Winnen doe je samen!

De dag dat je wist dat zou komen was dan eindelijk daar. Dé wedstrijd van ons tot nu toe erg succesvolle seizoen. De nummer 1 tegen de nummer 2. Of we er klaar voor waren. Ik denk het wel. Dat waren ook de woorden van onze trainerts Hugo en Kate voor de wedstrijd. Al om een ambitieuze tijd van 08:45 werd er verzameld en stipt om 09:00 zat de wedstrijdbespreking er alweer op. Gespannen koppies in de kleedkamer maar gelukkig waren er enkelen die niet vies waren van relativeren en concludeerden dat deze wedstrijd ons ook ‘gewoon’ 3 punten kon opleveren, net zoals iedere andere wedstrijd. De aftrap zou echter pas om 10:00 plaatsvinden op ons geliefde Olympos, en dus merkte Martha geheel gepast op: ‘Jongens, wat gaan we nu nog al die tijd doen????’. Tja, een gespannen mens weet daar dan inderdaad geen raad mee. Een speciaal bedankje nog voor Matthijs van onze Timpie (en ook van ons), die haar zak met geliefde boxers was ‘verloren’ tijdens de verhuizing en enkel en alleen nog beschikte over een groot aantal strings. Dat is natuurlijk niet plezant voetballen in zo’n belangrijke wedstrijd. Maar gelukkig kwam vriendlief geheel op tijd om kwart over 9 nog even een vers van de pers gekochte boxer van de Hema brengen, onder het motto: ‘Winnen doe je samen!’.

Nu werd het tijd voor echt serieuze zaken. De omstandigheden waren meer dan aangenaam. Een lekker (warm) zonnetje, een rustgevend briesje en het geluid van vroege vogels (nee dat waren wij niet, wij waren stil van de spanning) in de ochtend. Heel Olympos stond vandaag in het teken van ‘Roze Zaterdag’ en zo konden ook wij ons steentje bijdragen aan deze dag. Geheel met bijpassende roze aanvoerdersbanden (wat later voor de nodige verwarring zorgde over wie nu onze echte kapitein was) en een sportieve groepsfoto met tegenstander vooraf, kwam de warming-up ten einde. Gelukkig hadden we nog even tijd om de omgeving in ons op te nemen. Voor de thuisblijvers: een lange sliert supporters langs de lijn; Odysseus VR1, vaders en moeders, opa’s, oma’s, broers, zussen, vriendjes, vriendinnetjes, ooms, tantes, de buurman en alle overige willekeurige bezoekers die iets van hun zaterdag wilden maken. Zo bleek even later op de dag ook de burgemeester aanwezig te zijn. Helaas voor hem kwam hij niet bij ons kijken. Heeft hij toch echt de beste wedstrijd van de dag mooi gemist. Onze Lu-Lu bekeek de toegesnelde stroom supporters echter vanuit een ander daglicht: ‘Hee, allemaal Pottenkijkers!!!’. Lieke, bedankt voor deze toevoeging! Verder een aantal in het oog springende teksten langs de achterlijn: ‘Komt dat Sientje! Blessamen voor de winst, X de Bankioenen’ van onze allerliefste blessa’s. Want zonder support van de gehele bank was dit succes allemaal niet mogelijk. Ondergetekende heeft vernomen dat er inmiddels ook een heuse ‘blessa app-groep’ is ontstaan. Zolang je er ook maar weer uitgegooid wordt als je weer fit bent.. Daarnaast de mentale support van onze lieve dames uit het eerste; ‘Voor PromOdy!’. Ik moet zeggen dat al die steun ons een uitstekende uitgangspositie verschafte. We wilden winnen, en dat gingen we doen ook.

10:00 uur. Hoevelaken trapt af en de wedstrijd is begonnen. Hugo gaf al aan dat de kans bestaat dat je aan zo’n wedstrijd wat voorzichtig begint en fouten gaat maken. Daar was bij ons echter nog geen sprake van. Al gauw nam Ody het voortouw en dat resulteerde in de eerste minuten al in een handjevol (behoorlijke) kansen. In de 5^e minuut belandde een bal via Timpie bij Star, die vervolgens Ayleen wist te bereiken. Ondergetekende passeerde haar tegenstanders en kwam zo oog in oog met de keeper te staan. Na er goed over nagedacht te hebben waar zij deze bal zou schieten, schoot zij dan ook in het uitgekozen hoekje. Echter aan de verkeerde kant van de paal en zo bleef de stand op 0-0 staan. Hoevelaken kon voor even nog opgelucht ademhalen, maar niet snel daarna was het dan toch wel raak voor de Paarse Godinnen. In de 8^e minuut speelde Dorien de bal op Timpie die, zoals vandaag nog vaker zou voorkomen, haar man verschalkte en langszij stoomde. Met een goede voorzet belandde de bal bij Hans die niet aarzelde en de 1-0 binnenschoot. Vreugde alom!! Dit patroon bleef de gehele eerste 30 minuten ongeveer hetzelfde. Timpie die een aantal voorzetten gaf, Hans die haar tegenstanders keer op keer het bos instuurde, en de verdediging die met het sterke viertal Fleur, Linsey, LoesBox en Reinet hun mannetjes stonden. In de 23^e minuut was er dan weer een ongelooflijk grote kans voor Ody. Een mooie bal van Hans, die dit keer niet bij 1 van onze teamgenoten belandde, maar zelfs bij 2: Dorien en Star! Echter weet niemand nog precies hoe zij het voor elkaar kregen om deze bal over het doel te werken in plaats van tussen de paaltjes. Positief aan dit alles was dat dit wel de suggestie wekte dat er nog wel meer kansen zouden volgen. Dat was ook het geval, maar voor 1 keer even aan andere zijde. In de 36^e minuut kwam Hoevelaken langszij. Hoe dit precies ging is ondergetekende niet bijgebleven, maar we kunnen ervan uit gaan dat dit niet de bedoeling was. De goal viel voor ons toch enigszins uit het niets, wat dan ook zorgde voor een teleurstelling. Maar dan was daar nog onze Bert die ons weer op sleeptouw nam met de opbeurende woorden: ‘Positief, komt goed, we gaan nog wel meer kansen krijgen!’. Deze kansen volgden niet meer in de eerste helft, waardoor er met een stand van 1-1 werd gerust.

