Odysseus '91 1 - DVSA 1

Odysseus simpelweg de bovenliggende partij

De heer Dresen zal zich even achter de oren krabben bij het lezen van deze uitslag. Bracht hij de vorige keer DVSA pas in de slotminuten op hun knieën met een welgemikt schot? Dit maal was het verhaal van de wedstrijd iets anders.

Rond half twaalf op Olympos, Bas druk in conclaaf met de  trainer. “Maar trainer, als ik gewoon meer doe, mag ik dan wel vanaf de eerste minuut meedoen?” De trainer wist al dat Dengue niet zou kunnen spelen, maar zoals het een goede motivator beaamt, wilde hij Bas met een goed gevoel de wedstrijd insturen. Dus hij vertelde Bas van zijn snode plan om Wietse te passeren om zo ‘de Dolle’ de kans te geven om zichzelf bewijzen. Dat Dengue niet kon spelen wegens een “teenblessure” werd pas later duidelijk, maar Bas ging desalniettemin met een goed gevoel de wedstrijd in.

Kwa lengte waren er verder weining veranderingen, Jesse nam weliswaar de plek in van de nieuwe parel in de heren 1 selectie, Jacco, qua lengte gingen we er ‘precies nul’ op vooruit. Nu maar hopen dat het voetballend wat beter zou gaan dan de vorige wedstrijd tegen Hercules.

Als vanouds had iedereen er weer zin, en na het zien van het excelleren van heren 2 begon het geloof te groeien dat het een mooie dag zou kunnen worden. Want als de zon niet schijnt, dan moet je zelf maar stralen.  

Shirtjes die weer heerlijk roken werden uit de tas gepakt, en eenieder was bezig een bijpassend ensemble samen te stellen van sokken van dezelfde groottes, en broekjes die niet té veel bloot weggeven.  ‘Piep’ de wasmachine gaat, maar voor mij geen reden om te stoppen met typen, ik kan wel multitasken.

Drie minuten in de wedstrijd, Odysseus oogt onwennig, en angstig, op de een of andere manier stonden we gelijk onder druk. En zoals vaker dit seizoen werd de 0-1 op het scorebord gezet met een fraai afstandschot. Loek zou er jaloers op geweest zijn. Donkere wolken pakten zich samen, en met deze wolken zakte de moed een klein beetje in de schoenen van de Odysseus helden, ´het zal toch niet weer´ werd er gedacht.

Maar Odysseus dacht, dit gaat vandaag niet gebeuren, en warempel de aanval werd gezocht. En paar kansjes kwamen er voor Odysseus, en een doelpuntje hing in de lucht. Ongeveer net als de keeper toch hij met een uiterste inspanning Gijs zijn lekkere schot keerde. Echter de bal kwam via de lat bij onze enige echte topscorer (die het predikaat onzichtbaarheid wel heel letterlijk nam de afgelopen wedstrijden) en die wist wel raad met zo´n buitenkansje. Deze niet al te makkelijke bal werd lekker door Joechoem in de touwen gevolleerd. 1-1. De 2-1 viel niet veel later daarna, Gertje passte op Chris, en die legde hem terug op Jesse. Wat voor veel spelers een bal op de borst was geweest moest door Jesse wel gekopt worden. Maar daarmee lanceerde hij Chris op prachtige wijze. Na 2 weken geleden de terreinknecht vermanend te hebben toegesproken over de hoeveelheid mollen, waren deze nu in geen velden of wegen te bekennen, niet stond de 2-1 in de weg, en zo geschiede; een droge knal in de rechterhoek.

Over de 3-1 kan een hele epiloog geschreven worden, over de souplesse van onze 10, of over het minder soepele verdedigen. Maar het bleef een ontzettend mooi goal. Uiteindelijk lagen zo’n 5 man (inclusief keeper) op de grond te kijken waar die bal eigenlijk was. Maar toen lag ie al in de touwen. Wel raar dat Jöbke geen gele kaart kreeg, want ik dacht toch echt dat hij iets uittrok. Zal zijn sportieve jasje wel zijn geweest.

Over de 2de helft zal ik kort zijn, het voetbal werd er niet beter op. Eigenlijk was DVSA als in de gehele wedstrijd onmachtig om het Odysseus lastig te maken. Het commentaar van de coach van DVSA was illustratief: “Jongens jullie moeten de rode shirts zoeken”. Ow, zag je sommige jongens denken.

Uit één van de spaarzame uitvallen van Odysseus liet Chris even zien dat niet alleen Jöbke in zestien gekke streken kan uithalen. Ook Chris speelde even met de verdediging alvorens simpel af te maken 4-1.

De 4-2 was even dubieus als bizar. Bij een soort van duel in de zestien schreeuwde de speler van DVSA behoorlijk hard, waarschijnlijk schrok de scheids hier zo van, dat hij een penalty gaf aan de bezoekers. Jorrit toucheerde deze inzet nog wel, maar het mocht niet baten, 4-2. De verdediging, onder leiding van Mark (die inderdaad op basis van de cijfers een veel betere laatste man is dan Wietse),  stond als een huis. ‘De Dolle’ heeft ook zeker zijn goede gevoel omgezet in een puike prestatie, Bas ‘deed meer’. Ook Rambocop deed wat hij moest doen, toen de niet onverdienstelijke spelende Molenaars gewisseld werd.

Iedereen geloofde het daarna wel, en dit was dan ook de eindstand. Deze dag hebben we later zien dat we wel met de kansen om kunnen gaan, en weinig weggeven. Dus hou dit vast, want het seizoen gaat nog wel even duren zoals het er nu uitziet. Ik heb nu al zin an de nacompetitie (of beheks ik het nu?).

H.M.