De leukste dag van de week
Odysseus '91 VR1 - UVV VR1
Waar de één zich vijf dagen lang bezig houdt met studie is de ander al bezig met haar grote mensen baan. Of het nou studie, stage of werk is, één ding hebben we allemaal gemeen, zaterdag is de dag waar we naar uitkijken. Even opladen of jezelf juist lekker laten gaan. Daar is ‘ie dan, DE ZATERDAG.
We beginnen de dag met een grote teug water en een lekker ontbijtje. In de middag wordt er gezamenlijk gesport en dan trappen we af. Stipt 17:30 vloeit het goudgeel uit de tap op Olympos, wat smaakt ‘ie lekker. Na een middag hard sporten is dit het recept tot plezier. De dames verzamelen zich stuk voor stuk en er wordt nog flink gediscussieerd over het sporten van vanmiddag. Een aantal geluksdrankjes later beginnen de spelletjes. Na precies één uur borrelen is de tweede kan op. Iedereen doet lekker wat die wil, er worden spelletjes gespeeld, bruin fruit staat op tafel en ik zie alleen maar blije gezichten. Dan is het tijd voor de eerste bak, Keeppien en Naan trappen af. Keeppien wint met twee vingers in haar neus. Amuserend. Dana heeft fomo en doet uit solidariteit ook een bak, ze kijkt daarna niet zo blij. Twee keer slikken en het gaat weer met haar. Het schijnt dat Snats trainer Rick in de broekzak heeft en eist ook een bak op. Dit wordt dan ook nageleefd.
Na twee uur intensief borrelen wordt de omgeving saai en wordt er besloten om de borrel voort te zetten in de Walden. Er worden meters bier besteld, gedronken en getrokken. Het ‘vrijkletsen’ uurtje is begonnen. Na al dat geklets zijn we moe en moeten we energie aanvullen. Het bruin fruit hebben ze niet hier, echt absurd. Er ontstaat nu een tweedeling in het team, we splitsen op en er wordt apart bij twee Turkse pizza winkels gegeten. De energievoorraad is weer bijgevuld en de dames verzamelen zich online in de groepsapp om te vragen waar de na-borrel van de na-borrel zal zijn. Er schijnt een leuke verjaardagsborrel op de IBB te zijn. We stappen op de stalen ros en fietsen richting de IBB. Hier worden de dansjes gewaagd en Shan stapt achter de DJ booth. De odyduifjes hebben het gezellig en er wordt tot laat gedanst, tot de muziek uitvalt. De duifjes zijn minder blij. Dan tot de grote verbazing komt Snatskia binnengelopen, in de ene hand een kapsalon en in de andere hand haar fiets van haar stuur. Dit verdwaalde duifje heeft haar nest weer gevonden. Ze gaat bij keeppien opschoot zitten en nemen om de beurt een hapje. Dan is het moment toch echt aangebroken, de leukste dag van de week zit er helaas weer op. De zaterdag is afgelopen. Nog 7 nachten slapen en dan mogen we weer!
En oh ja, we hadden dus gevoetbald, UVV heeft met een krappe 0-3 overwinning gewonnen. Maar ook hier zijn we optimistisch over, want wat is nou leuker dan nog langer kunnen voetballen in deze mooie lente tijd? #NACO
Xx BS
Joey moet een liedje zingen hi ha hoe
SCH '44 H1 - Odysseus '91 H1
Ondergetekende heeft vandaag weer de eer om het wedstrijdverslag te mogen schrijven, deze keer over de uitwedstrijd tegen SCH’44. Ik moet eerlijk wezen tegen jullie, toen de maand april begon had ik niet zoveel zin om dienst te hebben. Voorbeeld hiervan was afgelopen dinsdag, toen wij als dienst de bidons waren vergeten te vullen met water… Dan zit je er mentaal even doorheen, maar nogmaals excuus boys. Hydrateren tijdens de training is een goede voorbereiding naar zaterdag. En zeker naar een uitwedstrijd tegen SCH’44. Maar nu kom ik gelijk ook weer op de mooie kant van dienst hebben bij Ody. Ik ben een gezegend man, dat ik de kans krijg om na Elinkwijk ook het wedstrijdverslag tegen SCH te schrijven. Want man o man, wat was het mij een middagje/ avondje wel. Op de derde helft zal ik nog uitgebreid terug komen, maar deze keer start ik zoals gewoonlijk met (aanloop naar) de wedstrijd!
