Cookie beleid Odysseus'91

De website van Odysseus'91 is in technisch beheer van VoetbalAssist en gebruikt cookies. Hieronder de cookies waar we je toestemming voor nodig hebben. Lees ons cookiebeleid voor meer informatie.

Functionele cookies

Voor een goede werking van de website worden deze cookies altijd geplaatst.

Analytische cookies

Google analytics Toestaan Niet toestaan

Marketing cookies

Facebook Toestaan Niet toestaan

RVVH Da1 - Odyseus '91 Da1

RVVH Da1 - Odyseus '91 Da1

RVVH VR1

4 - 2

Odysseus '91 VR1

Competitie

Vrouwen zaterdag, VR1, Hoofdklasse A

Datum

13 december 2014 14:00

Scheidsrechter

Syed, A.

Accommodatie

Onbekend

Na het gebruikelijke gepuzzel om de auto’s rond te krijgen in een week met veel snotteraars, spuiters en wie weet waarom nog meer afwezig togen we alweer uitwaarts. Deze keer naar Ridderkerk. Een plaats die ons niet veel meer zegt dan, ehm, gewoon Ridderkerk waar we wel eens voetballen.  Ohja, wel een nare herinnering.  Onze liefste Bouser heeft op het bewuste veld bijna twee jaar geleden haar kruisband in tweeën gedeeld. Op een mooi nieuw kunstgras veld staat dezelfde Bouser gelukkig weer fris en stralend aan de start, samen met 10 anderen in een wat gewijzigde opstelling door de eerdergenoemde redenen. Riks droom kwam eindelijk uit: we startten we in een 433 opstelling. Aan de basiself waren Maud en Jetje toegevoegd. Maud, vorig jaar blessie wegens ook een kapotte kruisband, vertrouwd als centrumspits en Rode Draak – wat minder vertrouwd - op linkshalf. Dan de wedstrijd zelf.

 

Hoewel we er een soort van wel helemaal voor leken te willen gaan, zag dit er toch niet echt zo uit. De tactische zet om 433 te spelen pakte toch niet zo goed uit want Riks bronnen over het spelsysteem van de tegenstander bleken toch niet zo betrouwbaar. We kwamen vrij snel onder druk te staan met snelle en pittige speelsters van RVVH en continu oprukkende backs. We schoven snel een verdediger door naar voren (343) en hoopten op beter… Nouja, speltechnisch gebeurde niet veel anders. Wél maakten we tegen de verhouding in 1-0. Een mooie baby-crosspass van rechts naar links op Maud die koelbloedig van randje zestien over de keeper heen trapte.  Ze liet weer even zien waarom ze twee jaar achtereen topscoorder was. Daarnaast mochten we getuige zijn van een heus wegrennen met twee armen in de lucht. Je leest het goed. Diezelfde Maud die normaal  gesproken haar blijdschap weet uit te drukken in een gebald vuistje. Tja, eigenlijk bleef het spelbeeld daarna alsnog hetzelfde: Druk van RVVH met genoeg ruimte voor hen om het spel te kunnen verleggen en Ody die verzuimde zelf normaal te voetballen. Niet accuraat inpassen, duels verliezen, elkaar niet kunnen vinden,  geen goede veldbezetting, niet fel op de bal, het was er allemaal. Niet gek ook dat RVVH gelijkmaakte uit een – dat moet wel gezegd worden - wat flauw toegekende penalty (hands). Het spel dat zich voornamelijk afspeelde op het middenveld en bij onze verdediging leidde zowaar tot de tweede kans van de wedstrijd. Hopla: de bal belandde bij de tweede paal waar Ilse de sprint had ingezet en binnentikte. 1-2. Ubereffectief kunnen we wel zeggen. Goed, dat is iets om tevreden over te zijn. Maar we hebben helaas al meer dan eens bewezen dat onder druk voetballen (en daaronder uit komen) niet onze specialiteit is. Niet gek ook dat het nog voor rust 4-2 werd waaronder ook wel weer een pechgoal. Wat valt er nog te zeggen over de tweede helft? Eigenlijk niet veel meer dan dat er niet meer gescoord werd, het geloof bij de meesten weg was en vandaag RVVH de enige terechte winnaar was.

 

Dames 1, een bevlogen team met veel meningen, waar niets zomaar kan gebeuren zonder een gedegen en logische argumentatie, kon het in de kleedkamer niet eens worden over hetgeen dat zojuist was gebeurd. En belangrijker nog; hoe we de achterliggende problemen zouden gaan oplossen. Iets om samen over na te gaan denken in de komende winterstop. Eerst werd een ander probleem bevochten. Een bepaalde scene (spreek Engels uit) in ons eigen schattige U-town was ‘compleet ingestort’. Dit werd aan het begin van dit seizoen geconstateerd door de vrouw die op de hoogte moet zijn van elke lesbo van Utie, én grootste BT-Answiet-Pan-ganger die we hebben. Dus zij kon het weten. Na wekenlange voorbereiding werd via het station – bij elk bezoek weer onherkenbaar -  A-town aangedaan. Helaas ontbrekend in de gelederen een andere enorme (figuurlijk gezien) vrouwenliefhebber.  Een heuse toto,  een paal, Safari net als vroeger (oh nee, voor sommigen 2 jaar terug) en nog wat kilometers in de benen: And the rest is history.

 

LV

Delen

voeg je eigen gadgets toe aan deze pagina!