Een heerlijke middag op Sportpark Olympos
Odysseus '91 H1 - JSV Nieuwegein H1
Zaterdag 2 maart. Op deze zonnige middag verzamelde Het Vlaggenschip zich bij de blokhut om zo nog een glimp op te vangen van het tweede. Met Smeer op de kist, Thijmen achterin en Gijs op het middenveld wisten zij een punt te pakken tegen Loosdrecht. Eén punt, daar zouden de paarse helden vandaag absoluut niet voor tekenen. Op bezoek kwam namelijk JSV Nieuwegein en het gevoel overheerste nog altijd dat we daar eerder dit seizoen nooit punten hadden mogen laten liggen. Aan de bak dus.
In de kleedkamer stelde de trainer ons aan de kaak dat we, gezien het slechte voetbal onder zijn hoede, eigenlijk helemaal niet zo goed kunnen voetballen. Deze uitspraak konden we als team rechtzetten wanneer we vandaag gingen bewijzen dat we simpelweg “mooi-weer-voetballers” zijn. Persoonlijk moet ik toegeven dat ik voetballen met mooi weer wel lekker vind: zit wat in dus.
Met mooi weer komen ook de beste paarden van stal. Zo wist Kila vrijdagnacht de sierpaarden van zijn clubhuis te overtuigen om af te reizen naar Sportpark Olympos én ook Simon zorgde voor vrouwelijk schoon aan de lijn. Grote klasse mannen.
Dan de wedstrijd. Om 15:15 stipt stonden de volgende mannen klaar om te starten aan de wedstrijd, v.a.n.v. v.l.n.r.: Junior, Struuk, De Visionair, Pim, Glad, Alex, Tolk, Piet, Chris en Kila. Op de bank mochten plaatsnemen: Ronnie, Thijmen, International Jeroen & Jochum. De scheids besloot, zonder ook maar één keer z’n fluit te hebben aangeraakt, al z’n eigen wedstrijd te fluiten. Het thuisteam en haar gasten mochten namelijk eerst nog 20 minuten wachten op de scheids. Het excuus was een shirt dat nog aan moest.
Daar was dan eindelijk het startsein. Over de eerste 20 minuten kunnen we kort zijn. Het opbouwen kwam niet van de grond en JSV werd een aantal keer flink gevaarlijk over links in de counter. Uiteindelijk resulteerde dit ook in een 0-1 voorsprong voor de heren uit Nieuwegein. Dit bracht de paarse helden niet van hun stuk. Sterker nog, het was Chris die de gelijkmaker maakte door de bal vakkundig over de keeper te wippen. Het voetbal werd steeds beter en Ody zette dit om in een aantal kansen. In de 38ste minuut was het raak vanuit een corner. Na goed doorkoppen kwam de bal voor de voeten van Kila. 1 en 1 = 2. Met een voorsprong zochten we de kleedkamer op. Hier werd het goede spel geprezen, maar die laatste bal moest beter.
In de tweede helft werd het een waar gevecht. JSV kwam sterk uit de kleedkamer, waardoor er voor elke bal werd gevochten. Dit resulteerde in kansen voor beide ploegen. Boris redde Ody nog een paar keer sterk. Met nog een dikke 20 minuten op de klok werden de 3 J’s gebracht. De wedstrijd werd uiteindelijk gewonnen door Ody op uithoudingsvermogen en ja, een goede laatste bal. Op aangeven van Kila mocht ondertekende weer eens aanleggen voor een goaltje en schoof de bal onder de keeper door. Met een 3-1 voorsprong op het scoreboard en inmiddels kwart voor 6 floot de scheids dan eindelijk af.
Een verdiende 3 punten liet het bier goed smaken op Olympos, voor de meesten dan. Zo moest de Visionair ons al vroeg verlaten voor een datediner van D4. Er was duidelijk van zijn gezicht af te lezen dat hij er erg veel zin in had. Zo veel zin, dat hij in de kleedkamer vergat zijn shirtje binnenstebuiten uit te doen. Hopelijk heeft de avond zich uitbetaald Siem.