De ontdekkingsreis naar Harmelen begon voor velen rond een uurtje of een bij Utrecht Centraal. Daar vertrok om stipt 12.39 onze spelersbus Syntus Utrecht Streekbus 102 (Woerden via de Meern). Deze keer helaas geen Tolk achter het stuur, maar een van zijn collega’s. De eerste tekenen voor een speciale dag stonden al in de sterren geschreven, want ja de spelersbus zou stoppen bij halte Knorrenburg te Harmelen. Dat verklaarde weer waarom Kila een weekje naar Spanje ging en Serge eigen vervoer regelde. Je kan veel van hen vinden, maar het zijn geen knorren! Helaas bleek de halte Knorrenburg niet bij het sportcomplex te liggen, waardoor we een mooi blokje om mochten doen door Harmelen richting het sportcomplex. Vooral de enorm lange, rechte weg naar het sportcomplex in de regen was voor ons een pretje. Dit laat echter weer zien dat de studentjes van Odysseus niet van suiker zijn gemaakt. Enfin, eenmaal in de kantine zagen we dat het Karaoke party zou worden met “Crazy DJ” georganiseerd door de prachtige dames 1 van SCH (kusjes van de ondergetekende). Hier keken wij al reikhalzend naar uit, maar er stond eerst nog een wedstrijd op de planning! Na een korte warming-up was het vrij duidelijk voor ons. De wind en het veld zouden veel invloed kunnen hebben vandaag.
Zo begonnen wij om 14.30 stipt met de wedstrijd. In de basis de volgende namen (v.l.n.r.): Last dance Smeer, Simpie Spoelstra, Alex, Thijmen, PIMP, Djeroen, Pietje, Funky wintertime, Chrizzer, mister Sekou en Chubbs. Over de eerste helft kan ik niet zoveel zeggen. Beide kanten hadden paar kansjes, maar geen grote opgelegde kansen. Enige grote kans was uit een corner van Ody, waar een speler van SCH even een paars hart had en zo bijna in eigen goal scoorde. Helaas hield zijn teamgenoot de bal van de lijn. Ody speelde wel vrij secuur vanuit achter, helaas waren wij op de helft van SCH te onrustig en slordig. Zo gingen beide teams de kleedkamers opzoeken met een 0-0 tussenstand voor een enorm lekkere limo. Koppen bij elkaar en het credo was iets rustiger aan de bal proberen te zijn. De tweede helft was daarentegen vol vuurwerk. SCH kwam vroeg in de tweede helft op een 1-0 voorsprong met een discutabele goal. Onze legend Rosco (een goudeerlijke gozer naar mijn mening) vlagde voor buitenspel, maar de scheids wilde hier niks van horen.. Enorm balen voor ons, maar we moesten ons snel gaan herpakken. Dit ging vrij goed, we speelden vrij goed positiespel en kregen ook meer druk op de goal van SCH. Dit resulteerde een reuze kans van Chrizzer, die de keeper mooi omspeelde maar echter was er weer een verdediger van SCH die de bal van de lijn hield. Helaas ging het in de 70e minuut toch weer fout. De linksbuiten van SCH sneed naar binnen en schoot in de korte hoek van Smeer. Maar Ody blijft Ody en zo kwamen wij al snel weer op 1-2. Nu wel de Chrizzer, ecoute mon ami! Daarna toch weer een tegenslag toen in de 80e minuut de 1-3 werd gemaakt door SCH. Maar nogmaals Ody blijft Ody, zo maakten wij in de 90e minuut de 2-3 door de goed ingevallen Otto (gefeliciteerd met je debuut & goal). Helaas hadden wij niet genoeg tijd om het tij te keren en de scheidsrechter floot al snel na de 2-3 af. Zo zitten wij eigenlijk de laatste weken elke keer in dezelfde situatie. Als ploeg spelen we zeer gedecideerd en iedereen doet zijn uiterste best, helaas vallen de punten niet onze kant op. Erg frustrerend, maar ik heb alle vertrouwen in dat wij het seizoen mooi gaan afsluiten. Met onze inzet kunnen wij ver komen!
