Odysseus '91 1 - Vliegdorp 1

Op de laatste dag van de maand februari moest Odysseus ’91 aantreden tegen het laaggeklasseerde Vliegdorp. Al wil dit in de 4e klasse G zaterdag weinig zeggen. Iedereen kan van iedereen winnen. Het is nog lang niet bepaald welk team aan het eind van het seizoen op de platte kar zal staan. Aangezien vorige week nog verloren werd moest er vandaag zeker gewonnen worden om aansluiting te houden met koploper Hercules. De voorbereiding was in ieder geval niet ideaal. Er waren veel afwezigen in verband met vakanties, blessures e.d. Er bleven uiteindelijk elf mensen van de H1-selectie over om aan de warming-up te beginnen. Dit werden er echter al snel tien, Rik Molenaars haakte geblesseerd af tijdens de warming-up. Gelukkig waren er wissels uit H2 voorhanden, die reeds een zware wedstrijd in de benen hadden. David Wenniger was de gelukkige die Rik Molenaars positie als linksbuiten mocht innemen.

De wedstrijd kon beginnen. Tja, wat zal ik erover zeggen? Er werden gelukkig geen kansen weggegeven. ‘En zolang je de nul houdt verlies je zeker niet’, aldus een bekende voetballer. Kansen werden sporadisch gecreëerd, dit houdt uiteraard ook verband met het feit dat veel posities anders als normaal werden bekleed. Uiteraard had Odysseus ’91 wel kansen om te scoren. Dit is namelijk elke wedstrijd het geval, maar helaas gaan we hier niet altijd even efficiënt mee om. De eerste helft was enigszins zoeken naar elkaar en af en toe leidde dit tot een goede aanval. Bij rust stond het nog steeds 0-0. Maar geen nood, want er was immers nog één hele helft te gaan. Na afloop bleek dat we zelfs nog langer dan een helft (lees: 59 min) de tijd hadden om de drie punten in de wacht te slepen.

De tweede helft begon goed. Er werden volop kansen gecreëerd. Alleen jammer genoeg ontbrak het vaak aan een laatste goede pass. Na pak en beet een kwartier in de 2e helft werd er na een vloeiende aanval dan toch gescoord. Na de bal goed van de ene naar de kant verplaatst te hebben was het Gijs Hobbelink die met een puike pass Jochem Schilders in stelling bracht. Schilders kopte de bal mooi achter de goed keepende doelman van Vliegdorp. Het welbekende Champions Leaguetune schalde als vanouds uit de speakers en het massaal opgekomen publiek ging volledig uit zijn dak. Nu was het zaak om de volgende treffer te maken zodat de wedstrijd in het slot kon worden gegooid. Echter, in plaats van door te drukken ging Odysseus ’91 achterover leunen. Vliegdorp merkte dat Odysseus ’91 niet in goeden doen was en rook zijn kans. Het was Vliegdorp die Odysseus ’91 verder achteruit drukte. Al moet gezegd worden dat dit tot weinig kansen leidde, op wat scrimmages voor de goal na. Het vervolg van de tweede helft bleef Odysseus strijden voor wat het waard was, hetgeen niet echt Odysseus-eigen is en hen ook weleens wordt verweten. Maar deze wedstrijd niet. Het was niet het voor de hand liggende Vliegdorp, maar Odysseus ’91 dat men hang- en vliegwerk de drie punten in eigen huis probeerde te houden. De pijp werd na verloop van tijd leger en leger en dit zorgde ervoor dat de ruimte die tijdens de vele uitbraken werd verkregen slecht werd benut. De vermoeidheid zorgde tevens ervoor dat op een normale manier ingooien er niet meer bij was en een aantal keren een gele kaart nodig was om de gevleugelde tegenstander af te stoppen. Na 14 minuten blessuretijd (!) kwam er dan toch een eind aan de wedstrijd. De overwinning was behaald met behulp van veel strijd. Er was ditmaal geen man of the match’. Het klinkt cliché, maar het was ditmaal het collectief dat voor de drie punten had gezorgd. Er werd misschien niet zo goed gevoetbald, maar de drie punten waren met behulp van strijdvoetbal in de wacht gesleept en het eerste biertje smaakte er niet minder lekker om (misschien wel lekkerder!). Voor volgende week hoop ik weer drie punten, alleen zal het spel dan wel iets beter moeten zijn.

Gegroet Jan Albers (a.k.a. Blue Eye)