom (80. Lemmens), Von der Dunk (45. Sillekens); van Blarenbosch {45. Schoonebeek), Van Opstal (45. Brock), Timmers {90+2. Van Opstal). Rooie Ron claimde dus direct weer de spitspositie na zijn terugkeer uit Japan. Hij kon het bovendien niet laten om zijn concurrent en gelegenheidsspits Matthijs, die nu weer als linksback op mocht draven, op vijandige toon direct een steek onder water mee te geven: ‘Tsja, je wordt niet zomaar de spits van Het Vlaggenschip…” Niet beseffende dat hij even later in de rust, drie balcontacten verder, alweer in de kleedkamer achter zou mogen blijven. Het “Van Opstal effect” trof het Het Vlaggenschip, wat tot het moment van de ex-aanvoerders terugkeer nog in de winning mood verkeerde, dan ook hard.
Direct na het eerste fluitsignaal werd Van Gorp, geblesseerd en hoofd van de medische staf, in volle sprint naar de kleedkamer gestuurd om even later terug te keren met handschoenen. De handen van laatste man De Graaf waren er namelijk na tien seconde al afgevroren ondanks dat het kwik ruimschoots boven het vriespunt bivakkeerde. Nadat de handjes weer opgewarmd waren konden we dan echt beginnen. De wedstrijd startte wat onwennig, al was Het Vlaggenschip de ploeg die domineerde. Dit leverde echter niet meer op dan een gevaarlijke voorzet van Touters (ja, die speelde ook) en een geblokte schietkans van Van Opstal. Het veldspel was echter niet om aan te gluren, en Het Vlaggenschip had zichtbaar moeite met de fysieke Bunnikers die duidelijk de duels niet schuwde. Na een dodelijk saai eerste half uur, trok De Graaf aan de noodrem bij een dreigende doorbraak van de spits van Bunnik. Ondanks een zorgvuldig uitgevoerde Ippon, resulteerde dit in een gele kaart en kon hij dus voor 10 minuten inrukken. Ondanks dat Het Vlaggenschip op papier nog steeds een overtal situatie had dankzij de aanwezigheid van Timmers, Touters en Wimmers, werd de regie uit handen gegeven. Bunnik won de duels, en was overal een stap eerder. Dit resulteerde één minuut voor de rentree van De Graaf in de 1-0. Dit ondanks fervente pogingen van vaste vlagger Brock om de voorafgaande ingooi af te vlaggen voor buitenspel (red. nog even voor de dames: dit kan dus niet). Enkele minuten later stond het door een collectief slaapmoment plots 2-0: Bunnik maakte goed gebruik van een moment van disorganisatie in de defensie van Het Vlaggenschip door met een snel genomen vrije trap recht door het centrum de spits van Bunnik een niet te missen één-op-één kans te bieden. Gedesillusioneerd werd de kleedkamer opgezocht. Het “Van Opstal effect” was duidelijk zichtbaar. Er werden harde woorden gesproken in de rust, en de Vuurtoren uit Nijmegen werd naar de kant gehaald in een uiterste poging om het “Van Opstal effect” te niet te doen.
Het mocht echter niet baten. Ondanks diverse pogingen om de Bunnikse defensie te slechten, bleef de blauw-gele muur ferm overeind staan. Met nog 20 minuten op de klok besloot interim coach Wolff één-op-één te gaan spelen achterin, door Van Schip als stormram oorlog te laten maken in de zestien van Bunnik. Enkele minuten later veranderde dit tactisch plan in één-min-één achterin nadat ondergetekende vanwege een gevaarlijk uitziende maar compleet onschuldige tackle op de bal kon gaan douchen na het ontvangen van zijn tweede gele en dus rode prent. Dat het vervolgens ook nog 3-0 werd is enkel nog relevant voor de statistieken.
Het Vlaggenschip werd vanmiddag weer met beide voetjes op de grond gezet, zoals medegodenzoon Hercules in zijn beste dagen ook wel eens overkwam. Het Herbstmeisterschaft kan officieel op de buik worden geschreven. Of de buik van Van Opstal hierin blaam treft, wordt nog nader onderzocht. Één ding is echter duidelijk, het “Van Opstal Effect” is direct merkbaar.
JdG
Als je geregistreerd bent, is je naam vastgelegd en weet iedereen zeker dat jij het bericht ècht geplaatst hebt. Tevens kun je gebruik maken van de volgende onderdelen:
- Doorgeven van afwezigheid bij trainingen en wedstrijden.
- Het inzien van de opstelling van je team.
- Ontvang persoonlijke notificaties per mail of binnen de app.
- Reageren op nieuwsberichten en wedstrijdverslagen.
- Meld je aan voor vrijwilligerswerk, en geef je voorkeurswerkzaamheden op.
Succesvol Uitgelogd!
Reageren