Maar goed, nu het leukste deel van het verslag. De derde helft van SCH’44. Zoals eerder vermeld in het begin was het karaoke party in de kantine. Wij keken hier enorm naar uit. Dus iedereen had snel gedoucht en verplaatste zich naar de kantine. Voordat je nog maar met je ogen kon knipperen stonden de eerste kannen op tafel. Zo konden de meeste nog even snel moed indrinken voor hun eerste nummertje. Het bal werd om 17.00 met vuurwerk geopend door de plaatselijke legend van Harmelen “Baco Bart”. Met velen nog het onbekende nummer “Drink rode wijn”. Maar wat alleen de echte grote namen kunnen, is het gevoel van het nummer kunnen overbrengen naar de leken. En ja, “Baco Bart” mag zich scharen in een illuster rijtje, want ondergetekende heeft nog steeds “Drink rode wijn” in zijn hoofd. Mijn dank is groot Bart, je zal altijd welkom wezen op ons sportcomplex Olympos. Na Bart, mochten de eerste van ons eindelijk een nummer zingen. Djeroen & Thijmen begonnen prachtig met een nummertje van Hazes. De basis is Hazes heren, chapeau! Daarna kwamen al snel Simpie Spoelstra & Simon B met het nummer “Zondag”. Het hele publiek ging mee in het nummer en de toon was gezet. Ody was hier niet voor hun plezier, ze waren hier om te presteren. Na paar bakkies bier en wat andere nummertjes van anderen begon ook de band tussen Ody heren 1 en SCH’44 dames 1 te bonden. Zij organiseerden het evenement. Zo waren zij super blij dat wij ook zo gezellig meededen. En van onze kant was dit meer dan normaal natuurlijk. Dames 1, jullie zijn stuk voor stuk toppers ;) Al snel ontstond er ook een innige vriendschap tussen Heren 1 en een van de selectiespelers van SCH. Good old Joey van Bemmel werd benoemd tot legend of the game in regio voetbal midden Nederland door de boys. Naast zijn aanwezigheid in het veld, bleek hij ook een mooie vent te zijn buiten het veld. Credo van hem: “Hebben je nog dorst? Doorzuipen dan gozers”. Joey, helaas ben je geen student anders hadden wij je graag bij ons in het team willen hebben. Hopelijk denk je ook nog soms aan ons. Ik denk het wel, want jij zei ook meerdere keren tegen ons dat wij legendes waren. Toch mooi hoe je als twee volslagen onbekenden binnen een korte tijd beste vrienden wordt. Sowieso wil ik een algemene shoutout doen naar de vereniging SCH. We hebben heel veel gratis kannen bier en lekkere bittergarnituur gekregen van allerlei mensen. Nogmaals dank daarvoor!
Maar goed, terug naar het karaoke repertoire. Rond 18.15 gingen we een groepsoptreden doen met het nummer “Zing met mij mee” van Gerard Joling. Dit was naar mijn idee het moment, waarin er niet meer gesproken werd van het Ody en SCH kamp. Door dit nummer werden wij allen een in de kantine. Het voelde alsof wij iedereen al jaren kenden. Het nummer werd met zoveel positiviteit en enthousiasme ontvangen door het publiek in de kantine. Als gevolg: weer meer bier en ook nog eens gratis shotjes. Helaas was het Jagermeister, maar dat mocht de pret niet drukken. Hierdoor kwamen wij in een soort vicieuze cirkel terecht. Meer drank betekende meer nummers en meer nummers betekende meer drank. Niet dat dit erg was hoor. Het volgende nummer stond zo alweer in de wacht. Deze keer weer een groepsoptreden van het sterrenensemble: “Sweet Caroline” van Neil Diamond. Het nummer werd aangestuurd door onze eigen professionele zanger Mauro. Zo voelden wij ons even de Ody band, wat een heerlijk gevoel was. Na paar optredens werd onze stage performance ook een stuk beter. Zo besloten wij om bij dit nummer te gaan stage diven. Helaas moesten wij als publiek fungeren, maar zo zie je maar weer dat wij van alle markten thuis zijn. Meerdere mannen sprongen van het podium en werden opgevangen door onze eigen crew. Wat een performance! Simpie dacht echter dat dit nog niet genoeg was. Hij wilde de performance nog wat groter maken. Zo kwam hij met het meesterlijke idee om met zijn broek op de enkels te stagediven. Daar stond hij dan in zijn onderbroekje op een podium rond 19.00 in de kantine in Harmelen. Helaas werd het een beetje stil in de zaal en hoorde ik hem nog zachtjes zeggen “Ik schaam mij diep voor dit moment”.
