DOS verovert ook Den Eemsche Dijck

Na een reeks testvaarten met wisselvallig succes, was het dan eindelijk zo ver. De DOS werd voor het eerst officieel te water gelaten om de strijd om de woeste zee en eeuwige roem aan te gaan met schepen uit omliggende gebieden. De bemanning was compleet, zorgvuldig samengesteld door de bewindhebbers van de vereniging. Het is gebruikelijk dat de bewindhebbers kooplieden en schippers voordragen. Na een succesvol jaar aan boord van de DOS, waar door middel van strijdlust en goede aanvalstactieken het ene naar het andere schip aan de zegekar werd geregen, was de keuze wederom gevallen op Caspar, Sietske en Britt. Logisch natuurlijk. Tycho mocht het weer een jaartje op het dek proberen, iemand moet immers de zware kisten aan boord tillen. De rest van de bemanning wordt doorgaans samengesteld door de schippers, men kende zodoende de bekwaamheid van de bemanning. Nadat de laatste knopen waren doorgehakt over wie er wel en niet werden meegenomen op de reis kon het schip vertrekken. Duiven en kinderen stonden aan de kant te zwaaien naar hun geliefde helden, niet wetende of zij ooit nog zouden terugkeren. De volgende namen mochten het schip verdedigen namens Odysseus (v.a.n.v.v.l.n.r.): Marcos – Otto, Nick, Jappie, Didier – Juul ©, Pieter, Mauro – Lukas, Riis, Ingmar. Onder de scheepsjongens werd nog even geloot om te bepalen wie er met de vlag mocht zwaaien.

Dageraad breekt aan op de zaterdagmorgen. Er hangt een gespannen sfeer aan boord. Er hangt een dichte mist op zee, we varen voorzichtig. Kapitein Juul, pas net in functie geheven, kijkt zorgelijk. Het kompas werkt niet naar behoren. Dennis, een jongen uit het noorden van het koninkrijk, was opperstuurman[1] aan boord van de DOS. Dennis wou maar al te graag mee aan boord, weg uit het Hoge Noorden. Om aan boord te komen had hij verteld dat hij wel zo’n kompas in elkaar kon schroeven. Dat bleek niet helemaal het geval. De bemanning van de DOS schrikt op, er wordt geschreeuwd vanuit het kraaiennest! Het zijn de kraaien, Nick en Ysbrandus, die ginds een schip voor anker zagen liggen. Het is Den Eemsche Dijck, een schip dat doorgaans niet de meest waardevolle goederen aan boord heeft. Toch is het belangrijk om ook Den Eemsche Dijck uit de weg te ruimen, voordat de titelkoers van DOS verdere averij oploopt na het gelijkspel tegen Aalschmeer. ‘’Mannen, naar het dek! En stof die kanonnen af!’’ bulderde Kapitein Juul. De eerste aanvallen werden uitgevoerd, maar zo soepel liep het allemaal nog niet. De mannen van Den Eemsche Dijck hadden door dat DOS snel wou toeslaan en zette alles op alles om het schip te behouden. De kanonschoten van beide kanten leken eerder op losse flodders en Odysseus had het maar lastig met de aangepaste opstelling van Den Eemsche Dijck. Toen deed zich daar, als donderslag bij heldere hemel, een buitenkansje voor. Kapitein Juul gooide het roer om en voer vlak langs Den Eemsche Dijck. Snel de loopplank uitgooien en enteren maar! Matroos Lukas werd naar voren geroepen om deze klus uit te voeren, hij had immers al enige ervaring met de plank. Eén… Twee… Drie…. Mis! Een buitenkansje gemist en de mannen van de DOS mochten verder ploeteren.

Er werd verzameld in de kombuis voor wat rum en een preek van bovenaf. De bemanning zou geduldig moeten blijven en het aanvalsplan werd nog wat aangescherpt. Den Eemsche Dijck lag voor het grijpen en grijpen zouden we haar! Vol goede moed voer het paarsgekleurde oorlogsschip terug richting Den Eemsche Dijck. Ze waren nog niet in de buurt of er vloog, onverwachts, een kanonskogel in de boeg van de DOS; 0-1. Alle hens aan dek voor de paarshemden, voor wie de overwinning opeens erg ver weg leek. De moed zonk de bemanning langzaam in de schoenen, toen Kapitein Juul plots het roer omgooide. ‘’Geef mij die loopplank, ik doe het zelf wel!’’ riep hij nog. Een snelle manoeuvre over bakboord, even mikken en raak! Kapitein Juul trok de stand weer gelijk en de mannen van de DOS stormden aan boord van Den Eemsche Dijck. De twee schepen lagen nu tegen elkaar aan en de zwaarden werden getrokken. Het was niet veel later wanneer de paarshemden, na een ingestudeerde aanval, door de defensie van de tegenstander drongen. Weer was het Kapitein Juul die een rake klap uitdeelde, 2-1! De mannen van de DOS kregen vleugels en wisten dat ze snel nog eens moesten toeslaan, wilden ze de overwinning pakken. De mannen van Den Eemsche Dijck zagen de volgende aanval al aankomen en, ja hoor, ook deze was raak. Kapitein Juul brak door de verdediging en gooide de kapitein van Den Eemsche Dijck overboord. Het stond 3-1 voor Odysseus en de paarse vlag werd al gehesen op het vijandige schip. Matroos Lukas mocht de genadeklap uitdelen om zo vervolgens toch een oog dicht te kunnen doen wanneer hij weer in zijn bedstee kroop. 4-1 voor de mannen van Olympos, Den Eemsche Dijck kleurt paars en hattrick voor onze Kapitein. Al met al een goed einde aan een hectisch gevecht, met speciale aandacht voor konstabelsmaat Stijve die het nog voor elkaar wist te krijgen met één gele kaart direct geschorst te worden voor de volgende wedstrijd. Hulde!

Terug naar de haven om ons voor te bereiden op de avond, waar de groenste scheepsjongens zich mochten bewijzen om volwaardig lid te worden van Heren DOS. Mannen, gefeliciteerd! Tot in het holst van de nacht werd er gezocht naar zeemeerminnen en waternymfen, terwijl het gerstenat rijkelijk door de herberg op het Janskerkhof vloeide. Het wordt een drukke week voor de provoostcommissie[2], waar ongetwijfeld veel (halve) kannetjes geïnd zullen worden. Met de wind in de zeilen vaart DOS door naar de volgende tegenstander, op de verraderlijke zee bij Loosdrecht.

Tot de volgende keer bij weer een nieuw avontuur!

[1] De opperstuurman draagt verantwoordelijkheid voor de navigatie aan boord.

[2] De provoost handhaafde orde en tucht aan boord. Misdadigers moest hij opsluiten en van water en brood voorzien. Iedere avond sloeg hij met zijn "gerecht" of provooststok op de grote mast om de bemanning op de regels te wijzen.