Bepakt met fietsen, koffers en tassen reisden we vrijdag 1 augustus in de trein naar Rotterdam, op naar ons tweede Europees Studentenkampioenschap. Na een 5e plaats en de Fair Play Cup in 2012 (Córdoba, Spanje) was het nu tijd om ons ‘thuislandvoordeel’ optimaal te gaan benutten, en mee te strijden om de bovenste plekken. In een van onze twee appartementjes werd een heuse woonkamer ingericht voor teamvergaderingen over tactiek, corners, opstellingen, en natuurlijk ook voor de gezelligheid.
We waren erg benieuwd naar het niveau van de andere deelnemende universiteitsteams uit Osijek (Kroatië), Lille, Bordeaux (Frankrijk), München, Mainz (Duitsland), Moskou (Rusland), Valencia (Spanje) en Porto (Portugal). Kans om eerst een wedstrijdje te kijken hadden we echter niet: wij speelden de volgende ochtend direct de openingswedstrijd tegen Valencia. Ondanks onze trainingsarbeid en tactiekbesprekingen verliep deze confrontatie helaas anders dan verwacht: de kleine Spaanse dribbelaars startten furieus, binnen een minuut lag de bal al in ons net, en na 2x 25 minuten stond er 7-2 op het scorebord.
Deze enorme tegenvaller hoefde geen grote gevolgen te hebben. Zolang we in onze poule (Utrecht, Valencia, Osijek) niet als derde eindigden, gingen we in de tweede ronde ‘gewoon’ naar de winnaarspoules. Dus zat er maar één ding op: zondag winnen van Osijek, en hopen dat Osijek maandag niet van Valencia zou winnen. Los daarvan werden we zondag nog extra gemotiveerd om te winnen door de 40 à 50 fans die op onze Fandag waren afgekomen. Genietend van de zon, oranje limonade, een stukje taart en een heus programmaboekje zagen onze fans binnen enkele minuten het eerste Utrechtse doelpunt vallen! Daar bleef het niet bij, Osijek werd met 6-0 verslagen, en we zouden onze pet (die we die avond zouden krijgen) opeten als Osijek maandag Valencia zou verslaan: het bereiken van de winnaarspoules was veilig gesteld!
Na een stadswandeling en diner met een deel van de fans, was het tijd voor een avondje teambuilding. Wienie en Tamar hadden als verrassing ‘pettenavond’ voorbereid, dus Leo en Moni, die als die-hard fans gebleven waren, vielen met hun neus in de boter. Alhoewel, erwten zitten misschien toch liever niet op z’n kop op hun stoel. Naast biertjes en 43 was er ook genoeg ruimte voor gezonde ‘bwoccoli’, ‘penkel’ en ‘komkommâh’, en af en toe werd er een pitstop gemaakt. De rest van de avond zat wel snor, vanaf middernacht werd Timpies verjaardag gevierd, en iedereen kwam (uiteindelijk) weer helemaal veilig thuis.
De volgende dag bleek ook Osijek niet bestand tegen Valencia’s wervelstorm, en werd er geloot wie in welke winnaarspoule terecht zou komen. Ontzettend spannend, en ons gejuich was dan ook in de hele zaal te horen toen bleek dat we in de tweede poule-ronde zowel München (met 4 speelsters van Bayern München!) als Valencia zouden mislopen. Dinsdagmorgen tegen Lille speelden we degelijk, en wonnen met 5-0. Woensdag stond ons Moskou te wachten, een stugge en goede ploeg. Dankzij een fantastische, gedisciplineerde teamprestatie en de coaching van David wisten we een 2-0 achterstand om te buigen tot 2-2 gelijkspel. De zeehondenknuppelaars konden het niet geloven, en bleven als verslagen achter.
Nu wij onze poulewedstrijden gespeeld hadden, was het afhankelijk van Lille-Moskou of wij voor de 3e/4e of de 1e/2e plek zouden gaan strijden. Voordat het zover was, werd er genoten van een zangbattle en lapdance met Finnen, biertjes drinken en filmpjes bekijken met Antibarbaren, en het niet-willen-maar-toch-kijken-naar Deborah en het stokbrood. Bijgekomen van al deze indrukken begaven we ons donderdagmiddag naar het veld om Lille te steunen, onze Nederlandse vlag werd met een kwartslag draaien le Tricolore en in ons beste Frans (tot hilariteit van het team van Bordeaux..) schreeuwden we: “Allez les rouges, allez, allez! Ils ne savent plus!” Alles om ervoor te zorgen dat Moskou met minder dan 5-0 zou winnen en wij op doelsaldo naar de finale zouden gaan. Helaas was onze grootste hoop snel vervlogen, toen de Russen binnen 30 (van de 50) minuten al de 5-0 binnen schoten. Hoe de rest van de wedstrijd doelpuntloos gebleven is, is nog steeds een raadsel. Dank aan het hard werkende Lille, met een bijzondere vermelding voor de keepster en Robert!
Wat volgde, was misschien wel het spannendste moment van het hele toernooi. Omdat Utrecht en Moskou exact gelijk eindigden in de poule, moest ‘flip-a-coin’ bepalen wie er naar de finale zou gaan. De Russen lieten nog even subtiel en unsportive weten dat zij die finaleplek verdienden, en er werd een half uur gediscussieerd over regels, details, kleine lettertjes en flip-a-coin-technieken. Moskou ging vol voor de rode kant van de munt, Utrecht vertrouwde op Tamars geluk bij loterijen (en ook wel op de zwarte kant). De munt vloog omhoog, daalde naar beneden, stuiterde nog een aantal keer zwart…rood….zwart… en bleef liggen! Utrecht naar de finale! Gekkenhuis.
