Odysseus Dames 1 - The Knickerbockers Dames 1

Odysseus '91 VR1

1 - 4

Knickerbockers The VR1

Lysanne Graafmans (scrimmage)

Competitie

Vrouwen zaterdag, VR1, Hoofdklasse A

Datum

7 november 2015 12:30

Scheidsrechter

Griendt, J. van der

Accommodatie

Onbekend

Dé topper in de zaterdag hoofdklasse werd afgelopen weekend natuurlijk gespeeld op sportpark Olympos: Odysseus Dames 1 – The Knickerbockers Dames 1. Beide teams doen namelijk volop mee in de strijd om degradatie. Vorig seizoen kwam Ody als winnaar uit de strijd in de thuiswedstrijd tegen de eeuwige rivaal. De hoop was dan ook dat dit op deze warme zaterdag 7 november, op Super Saturday, met veel publiek langs de lijn, opnieuw zou gebeuren.

Er werd al weken uitgekeken naar de wedstrijd tegen The Knickerbockers. Eindelijk een tegenstander van hetzelfde formaat. Eindelijk een tegenstander waar – in tegenstelling tot voorgaande tegenstanders – iedere speelster volgens de wet alcohol mag nuttigen en daar naar ons weten ook veelvuldig gebruik van maakt. Eindelijk een team dat afgelopen zomer ook een aantal oudgedienden is kwijtgeraakt, waar ook een aantal belangrijke speelsters geblesseerd zijn én, niet onbelangrijk, een team dat ook nog niet zoveel punten bij elkaar heeft gesprokkeld dit seizoen. Eindelijk een wedstrijd waarin we weer lekker kunnen voetballen, niet alleen maar achter de tegenstander hoeven aan te hobbelen en een wedstrijd waarin misschien punten kunnen worden gepakt.

Dat de punten welkom zijn moge duidelijk zijn. Met 1 schamel punt bungelen we onderaan de ranglijst en deze wedstrijd tegen TKB zou weleens de ommekeer kunnen zijn. Kunnen zijn? Moeten zijn! De met grote getale aanwezige toeschouwers zouden ons nog dat laatste zetje in de rug moeten geven om deze wedstrijd tot een goed einde te brengen.

Dat de scheidsrechter niet bij iedereen de beste herinneringen deed oproepen maakte niet uit. Spelers bepalen namelijk wedstrijden, scheidsrechters leiden slechts de wedstrijd. Dat de scheidsrechter niet alle regels feilloos kende was dan ook geen probleem, hij leidde de wedstrijd verder prima. Genoeg over de scheids.

Deze floot iets later dan half 1 voor het eerst op de fluit. Dit omdat Ody dit keer niet in het magische paars aantrad maar in het maagdelijk wit a la Real Madrid. Wel met paarse rugnummers uiteraard. De shirtjeswissel zo vlak voor de wedstrijd haalde ons niet uit onze concentratie, we begonnen namelijk sterk aan de wedstrijd. De eerste tien minuten waren voor ons, er werden wat kansjes gecreëerd maar behoudens een kans van dichtbij van Lotte werd de keeper-die-geen-keeper-is niet echt getest. Verder in de wedstrijd ook niet trouwens. De goede start van de wedstrijd gaf de vele aanwezige paarse supporters goede hoop op een goede wedstrijd van de Ody heldinnen. Hoe anders kan het lopen.. Na de goede eerste tien goede minuten zakte Ody ver terug. Heel ver terug. De in het wit gehulde studentes haalde geen moment meer hun niveau. Het middenveld had veel moeite met het afwisselend diep gaan van de Groningse studenten en was daardoor telkens een stapje te laat, de verdediging liet iets te vaak een Groningse door de verdediging glippen en in de aanval lukte het niet om de bal in de ploeg te houden en tot echte kansen te komen. Toch was de openingsgoal van TKB onnodig, want ook zij kwamen tot die goal niet tot echte kansen. De linksbuiten sneed slim naar binnen, Jenny kon de bal in eerste instantie met een wereldredding nog keren maar op de rebound was toch ook onze Jenny kansloos. Ze schijnt nog iets gezegd te hebben die dag maar niemand heeft wat gehoord, haar stem was namelijk al een aantal dagen spoorloos. Het publiek werd wel gehoord, zij steunden ons waar mogelijk maar zagen ook dat dit niet het dames 1 is wat zij gewend zijn. Want, zo vroegen zij zich af: Hoe kan het dat 11 individueel prima speelsters er op het veld zo'n potje van bakken?

