DVSU H1 – Odysseus '91 H1
27 januari, de dag dat planetoïde BU 2023 op een afstand van 3.600km boven het aardoppervlak de aarde passeert, de dag dat RTL 4 voor de 26e keer De Vrienden van Amstel Live uitzendt. Maar vooral de dag dat de paarshemden weer mogen laten zien waarom ze een jaar of 20/30 in het wiegetje gelegd zijn. Sportpark Lunetten is ditmaal het toneel waar naar alle waarschijnlijkheid zeer verdient, of geheel onterecht niet de punten naar Olympos genomen worden. Chris heeft voor zijn eerste competitiewedstrijd in dienstverband de volgende namen als uitverkorenen aangesteld: (v.a.n.v.v.l.n.r.)
Boor, Juun, Siem, Nemjiht, Joch, Glad, Akka, Piet, Chris, Kila en Ronnie
Het zonnetje scheen, de kou bleef te bedwingen en de regen ongezien. Al met al zeer geschikte omstandigheden voor een prachtige voetbalmiddag. De mannen beginnen de wedstrijd aanvallend op zoek naar die vroege comfortabele voorsprong. Hoewel de tegenstoot zo nu en dan enig gevaar oplevert, blijft de drive naar voren het spel glans geven. Kansen ontstaan en het idee dat de 0-1 niet lang meer op zich zal laten wachten groeit. Tot de Bas Nijhuis van de amateurvelden de bal op een meter of 20 van het doel van DVSU legt. Door de kwaliteit van de plek van deze vrije trap ontstaat er even onenigheid over wie deze bal tegen de touwen zal knallen. Uiteindelijk gaan zowel Kila als Juun achter de bal staan. Het zal gegaan zijn om wie het fluitje van de scheids als eerst hoorde wie het de innerlijke Beckham in zich los kon laten. En wat mogen we blij zijn dat Kila weer scherp als altijd was. De combinatie van het venijn in de stuit en het raken van de binnenkant van de paal liet de keeper van DVSU praktisch kansloos. 0-1 Ody, in de tas zou je zeggen. Maar wie eerder wedstrijden van de heren heeft meegemaakt weet dat het nog eens kan gaan spoken. Het aanvallende spel bleef het devies, Chris bleef de loopacties maken en de vlag van de grens bleef gehesen worden. Bij vlagen goed spel laten zien, de overhand gehad in het grootste gedeelte van de wedstrijd en laten zien wat voor bikkels dit paarse shirt aan kunnen trekken. In het bijzonder Chubbs die een minuut of 15 klagend rondliep dat lopen niet helemaal meer ging. Helaas waren de wissels op en wilde de beste man de anderen niet met 10 op het veld laten staan, ware klasse. De pijn werd zelfs na het zittend douchen niet minder en toen bleek dat de wonderklauwen van Rene niks meer konden betekenen is er besloten naar het ziekenhuis te gaan. Eindstand 🡪 het 5e middenvoetsbeentje is gebroken dus zullen we het de aankomende 8 weken zonder deze soldaat moeten doen. Verder is er niks meer te bespreken over de pot en gaat de blik uit naar aankomende dinsdag waar PVCV met knikkende knieën kan laten zien of ze het kunnen op een koude, regenachtige dag op het veld naast de blokhut.