Dinsdagavond reizen we af naar Delta Sports, waar we de resterende 35 minuten van de gestaakte wedstrijd afleggen. Met een 2-1 achterstand zullen we er weer met z’n allen vol voor moeten gaan. Kila, al even tussen neus en lippen door gezegd, maar nu op papier: mocht je er twee inleggen, dan trakteer ik je diezelfde dinsdagavond nog op een menu naar keuze bij restaurant de twee gouden bogen.
Foto: *Shirt met rugnummer 3 op de grond*
Figuur 1. Bewijslast Artikel 7.3.n.
J.J.
Ik heb slaap tekort want ik slaap te kort
Rivierwijkers VR1 – Odysseus ’91 VR1
In de vroege ochtend uurtjes, onder een semi warm zonnetje (de zon is in Nederland als het lampje van de ijskast), stapt Trainer Rick met slechts twee uur slaap het veld op. Langs de lijn stonden ook wat pottenkijkers (soort van letterlijk en figuurlijk snap je…) UVV, IJsselmeervogels, en De Meern, om ons eens goed in de gaten te houden. Dit legt de lat wel een stukje hoger want de duifjes willen graag laten zien dat zij terecht koploper in de competitie zijn.
Bij de aftrap bleef iedereen kalm, geen gekke sprongen en geen risico’s nemen zoals van tevoren was besproken. Uiteraard neemt Shan dit met een korreltje zout en besluit meteen het fratsenboekje open te trekken, door de bal met haar gehele arm te omhelzen, wat resulteerde in vrije trap. Gelukkig was deze ongevaarlijk en kon Ody daarna rustig en geduldig rond tikken.
In de tussentijd heeft Til voor Rick een koffietje, bakkie pleur, sap van god of ook wel een white lotus (vraag maar aan Shan) gehaald. We kunnen gerust zeggen dat dit een life saver is voor Rick, want de wedstrijd kabbelt rustig voort en zowel de duifjes op het veld als die ernaast worden een beetje in slaap gesust. Langzaamaan beginnen beide partijen wakker te worden en warmt de wedstrijd een beetje op na wat venijnige overtredingen van Riwi. Shan en Lau krijgen ook de aanwijzing om van positie te wisselen in de hoop de wedstrijd wat op te schudden.
Dit lijkt wel te helpen want het lukt de duifjes een aantal aanvallen op te zetten die leiden tot meerdere hoekschoppen en schoten op het goal van de tegenstander. Berber krijgt de bal bij de tweede paal maar komt helaas een metertje te kort en Lau schiet de bal net over het doel vanaf 16 meter. Er volgen enkele gevaarlijke steekballen en pogingen van Ody, waarbij Cato in de opzet van de aanval de bal veroverde met een sliding en Berbs op de keeper schoot. De highlight van de eerste helft moet toch wel het avontuur van de scheidsrechter zijn, die een klimtocht over had om de bal (zelf notabene!) op te halen achter het hek. Na een aantal spannende momenten en een vrije trap van Cato die net over vliegt klinkt het rustsignaal. Het staat helaas nog steeds 0-0.
De tweede helft begon met Linda die het veld verliet voor Imre, en Lau die verschoof naar de 6/8 positie. Riwi kwam fel uit de startblokken, maar Ody wist gelukkig ook de druk op te voeren met onder andere een solo actie van Berber en een aantal actieve pogingen op doel. "Slaap is voor later," grapt Rick, terwijl Ody bleef drukken met onder andere een schot van Berber en enkele corners die helaas niet het gewenste resultaat brachten. Het spel werd feller, Ody bleef geduldig, en dat werd beloond want uiteindelijk wist Imre de 0-1 op het scorebord te zetten. Je kunt de opluchting bij de duifjes bijna proeven, en ze beginnen vertrouwen uit te stralen en gaan een stuk beter voetballen. In de slotfase van de wedstrijd is Ody ook nauwelijks op eigen helft te vinden (KeepPien is daarom ook maar ergens madeliefjes gaan plukken tegen de verveling). Shan wordt in de laatste minuut ook nog eens even flink doormidden gezaagd (dan voel je dat je leeft), maar Ody weet het hoofd koel te houden en de wedstrijd rustig uit te spelen en de overwinning over de grens te trekken. Zo eindigde de dag met een glimlach, slaaptekort of niet, Ody trok aan het langste eind. En Rick? Die ging vast en zeker dromen over koffie en overwinningen.
LB
