Dames 4 na winterstop klaar voor voorjaarscompetitie

Odysseus '91 VR4

1 - 1

VSC VR1

Sacha Dalhuijsen

32'

Competitie

Dames 4 - 5e klasse D (najaar)

Datum

21 januari 2012 10:00

Accommodatie

Onbekend

Na een korte winterstop en een genadeloze oefenwedstrijd tegen dames 5, speelden we zaterdag onze laatste competitiewedstrijd van de eerste seizoenshelft. Het idee om dit jaar twee keer kampioen te worden is helaas gesneuveld. Alle pijlen op de voorjaarscompetitie dan maar. Die competitie wordt anders dan afgelopen half jaar.

We speelden tegen de dames van VSC, geen onbekenden van ons. In een bekerwedstrijd aan het begin van het seizoen verloren we met 0-2, maar dat was een goede wedstrijd. De zaterdagochtend was koud, nat en vroeg. En we hadden ook geen cornervlaggen! Sophie en Serieke hebben een speciaal matje met magneten aangeschaft in de vorm van een voetbalveld, om de tactische aanwijzingen visueel te kunnen onderbouwen. Dat bleek een goede stap: we begonnen sterk aan de wedstrijd. Met versterking van Sacha en Emma uit Dames 5 was het voorin even wennen, maar dat liep al snel heel lekker. Lieve stond linksvoor en heeft voor dit jaar een nieuw motto (zelf verzonnen!): ‘feller en scherper’. Anouk stond te shinen op het centrale middenveld en Annelies en Carolien fungeerden als brave adjudanten. Achterin stonden Jory, Tessa, Sandra en Marieke en in het doel onze nieuwe aanwinst Elsbeth!

Op een gegeven moment kregen we een vrije trap tegen, dichtbij het 16-meter-gebied en eigenlijk een directe doelkans. Iedereen had nog een beetje soep in de ogen, want de vrije trap werd snel genomen door de tegenstander en met een bizar gave kopbal van VSC ging die het net in. Nog geen twee minuten later gaf Annelies een assist op Sacha, die ‘m met een mooie boog in het net parkeerde. 1-1. Oef, saved by the invaller?

Na de rust ging het wat lastiger allemaal. De tegenstanders wisselden steeds van positie, en onze organisatie kon wel een interim manager gebruiken. Ik dacht de hele tijd aan het matje (dit gaat niet volgens het matje!), maar zelfs dat bood geen soelaas. We (nou ja, in elk geval ik) renden als kippen zonder koppen door het ganse veld om maar het eigen mannetje te bewaken. Er viel geen doelpunt meer, en dat was misschien maar goed ook. 1-1 olé olé.

Na de wedstrijd kwam nog één keer het matje tevoorschijn. Serieke merkte op dat de nabespreking kort zou zijn, omdat ze zich naar haar eigen training moest spoeden omdat ze heel langzaam is in omkleden, zoals wij allemaal wel weten. Waarop Carolien zich hardop afvroeg of dit ook gold voor het uitkleden. Wij bulderen, Serieke van haar apropos en de nabespreking vroegtijdig afgelopen. Typisch gevalletje "daar had je bij moeten zijn".