Tussen de nummers door gebeurde er ook nog genoeg. Piet en Mauro waren op rizz-tour met de het videoclip van Funky Wintertimes. Dit ging erg goed, want de band met Dames 1 werd zo nog een stuk sterker. Zij waren nu wel benieuwd of de zwoele, mysterieuze Mauro daadwerkelijk ook kon zingen. Daarnaast had shagger Tolkie nog hoge nood, helaas voor hem had hij weer pech. Het wc papier was op…. Gelukkig kan je binnen het team altijd op een persoon rekenen. Chrizz came to rescue. Weer een heldendaad van onze linksbuiten. Na de nummer 2 van Tolkie gingen we ook nog even op de foto met Joey met op de achtergrond een foto van Joey. Een prachtig plaatje! Zo vloog de tijd voorbij en werd het toch ook wel weer tijd voor een nummertje. Deze keer een collab tussen Ody Heren 1 en SCH Dames 1 met het nummer “Het is een nacht” van Guus Meeuwis. Het was een prachtig duet tussen de twee teams en de gezelligheid zat er enorm in. Daarna werd nog het franse nummer “Ramenez la coupe a la maison” gezongen. Chrizz was al naar huis, maar gelukkig werd hij nog ingebeld om even mee te kunnen zingen. Chrizz is Frankrijk en Frankrijk is Chrizz. Na een paar minder verstaanbare nummers (het bier ging wel heel goed werken bij sommige) werd het idee van Heren 1 om toch een begin te maken aan hun afscheidstournee. De koppen werden bij elkaar gestoken en besproken wat we nog graag wilden. De uitkomst was een nummer zingen met Joey en daarna nog afsluiten met “Perfect” van Ed Sheeran. Het eerste ging met veel moeite. Joey moest uit de dart ruimte gehaald worden en hij had er eerst niet zoveel zin in. Gelukkig werd het oeroude gezang “Joey moet een liedje zingen hi ha ho” ingezet en na wikken en wegen kwam hij toch met ons het podium op. Gelukkig kende hij maar een nummer, dus de keus was snel gemaakt. Na weer een prachtig duet tussen Ody en SCH werd het toch echt tijd om richting huis te gaan. We hadden namelijk nog een lange busrit te wachten staan naar Utrecht Centraal. Zo werd Struuk om 20.15 omgeroepen om “Perfect” van Ed Sheeran te zingen. Helaas is onze leider er nog niet, maar in gedachten was hij met ons. Zo gingen wij gebroederlijk met onze armen om elkaar staan en zitten. Ik kan zeggen dat er wat magisch was op dat moment. Ondergetekende zag zelfs paar traantjes in het publiek. Helaas werd de afscheidsspeech van ons niet geaccepteerd door de kantine. Ody moest volgens iedereen nog blijven. Toen Dames 1 aangaf dat zij hoogstpersoonlijk ons op de fiets naar het busstation zouden brengen als wij zouden blijven, was de keus makkelijk gemaakt. Ody bleef nog even! Wij zijn ook weer niet de moeilijkste.. Een klein groepje vertrok toch alvast, maar veel bleven er toch nog hangen. Zo bleef het gezellig tot 9 uur en werden de Ody mannen netjes door de vrouwen afgezet bij het busstation. Zo werd ook nog de deal gemaakt dat we uit zouden gaan in de Nieuwe Dikke Dries. Helaas werden later op de avond nog paar strijders geweigerd bij dit cafe door een boze kale security guy. Zal je maar net weer zien… Zo scheden de wegen van Ody en SCH.
Terugblikkend op de dag kan ik zeggen dat dit de mooiste uitwedstrijd van het seizoen was. De combi Ody en SCH bleek goud te zijn. Dit kwam ook terug uit de reacties van de mensen van SCH. Zij vonden Ody kennelijk het leukste uitspelende ploeg die bij hun op bezoek zijn geweest. Dit is alleen maar mooi om te horen. Zo gunnen wij SCH zeker het kampioenschap, maar zouden wij jullie wel gaan missen volgend jaar. Want iedereen zou tekenen om deze avond volgend jaar nog een keer over te doen! SCH bedankt voor de gastvrijheid.
AK