Deze rust verdient een speciaal moment van aandacht. Met de muziek uit de keet op de achtergrond liepen wij het veld af richting kleedkamer. Bij de ingang van het veld werden wij opgewacht door de dames van het eerste, die een heuse erehaag voor ons vormden en ons zeer creatief en zelf bekladde banaantjes toestopten, aangevuld met een flesje AA en wat Dextro. Schouderklopjes hier en motiverende woorden daar; dames, onwijs bedankt voor deze lieve actie! Ook zonder jullie is het ons allemaal niet gelukt. Wij willen jullie daarvoor ontzettend bedanken. Het deed ons veel.

In de kleedkamer werd de mening gedeeld dat we het dit seizoen in andere wedstrijden wel eens moeilijker gehad hebben. Daaruit werd geconcludeerd dat we dus eigenlijk goed bezig waren. Met nog wat laatste tips gingen we dan ook de tweede helft in. Doorgaan waar we gebleven waren was het devies. En zo geschiedde. In de 58^e minuut werd er een corner versierd die genomen werd door het duo Hans en Star. Waar velen het erover eens waren dat dit werkelijk de slechtste variant van een corner ooit was, bleek het vervolg echter het benoemen waard. Hans gaf een mooie bal voor die met een uiterste inspanning nog teruggekopt kon worden door Timpie. Daardoor belandde de bal bij ondergetekende, die kon aannemen en de bal uit de lucht binnen kon volleren. 2-1! Niet veel later produceerde LoesBox een uitstekende diepe bal op Timpie die veel sneller was dan haar tegenstander en kon uithalen. Helaas spatte de kans uiteen op de lat, waar velen hem al telde. In de 60^e minuut werd Dorien gewisseld voor Ilse, die weer terug was van haar avontuur in het buitenland en deze week bij ons meedraaide alvorens zij later weer bij dames 1 zal aansluiten. Dat vonden wij natuurlijk helemaal niet vervelend, want Ilse zorgde voor de nodige acties en kansen. We moesten de bal ‘gewoon’ maar lekker hard diep geven, want zo vertelde ze zelf: ‘Ik ben altijd veel te snel’. In de 75^e minuut werd Ayleen gewisseld voor Tessa, die ook nog haar steentje kwam bijdragen aan deze wedstrijd. Inmiddels hadden we Hoevelaken wel onder controle, alleen bij een 2-1 stand ben je natuurlijk altijd bang dat ie toch nog aan de verkeerde kant in het netje valt. Gelukkig had Tessa al gedroomd dat zij vandaag ging scoren, en gelukkig voor ons was haar droom geen bedrog. In de 89^e minuut bracht zij dan ook het verlossende doelpunt op aangeven van Hans en besliste daarmee de wedstrijd in 3-1. Hoevelaken kon het daarna niet meer opbrengen om gevaarlijk te worden en daardoor was deze stand tevens de eindstand. Een lange dag op Ody met veel bier en vertier kon beginnen. In de kleedkamer wachtte ook een lekker ‘roze’ cake. Timpie ging ermee rond en een enkeling was zelfs in de veronderstelling dat deze door Timp zelf gebakken was. Het zal de euforische stemming wel zijn geweest.

Wat een feest. Onze overwinning betekent dat wij nu 4 punten voor staan op de directe concurrent Hoevelaken. Met nog maar 3 wedstrijden te gaan betekent dit dat wij zelfs nog een paar puntjes kunnen verspelen, hoewel wij dit natuurlijk niet van plan zijn. Volgende week wacht de uitwedstrijd bij VVOG. Als wij deze winnen, hopen we op 30 april het thuis tegen TOV te kunnen beslissen. Iedereen is dan ook van harte welkom om dit te komen aanschouwen! Want het is ons vandaag nog maar eens des te meer duidelijk geworden: WINNEN DOE JE SAMEN!

Opstelling: Elke; Fleur, Reinet, Linsey, Loesbox; Hans, LoesBert, Star, Ayleen (75’ Tessa); Timpie, Dorien (60’ Ilse).

AJL