Sommigen zal het misschien verbazen, maar uit vele onderzoeken volgt dat 1 punt uit 8 wedstrijden niet bevorderend is voor het zelfvertrouwen van het individu en van het team. Dat dan ook de koppies gingen hangen na alweer tegen een achterstand aan te kijken en dat in de “wedstrijd van het jaar” is dan ook niet geheel onlogisch. Dat The Knickerbockers er voor de rust uit een counter nog 0-2 van maakte, maakte er de weg naar de kleedkamer niet korter op. Ook niet langer trouwens.

In de rust werd gekozen voor een echte Utrechtse “alles of niets”-tactiek. Tegendoelpunten hebben we toch al genoeg dus wat kon er naast de eer nog verloren worden? Fieke was net voor de rust vanwege een blessure al vervangen door Jet en in de rust werd Marloes gewisseld voor Pim. Lisanne en Lysanne zouden niet meer in dezelfde linie spelen dus de verwarring van Lies, Lys, Liesje, Lysje, Lisanne, Lysanne en elke andere versie van die namen kon geen rol meer spelen in onze dramaprestatie op het veld in de eerste helft.

Met frisse moed betraden we het veld voor de tweede helft om er toch nog een wedstrijd van te maken en voor eerherstel te vechten. De tweede helft was echter niet lang onderweg of het balletje lag alweer achter Jenny in het netje. Uit een corner kopte een Groningse speelster hard binnen, zo hard dat het Nora niet lukte om de bal met de hand tegen te houden. Zelfs dat lukte niet vandaag.

De tweede helft konden we misschien iets meer druk uitoefenen op de Groningse verdediging, echte kansen werden er niet gecreëerd. Tot dat Dani op links de diepte in werd gestuurd, de bal voorgaf op Lotte, die zitvoetballend de bal met enig geluk weer bij Dani kreeg die de bal met tegenstander en al het doel in werkte. We hadden in ieder geval gescoord. Het bestuur weigerde echter het polonaise-lied te draaien want reden voor een polonaise was er nog niet. Ergens na deze goal scoorde TKB nog een vierde treffer uit een counter, het risico van onze tactiek van alles of niets. Veel minuten stonden er niet meer op de klok, maar zoals Renske wijselijk opmerkte: als we elke vijf minuten scoren komen we nog gelijk. Maar geloof in een gelijkspel was er niet meer, de rest van de wedstrijd werd zonder enig moment van opwinding uitgespeeld en na het laatste fluitsignaal van de scheids was de teleurstelling groot.

Hoe de ene 4-1 de andere 4-1 niet is, deze keer geen victory en peace (misschien later op de dag wel na een geslaagde biercantus). Vorige week was tegen Jong ADO Den Haag een 4-1 eindstand het maximaal haalbare tegen een team met te veel kwaliteit. TKB was zeker geen slechte tegenstander maar als je niet stijf onderaan wilt staan dan zijn dit wel de tegenstanders waartegen je punten moet pakken. Dat hebben we helaas nagelaten en we hebben na de eerste tien minuten ook geen enkel moment recht gehad op de overwinning. Volgende week staat er echter weer een Groningse tegenstander op het menu, eentje met nóg minder punten dan TKB. Oranje Nassau is dan de tegenstander en bij winst kunnen we dan eindelijk die vervelende laatste plek verlaten. We moeten dan echter wel wat anders voor de dag komen willen we er nog een spannende degradatiestrijd van maken. Het seizoen duurt nog lang en gedegradeerd zijn we nog lang niet. Er zijn nog 51 punten te behalen, dus in theorie zouden we nog dik kampioen kunnen worden. We zullen er dan ook alles aan gaan doen om er ondanks de ontzettend zware competitie wel het beste uit te halen en zo veel mogelijk punten bij elkaar te sprokkelen.

Opstelling: Jennifer, Marloes, Iris, Tamar, Fieke, Inge, Nora, Renske, Lotte, Dani, Liesje