‘Bedankt voor het leiden van een fijne wedstrijd’
Een dubbel-interview met twee scheidsrechters en ex-voetballers van Odysseus ’91 David Vriesenga (26) en Freek van Duuren (28).
Wanneer ben je bij Odysseus komen voetballen?
Freek: “Tijdens mijn studie heb ik samen met David gezaalvoetbald. Maar we wilden beiden graag weer op het veld spelen.”
David: “Het was voor mij al weer vijf jaar geleden dat ik voor het laatst had gevoetbald bij een vereniging. Ik ben toen bij het derde terecht gekomen, maar ik heb door een knieblessure nooit meer mijn oude niveau kunnen halen.
Freek: “Bij het zaalvoetbal ben ik op mijn linkerschouder gevallen en eigenlijk zijn voor mij toen de klachten ontstaan. In mijn eerste oefenwedstrijd van heren 3 viel ik weer op mijn schouder en schoot hij voor het eerst uit de kom. Vanaf toen begon het kwakkelen.”
Wanneer ben je begonnen met het fluiten van wedstrijden?
Freek: “Omdat ik bleef sukkelen met mijn schouderblessure kon ik niet spelen. Ik wilde toch graag betrokken blijven bij de club en heb daarom gekozen voor iets wat het dichtste bij het voetballen zelf ligt, namelijk scheidsrechter worden. Vanaf het begin ging het eigenlijk erg goed. Vooral de moeilijke wedstrijden van Odysseus tegen 'dubieuze clubs' vind ik leuk om te fluiten.”
David: “In de jeugd van Desto, toen ik daar nog speelde, heb ik voor het eerst gefloten. Ik was een jaar of veertien toen ik regelmatig de E-pupillen floot. Maar omdat zelf voetballen een hogere prioriteit had bleef het bij een paar wedstrijden fluiten. Maar toen ik lid was bij Odysseus zat de club verlegen om scheidsrechters. Ik ben toen een paar keer ingevallen als scheids. Dit is me zo goed bevallen dat ik wekelijks ben gaan fluiten vanaf het moment dat ik stopte met voetbal.”
Wat vind je het leukst aan het fluiten van wedstrijden?
David: “Iedere wedstrijd is weer een nieuwe uitdaging om de grote verantwoordelijkheid die op je schouders rust op de juiste manier in te passen. Ik vind het heerlijk om die taak op me te nemen. Daarbij geniet ik gewoon van het voetbalspel en de hele entourage erom heen.”
Freek: “Een wedstrijd tot een goed en sportief einde brengen en ongeacht de uitslag van beide teams na afloop een hand krijgen, met de boodschap: ‘bedankt voor het leiden van een fijne wedstrijd.’ Als scheidsrechter is dat het mooiste. Een goede scheidsrechter valt niet op en probeert de wedstrijd niet te beïnvloeden.”
Wat vond je van de scheidsrechterscursus?
David: “Noodzakelijk voor iedereen die een wedstrijd in goede banen wil leiden, ongeacht het wedstrijdniveau. De cursus is eigenlijk de eerste serieuze kennismaking met de spelregels en de interpretatie daarvan. Het is beschamend om te zien hoeveel voetballers onvoldoende kennis hebben van de spelregels en onterecht protesteren tegen beslissingen. Wat mij betreft stel je als vereniging iedereen verplicht in het volgen van de cursus, alleen al ten behoeve van het fair play in het voetbal.”
Freek: “Ik vind het erg goed dat Odysseus de cursus kostenloos aanbiedt voor geïnteresseerde leden. Ik raad dan ook iedere aanvoerder, heren én dames, aan om zich op te geven. Als speler doe je er ook zeker je voordeel mee. Je bent er niet veel tijd aan kwijt. Ik geloof dat het zeven bijeenkomsten zijn in de avond. Wij zijn natuurlijk allemaal slimme studenten, dus je rolt er zo doorheen.”
Wat liggen je verbeterpunten als scheidsrechter?
Freek: “Ik denk als scheidsrechter eigenlijk nog teveel als voetballer. Ik probeer wedstrijden zeker niet dood te fluiten. Ik geef niet veel kaarten en ga graag de dialoog aan met de spelers om uit te leggen waarom ik een bepaalde beslissing neem. Ik durf te zeggen dat het fluiten mij op zich goed af gaat.”
David: “Mijn looprichting en positionering in het veld. In het begin liep ik vooral mee met de bal, maar in de praktijk bleek dit niet bepaald praktisch en effectief te zijn. Verder is geconcentreerd blijven niet altijd even gemakkelijk. Je mag geen moment je aandacht verliezen. Op dit punt wil ik me nog verbeteren.”
Wat is het opmerkelijkste dat je als scheids hebt meegemaakt?
David: “Een opvallend moment voor mij was tijdens een wedstrijd tussen twee ploegen uit de omgeving van Zaandam in de vierde klasse. Nadat een speler geblesseerd op de grond lag, gaf ik toestemming voor een blessurebehandeling. De verzorger kwam het veld in lopen met een waterzak in de ene hand, en een fles advocaat in de andere hand. Toen ik met fronzende wenkbrauwen naar de fles staarde, antwoordde de verzorger: ‘Wij hebben iemand in het team die dit lekker vindt.”
Freek: “Het meest opvallende wat ik tijdens een wedstrijd heb meegemaakt, vond plaats tijdens het Odysseus-toernooi. Ik floot tegen een Odysseus elftal voor een handsbal en een bekende Ody-vedette was het daar niet mee eens. Hij liet toen zijn broek én onderbroek zakken en maakte op die manier duidelijk wat hij ervan vond. Uiteraard moest ik hem de rode kaart tonen, maar op dat moment deed ik net of ik blind was. In de geest van de wedstrijd fluiten heet dat geloof ik...”