In de finale troffen we wederom Valencia. De eerste wedstrijd van het toernooi werd zo tevens de laatste. Gegroeid in het toernooi waren we niet bang om er weer 7-2 af te gaan, David had tijd vrij gemaakt om ons ook deze wedstrijd te komen coachen, en er was weer heel wat publiek vanuit het hele land naar Rotterdam gekomen. Valencia onderschatte ons totaal en had veel meer moeite met hun eigen spel dan in de openingswedstrijd. Ondanks dat wisten zij toch de score te openen en gingen we rusten met een 1-0 achterstand. Vlak na rust maakten wij via een mooie aanval 1-1, maar helaas konden we niet lang van deze stand genieten, en ook toen we met meer pressie gingen spelen, wisten we het net niet meer te vinden. Eindstand: 2-1 voor Valencia.
Natuurlijk werd er gebaald van het verlies, maar al gauw overheerste trots. Trots op de tweede plek, de zilveren medaille, de enorme groei in het toernooi, en de fantastische week die we met z’n allen hebben meegemaakt! We hebben Valencia nog even laten zien hoe je een feestje bouwt, en gaan ons uiterste best doen om er tijdens de EUGames 2016 Zagreb & Rijeka weer bij te zijn!
En dan nog dit:
- De ranking van de Mono-yoghurt droomdesserts was duidelijk: perzik-passievrucht als favoriet, framboos als goede tweede.
- De Portugese zus van Christiano Ronaldo was wederom aanwezig, al was ze wel gedegradeerd tot bankzitter. Ter compensatie had ze UP (University of Porto) in haar haar geschoren.
- Met corner 2. ‘de poort’ zijn we alleen zelf gepoort…
- Zowel het water gooien vanaf boven als de druppel-experience vanaf onder zijn een aanrader!
- Titta mocht twee wedstrijden mee kijken. Ze heeft genoten, de vuvuzela bleek een goede vervanger van de hockeystick.
Dank aan:
- Chloé: scheidsrechter van twee turven hoog, gaf ons onze enige twee gele kaarten, maar met afstand le meilleur arbitre du tournoi. Internationaliseerde de gevleugelde uitspraak “Waar is Tamar?”
- Hans, Willem en Leo van NOC Kralingen: voor het bier, de broodjes, de muziek. En sorry voor de letter E…
- David en Rik: voor alle trainingen, coaching, technische en tactische tips.
En verder dank aan: Sportraad Utrecht, Niki Wijnen, Universiteit Utrecht, Hogeschool Utrecht, Gemeente Utrecht, U-fonds, Sportcentrum en Sportcafé Olympos, Work-on (Rubin Vos), Paul Pessel Sport, Studentensport Nederland, Hester de Vries, EUGames2014 Rotterdam, Jarno Gout, Shirley Lewis, het bestuur van USVV Odysseus ’91, en alle vrienden, familie- en Ody-leden die ons gesupporterd hebben, voor hun hulp in welke vorm dan ook!
1. Carlijn ‘Santi’ Kolk, had haar eigen ‘Fan van Clau’-dag. Hield 2x de nul en werd in de finale door de tegenstander tot beste speelster verkozen.
2. Wienie Blom, onze enige echte nummer 2, die na vele mooie seizoenen haar laatste Odysseus-gerelateerde minuten speelde. Was 2x pro antti, op twee verschillende dagen.
3. Hanna van Lee, horzeldoder die haar speeltijd heeft opgebouwd tot 22 minuten. Benutte haar Franse skills om zowel Lilles tactieken af te luisteren als ‘les rouges’ aan te moedigen.
4. Jorieke Dijkstra, had een kamer voor zichzelf alleen, maar vond Wienies kamer toch lekkerder staan. Durfde achterop te springen bij een coach van 37, en werd gedeeld winnaar van de alternatieve topscorerscompetitie.
5. Irina Timp, kan zowel joden(koeken) versieren als met kakkerlakken(salade) spelen. Stapt niet alleen af voor een rood stoplicht, en mag niet zelf bepalen hoeveel knoflooksaus ze neemt.
6. Renske Francken, nep-vegetariër van schaal 9 op 10, die het liefste de hits van One Direction 2x achter elkaar hoort. Wist slechts twee (van haar 30) Japanse puzzels/nonogrammen succesvol af te ronden.
7. Fraukje Coopmans, dacht haar shirt wel veilig buiten te kunnen hangen op twaalf hoog. Geef haar twee stokjes en geen KUBB-koning is meer veilig.
10. Lotte Bransen, scoorde 2x twee doelpunten, en behaalde met een totaal van 6 goals de tweede plek in de topscorersranglijst. Kan beter aan de slag als Formule 1-coureur dan als groenteboer, mocht ze ooit een nieuwe baan zoeken.
11. Lysanne ‘Dani’ Graafmans, a.k.a. Quizduelmaster en epileerkoningin. Scoorde beter als tweede, maar dit was niet voldoende om te winnen.
15. Tamar op den Kelder, voor de tweede keer captain, coach, Head of Delegation etcetera… Scoorde dit toernooi 2x, evenveel als in haar totale zesjarige Ody-carrière tot nu toe bij elkaar, en kreeg voor het eerst haar bord niet leeg.
