Neemt Dames 6 een reuzenstap richting het kampioenschap?

Een week na de klinkende overwinning op het eerste van Focus, de nummer negen van de competitie, stond afgelopen zaterdag een echte kraker op het programma. Bij een late uitwedstrijd op sportpark Koningsweg stonden de nummers één – Odysseus D6 – en twee – Rivierwijkers D3 – tegenover elkaar. Een paar scenario’s waren denkbaar… Bij verlies zou het puntenverschil teruggebracht worden naar zes en de spanning in de competitie enigszins terugkeren; bij winst zou dames 6 over twee weken haar kampioenswedstrijd spelen; en bij gelijkspel? Daar werd niet aan gedacht. 

Met gezonde spanning kwamen de Odysseanen aan bij de Wijkers, om vervolgens met volle focus de kleedkamer in te gaan. Onverhoopt was de spanning in de kleedkamer meteen voelbaar, want met de vaste DJ op wintersport, had niemand eraan gedacht dat er weleens een akelige stilte zou kunnen vallen… Gelukkig haalde trainer Freek iedereen met bemoedigende woorden uit de geladenheid van het moment en bracht de afwezigheid van Snollebollekes ons was extra tijd om de spieren op te warmen. 

Hoewel iedereen ruim op tijd klaar stonden om de warming-up te starten, was het sportcomplex daar nog niet geheel op voorbereid, waardoor de eerste ballen op het kleine grasveldje, omringd door betegelde ondergrond, rolden. Wonderbaarlijk ongeschonden uit de warming-up werden nog wat ballen op de goal geramd, de wind uitvoerig geanalyseerd en uitgekeken naar een scheidsrechter. Toen de man met de fluit zijn aantreden maakte, kon de wedstrijd dan eindelijk, zo’n tien minuten later, beginnen.

Meteen was de wederzijdse motivatie voelbaar: aan inzet bij beide kanten geen gebrek en de bal ging snel rond, maar de grote kansen bleven nog uit. Na ruim twintig minuten was het dan toch raak, ondergetekende kreeg een perfecte bal aangespeeld van linksbuiten Emma, en zorgde voor een voorsprong. 0-1! Vijf minuten later hing de vlag er toch weer geheel anders bij, de superspits van Wijkers schoot van twintig meter op de goal… Die zal toch wel over gaan? Niet dus. Tess – en eigenlijk iedereen – werd verbijsterd door een bal die op miraculeuze wijze de kruising in krulde. 

Op naar de tweede helft dan. Beide teams bleven gevaarlijk en helaas was het de thuisploeg die daar in deze helft als eerste van profiteerde. 2-1. Met nog genoeg tijd op de klok motiveerde dat de dames 6’er des te meer om de aanval in te zetten. Merel beloonde dat met een doelpunt uit een prachtig afstandsschot van de linkerflank, dus was de spanning weer volledig terug in de wedstrijd! De minuten tikte weg en even leek het erop dat in deze beladen wedstrijd de punten toch nog gedeeld zouden worden. Helaas verzilverde de Wijkers-spits haar wedstrijd een minuut voor tijd met een hattrick, tegen deze aanval was Ody niet opgewassen. De scheids gunde ons nog een laatste corner, waarvoor Tess nog een sprintje uit haar doel inzette, maar het mocht niet baten. 

Verslagen door vermoeidheid hoorde we het laatste fluitsignaal aan en dropen we af richting de dugout, waar ondanks het verdriet geen bedrukte sfeer hing. Het was een spannende wedstrijd, we hadden gestreden, goed gespeeld, helaas, maar nu tijd voor kannen speciaalbier en op naar volgende week!