Parijs is nog ver

Jonathan VR1

4 - 1

Odysseus '91 VR3

Anouck Bahnerth

Assist: Eva Graveland

Competitie

3e klasse C

Datum

28 oktober 2023 12:30

Scheidsrechter

S. Roos

Accommodatie

Sportpark Achter 't Slot
Hernhuttersingel 1
3703DX
ZEIST
tel. 030-6924583

Zaterdag 28 oktober was het, na een week rust, weer tijd om de paars witte outfit aan te trekken en de eerste punten van het seizoen te pakken. Iets na elven vertrok het peloton onder leiding van meesterknecht Martijn richting voetbalvereniging Jonathan. De kopgroep had al snel door waar ze heen moest en demarreerde in de laatste tien minuten dan ook aanzienlijk. Om 11.30 vond de etappe haar einde in het altijd mooie, maar winderige, Zeist.

Wat achtergrond informatie over Zeist: in januari 2023 telde de gemeente 66.612 inwoners, bijna de helft is hoogopgeleid, meer dan de helft is ongehuwd en de gemiddelde woningwaarde ligt rond de €440.000, zo’n €123.000 boven het gemiddelde in Nederland. Tevens is die €440.000 ook bijna het bedrag wat een renner krijgt als hij de Tour de France wint, nog even door oefenen dus en wie weet is iemand uit de kopgroep volgend jaar wel in het bezit van een prachtig stulpje in het mooie Zeist. Maar goed, we dwalen af. Wat ik probeer duidelijk te maken is dat Zeist algemeen gezien een welvarende gemeente is. Ook met het gemiddelde inkomen per persoon zit Zeist op €2500 euro meer dan de gemiddelde Nederlander.

Je zou dus denken dat alles goed geregeld is bij Jonathan, maar niets is minder waar. Bij het betreden van de kleedkamer wordt ons al snel duidelijk dat we het moeten doen met een kleine, koude kleedkamer die volgens mij gebouwd is met stenen uit 1903(het jaar waarin voor het eerste de Tour de France gehouden werd). Daarnaast kwam ook nog het slechte nieuws boven water dat Hannah haar schoenen was vergeten, wat haar een kan en haar nieuwe bijnaam Hannah Kannahopleverde.

Na een goede bespreking werden de waardevolle spullen in de tas van Eva gedumpt om die mee te nemen naar het veld omdat de kleedkamer niet op slot kon(nog meer armoede!!) en maakte het peloton zich op voor een nieuwe etappe.

Martijn zette de ploeg nog één keer op scherp omdat hij vond dat er nog een beetje een ‘schoenen vergeten vibe’ hing en toen kon de wedstrijd beginnen. Met vlagen werd er goed gespeeld en er volgden kansjes over en weer. Na vijfendertig minuten kreeg de tegenstander een vrije trap op 20 meter van de goal wat resulteerde in een tegendoelpunt, maar we lieten de koppies niet hangen! Vijf minuten later werden er ook maar eens cornervlaggen aan het veld toegevoegd. Deze ontbraken tot dus toe en zorgde ervoor dat wij eerder een onterechte corner tegen kregen omdat de scheids vond ‘dat we anders maar gewoon cornervlaggen hadden moeten regelen’. Ik wist niet dat cornervlaggen ook op het lijstje staan naast sokken, scheenbeschermers, banaan, dextro en handdoek maar ik zal het onthouden.

In de rust zette Martijn de ploeg op scherp en werd er benoemd dat als we 2-0 achter zouden komen, we gewoon rustig door moesten gaan en de 2-1 snel zou volgen. En zo geschiedde. Drie minuten na rust werd zo’n zelfde vrije trap genomen en kwamen we 2-0 achter, maar niet veel later maakte Anouck een echte spitsengoal op aangeven van Eva en stond het alweer 2-1.

Wat daarna gebeurde kan ik het beste duiden met een wielrenmetafoor. Soms gebeurt het dat je een prima rit rijdt, en aardig op koers ligt voor een steady 3e plek. De bergetappe gaat je goed af en de benen voelen moe maar goed aan. Het enige waar je geen rekening mee hebt gehouden is dat je de afdaling niet moet onderschatten. Één keer niet opletten en je stuurt zo de berm in en kukelt 2 meter naar beneden, schaafwond op je been en die derde plek kan je wel vergeten.

Die stuurfout overkwam Dames 3 ook en al snel stond de eindstand van 4-1 op het scorebord. Onszelf belonen doen we nog niet, maar gelukkig is Parijs nog ver.